Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

κάμνω

Non-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: κάμνω καμοῦμαι ἔκαμον κέκμηκα

Structure: κάμν (Stem) + ω (Ending)

Etym.: lengthd. from the Root KAM

Sense

  1. exert oneself, labour, work hard

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κάμνω κάμνεις κάμνει
Dual κάμνετον κάμνετον
Plural κάμνομεν κάμνετε κάμνουσιν*
SubjunctiveSingular κάμνω κάμνῃς κάμνῃ
Dual κάμνητον κάμνητον
Plural κάμνωμεν κάμνητε κάμνωσιν*
OptativeSingular κάμνοιμι κάμνοις κάμνοι
Dual κάμνοιτον καμνοίτην
Plural κάμνοιμεν κάμνοιτε κάμνοιεν
ImperativeSingular κάμνε καμνέτω
Dual κάμνετον καμνέτων
Plural κάμνετε καμνόντων, καμνέτωσαν
Infinitive κάμνειν
Participle MasculineFeminineNeuter
καμνων καμνοντος καμνουσα καμνουσης καμνον καμνοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κάμνομαι κάμνει, κάμνῃ κάμνεται
Dual κάμνεσθον κάμνεσθον
Plural καμνόμεθα κάμνεσθε κάμνονται
SubjunctiveSingular κάμνωμαι κάμνῃ κάμνηται
Dual κάμνησθον κάμνησθον
Plural καμνώμεθα κάμνησθε κάμνωνται
OptativeSingular καμνοίμην κάμνοιο κάμνοιτο
Dual κάμνοισθον καμνοίσθην
Plural καμνοίμεθα κάμνοισθε κάμνοιντο
ImperativeSingular κάμνου καμνέσθω
Dual κάμνεσθον καμνέσθων
Plural κάμνεσθε καμνέσθων, καμνέσθωσαν
Infinitive κάμνεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
καμνομενος καμνομενου καμνομενη καμνομενης καμνομενον καμνομενου

Future tense

Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular καμοῦμαι καμεῖ, καμῇ καμεῖται
Dual καμεῖσθον καμεῖσθον
Plural καμούμεθα καμεῖσθε καμοῦνται
OptativeSingular καμοίμην καμοῖο καμοῖτο
Dual καμοῖσθον καμοίσθην
Plural καμοίμεθα καμοῖσθε καμοῖντο
Infinitive καμεῖσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
καμουμενος καμουμενου καμουμενη καμουμενης καμουμενον καμουμενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular έ̓καμνον έ̓καμνες έ̓καμνεν*
Dual ἐκάμνετον ἐκαμνέτην
Plural ἐκάμνομεν ἐκάμνετε έ̓καμνον
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐκαμνόμην ἐκάμνου ἐκάμνετο
Dual ἐκάμνεσθον ἐκαμνέσθην
Plural ἐκαμνόμεθα ἐκάμνεσθε ἐκάμνοντο

Aorist tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular έ̓καμον έ̓καμες έ̓καμεν*
Dual ἐκάμετον ἐκαμέτην
Plural ἐκάμομεν ἐκάμετε έ̓καμον
ImperativeSingular κάμε καμέτω
Dual κάμετον καμέτων
Plural κάμετε καμόντων

Perfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κέκμηκα κέκμηκας κέκμηκεν*
Dual κεκμήκατον κεκμήκατον
Plural κεκμήκαμεν κεκμήκατε κεκμήκᾱσιν*
SubjunctiveSingular κεκμήκω κεκμήκῃς κεκμήκῃ
Dual κεκμήκητον κεκμήκητον
Plural κεκμήκωμεν κεκμήκητε κεκμήκωσιν*
OptativeSingular κεκμήκοιμι κεκμήκοις κεκμήκοι
Dual κεκμήκοιτον κεκμηκοίτην
Plural κεκμήκοιμεν κεκμήκοιτε κεκμήκοιεν
ImperativeSingular κέκμηκε κεκμηκέτω
Dual κεκμήκετον κεκμηκέτων
Plural κεκμήκετε κεκμηκόντων
Infinitive κεκμηκέναι
Participle MasculineFeminineNeuter
κεκμηκως κεκμηκοντος κεκμηκυῑα κεκμηκυῑᾱς κεκμηκον κεκμηκοντος

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • οὐ γὰρ ἐμπλήσαιμί σ’ <ἂν> μύθων, λέγων τ’ ἄν σοι κάκ’ ἀλγοίην ἔτι, πάσχων τ’ ἔκαμνον· (Euripides, Helen, episode, dialogue 2:8)
  • ὡσ οὖν ἦν ταῦτ’ ἀληθῆ, τόν τε παῖδα τὸν ἐμὸν παρέδωκα βασανίσαι, ὅτι ἔκαμνον καὶ οὐδ’ ἀνιστάμην ἐκ τῆσ κλίνησ, καὶ τὰσ θεραπαίνασ ἔλαβον οἱ πρυτάνεισ, ὅθεν ὁρμώμενοι ταῦτ’ ἐποίουν ἐκεῖνοι. (Andocides, Speeches, 109:1)
  • τῶν δὲ πολεμίων ἐφισταμένων ταῖσ ὁδοῖσ καὶ ἀποφραττόντων οἱ τοῦ Σύλλα προσμαχόμενοι καὶ ὁδοποιοῦντεσ ἔκαμνον καὶ πολὺσ ὄμβροσ ἅμα τοῖσ ἔργοισ ἐπιγενόμενοσ μᾶλλον ἐκάκωσεν αὐτούσ, ὅθεν οἱ ταξίαρχοι προσιόντεσ τῷ Σύλλᾳ ἐδέοντο τὴν μάχην ἀναβαλέσθαι, δεικνύντεσ ἅμα τοὺσ στρατιώτασ ἐρριμμένουσ ὑπὸ κόπου καὶ προσαναπαυομένουσ χαμᾶζε τοῖσ θυρεοῖσ κεκλιμένοισ. (Plutarch, Sulla, chapter 28 5:1)
  • ἐπεὶ δέκα μῆνασ ἔκαμνον πρὶν ἤπερ τ’ ἰδέειν μιν, ἐμῷ ὑπὸ ἥπατ’ ἔχουσα, καί με πυλάρταο σχεδὸν ἤγαγεν Αἰδωνῆοσ· (Theocritus, Idylls, 48)
  • οὐ μὴν ἔκαμνόν γε οἱ προσβάλλοντεσ τοῖσ ἐρύμασιν, ἀλλὰ διεκαρτέρουν ἀναγκοφαγοῦντεσ τὰ δεινὰ οὔτε ἡμέρασ οὔτε νυκτὸσ ἀναπαυόμενοι τῶν πόνων. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books X-XX, book 10, chapter 16 9:3)

Synonyms

  1. exert oneself

Related

Derived

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION