δύσνους
First/Second declension Adjective;
Transliteration:
Principal Part:
δύσνους
δύσνουν
Structure:
δυσνο
(Stem)
+
ος
(Ending)
Sense
- ill-affected, disaffected
Declension
First/Second declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- νῦν δ’ ἐξ ὀνείρων οἷσιν ἠγριώμεθα, δοκοῦσ’ Ὀρέστην μηκέθ’ ἥλιον βλέπειν, δύσνουν με λήψεσθ’, οἵτινέσ ποθ’ ἥκετε. (Euripides, Iphigenia in Tauris, episode 7:1)
- ὥσπερ εἰ ἀνδριάντοσ ἐρῶν ἐτύγχανεσ καὶ ᾤου τεύξεσθαι ὑπολαμβάνων ἄνθρωπον εἶναι, ἐγὼ δὲ κατιδὼν ὡσ λίθοσ ἢ χαλκὸσ εἰή ἐμήνυσα πρόσ σε ὑπ̓ εὐνοίασ ὅτι ἀδυνάτων ἐρᾷσ, καὶ τότε δύσνουν ἐμὲ εἶναι ᾤου ἂν σαυτῷ, διότι σε οὐκ εἰών ἐξαπατᾶσθαι ἀλλόκοτα καὶ ἀνέλπιστα ἐλπίζοντα. (Lucian, 105:7)
- ὅ τε γὰρ γνούσ φησί καὶ μὴ σαφῶσ διδάξασ ἐν ἴσῳ καὶ εἰ μὴ ἐνεθυμήθη, ὅ τ’ ἔχων ἀμφότερα, τῇ δὲ πόλει δύσνουσ οὐκ ἂν ὁμοίωσ τι οἰκείωσ φράζοι· (Dionysius of Halicarnassus, , chapter 45 2:3)
- "καὶ οὐκ οἰόνταί εὐνοίᾳ τοῦτο ποιεῖν πόρρω ὄντεσ τοῦ εἰδέναι ὅτι οὐδεὶσ θεὸσ δύσνουσ ἀνθρώποισ· (Plutarch, Platonicae quaestiones, chapter 1, section 1 2:5)
- σοὶ ταῦτ’ ἀρέσκει, παῖ Μενοικέωσ Κρέον, τὸν τῇδε δύσνουν κἀσ τὸν εὐμενῆ πόλει· (Sophocles, Antigone, episode 1:1)
- οἰεί τινὰ οὖν τῶν τοιούτων, ὅστισ καὶ ὁπωστιοῦν δύσνουσ Λυσίᾳ, ὀνειδίζειν αὐτὸ τοῦτο ὅτι συγγράφει; (Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, 215:2)
- πολλοὶ γὰρ ἤδη, ὦ θαυμάσιε, πρόσ με οὕτω διετέθησαν, ὥστε ἀτεχνῶσ δάκνειν ἕτοιμοι εἶναι, ἐπειδάν τινα λῆρον αὐτῶν ἀφαιρῶμαι, καὶ οὐκ οἰόνταί με εὐνοίᾳ τοῦτο ποιεῖν, πόρρω ὄντεσ τοῦ εἰδέναι ὅτι οὐδεὶσ θεὸσ δύσνουσ ἀνθρώποισ, οὐδ’ ἐγὼ δυσνοίᾳ τοιοῦτον οὐδὲν δρῶ, ἀλλά μοι ψεῦδόσ τε συγχωρῆσαι καὶ ἀληθὲσ ἀφανίσαι οὐδαμῶσ θέμισ. (Plato, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, 59:2)
- ὡσ μὲν οὖν πανοῦργοσ ἡμῖν, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, καὶ δύσνουσ καὶ τὰ τοιαῦτα Λεπτίνησ, καὶ ὡσ τῆσ ἀγαθῆσ καὶ τὴν πόλιν ἐξ ἀρχῆσ λαχούσησ ἀντίπαλοσ τύχησ, ἐν ὑστέρῳ καὶ δὴ σαφῶσ ἐπιδείξω· (Aristides, Aelius, Orationes, 4:4)
