κωλυτής
First declension Noun; Masculine
Transliteration:
Principal Part:
κωλυτής
κωλυτοῦ
Structure:
κωλυτ
(Stem)
+
ης
(Ending)
Declension
First declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- ἀόριστοι γὰρ αἱ τῶν τυράννων ἐπιθυμίαι κατὰ τὸ εἰκόσ, οἱᾶ δὴ μήτε νόμον ἔχουσαι κωλυτὴν μήτε φόβον. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 11, chapter 41 8:1)
- τῶν μὲν οὖν ἥδε ἡ πόλισ ἄρξασα καὶ πάντα τὸν πόλεμον διαπολεμήσασα ἐλέγετο, τῶν δ’ οἱ τῆσ Ἀτλαντίδοσ νήσου βασιλῆσ, ἣν δὴ Λιβύησ καὶ Ἀσίασ μείζω νῆσον οὖσαν ἔφαμεν εἶναί ποτε, νῦν δὲ ὑπὸ σεισμῶν δῦσαν ἄπορον πηλὸν τοῖσ ἐνθένδε ἐκπλέουσιν ἐπὶ τὸ πᾶν πέλαγοσ, ὥστε μηκέτι πορεύεσθαι, κωλυτὴν παρασχεῖν. (Plato, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, 17:3)
- εἰ δ’ ἔδει τινὰ τούτων κωλυτὴν φανῆναι, τίν’ ἄλλον ἢ τὸν Ἀθηναίων δῆμον προσῆκε γενέσθαι; (Demosthenes, Speeches 11-20, 97:2)
- καὶ σέ, εἴπερ τινὰ ἄλλον, ὦ Ἀνάξαρχε, εἰσηγητήν τε τούτων τῶν λόγων ἐχρῆν γίγνεσθαι καὶ κωλυτὴν τῶν ἐναντίων, ἐπὶ σοφίᾳ τε καὶ παιδεύσει Ἀλεξάνδρῳ ξυνόντα. (Arrian, Anabasis, book 4, chapter 11 6:1)
- ἀγῶσι μὴ προλέγειν τὰ παλαίσματα μηδὲ τί δεῖ φυλάξασθαι, ἐν δὲ κατασκευῇ πολέμου καὶ συστάσει πραγμάτων προπέμπειν τὸν κωλυτὴν ὥσπερ δεδοικότα ὑπὲρ τῶν πολεμίων. (Aristides, Aelius, Orationes, 5:11)