Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

κάμνω

Non-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: κάμνω καμοῦμαι ἔκαμον κέκμηκα

Structure: κάμν (Stem) + ω (Ending)

Etym.: lengthd. from the Root KAM

Sense

  1. exert oneself, labour, work hard

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κάμνω κάμνεις κάμνει
Dual κάμνετον κάμνετον
Plural κάμνομεν κάμνετε κάμνουσιν*
SubjunctiveSingular κάμνω κάμνῃς κάμνῃ
Dual κάμνητον κάμνητον
Plural κάμνωμεν κάμνητε κάμνωσιν*
OptativeSingular κάμνοιμι κάμνοις κάμνοι
Dual κάμνοιτον καμνοίτην
Plural κάμνοιμεν κάμνοιτε κάμνοιεν
ImperativeSingular κάμνε καμνέτω
Dual κάμνετον καμνέτων
Plural κάμνετε καμνόντων, καμνέτωσαν
Infinitive κάμνειν
Participle MasculineFeminineNeuter
καμνων καμνοντος καμνουσα καμνουσης καμνον καμνοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κάμνομαι κάμνει, κάμνῃ κάμνεται
Dual κάμνεσθον κάμνεσθον
Plural καμνόμεθα κάμνεσθε κάμνονται
SubjunctiveSingular κάμνωμαι κάμνῃ κάμνηται
Dual κάμνησθον κάμνησθον
Plural καμνώμεθα κάμνησθε κάμνωνται
OptativeSingular καμνοίμην κάμνοιο κάμνοιτο
Dual κάμνοισθον καμνοίσθην
Plural καμνοίμεθα κάμνοισθε κάμνοιντο
ImperativeSingular κάμνου καμνέσθω
Dual κάμνεσθον καμνέσθων
Plural κάμνεσθε καμνέσθων, καμνέσθωσαν
Infinitive κάμνεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
καμνομενος καμνομενου καμνομενη καμνομενης καμνομενον καμνομενου

Future tense

Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular καμοῦμαι καμεῖ, καμῇ καμεῖται
Dual καμεῖσθον καμεῖσθον
Plural καμούμεθα καμεῖσθε καμοῦνται
OptativeSingular καμοίμην καμοῖο καμοῖτο
Dual καμοῖσθον καμοίσθην
Plural καμοίμεθα καμοῖσθε καμοῖντο
Infinitive καμεῖσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
καμουμενος καμουμενου καμουμενη καμουμενης καμουμενον καμουμενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular έ̓καμνον έ̓καμνες έ̓καμνεν*
Dual ἐκάμνετον ἐκαμνέτην
Plural ἐκάμνομεν ἐκάμνετε έ̓καμνον
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐκαμνόμην ἐκάμνου ἐκάμνετο
Dual ἐκάμνεσθον ἐκαμνέσθην
Plural ἐκαμνόμεθα ἐκάμνεσθε ἐκάμνοντο

Aorist tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular έ̓καμον έ̓καμες έ̓καμεν*
Dual ἐκάμετον ἐκαμέτην
Plural ἐκάμομεν ἐκάμετε έ̓καμον
ImperativeSingular κάμε καμέτω
Dual κάμετον καμέτων
Plural κάμετε καμόντων

Perfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κέκμηκα κέκμηκας κέκμηκεν*
Dual κεκμήκατον κεκμήκατον
Plural κεκμήκαμεν κεκμήκατε κεκμήκᾱσιν*
SubjunctiveSingular κεκμήκω κεκμήκῃς κεκμήκῃ
Dual κεκμήκητον κεκμήκητον
Plural κεκμήκωμεν κεκμήκητε κεκμήκωσιν*
OptativeSingular κεκμήκοιμι κεκμήκοις κεκμήκοι
Dual κεκμήκοιτον κεκμηκοίτην
Plural κεκμήκοιμεν κεκμήκοιτε κεκμήκοιεν
ImperativeSingular κέκμηκε κεκμηκέτω
Dual κεκμήκετον κεκμηκέτων
Plural κεκμήκετε κεκμηκόντων
Infinitive κεκμηκέναι
Participle MasculineFeminineNeuter
κεκμηκως κεκμηκοντος κεκμηκυῑα κεκμηκυῑᾱς κεκμηκον κεκμηκοντος

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ὁ δ’ οὐκ ἔκαμνεν οὐδ’ ἀπηγόρευεν, ἀλλὰ καὶ μετὰ τὸ ψηφίσασθαι τὸν πόλεμον Ἀθηναίουσ καὶ στρατηγὸν ἑλέσθαι πρῶτον ἐκεῖνον μετ’ Ἀλκιβιάδου καὶ Λαμάχου, πάλιν ἐκκλησίασ γενομένησ, ἀναστὰσ ἀπέτρεπε καὶ διεμαρτύρετο, καὶ τελευτῶν διέβαλε τὸν Ἀλκιβιάδην ἰδίων ἕνεκα κερδῶν καὶ φιλοτιμίασ τὴν πόλιν εἰσ χαλεπὸν ἐξωθεῖν καὶ διαπόντιον κίνδυνον. (Plutarch, , chapter 12 3:1)
  • μετὰ τοῦτον τὸν πόλεμον ἐπὶ Καμερίνουσ ἐστράτευσεν ἐπιθεμένουσ τοῖσ παρὰ σφίσιν ἐποίκοισ, καθ’ ὃν χρόνον ἔκαμνεν ἡ Ῥωμαίων πόλισ ὑπὸ νόσου λοιμικῆσ· (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, book 2, chapter 54 1:1)
  • ἐπιλεξάμενοσ δὲ τῶν ἱππέων τοὺσ κρατίστουσ κατὰ τὸ δεξιόν, ὃ μάλιστα ἔκαμνεν, τοῖσ σφετέροισ παρεβοήθει. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 9, chapter 57 8:1)
  • παροδεύοντοσ δὲ τοῦ χειμῶνοσ ἤδη Δέκμοσ μὲν ἔκαμνεν ὑπὸ λιμοῦ, Ἵρτιοσ δὲ καὶ Καῖσαρ ἐσ τὴν Μουτίνην ἐχώρουν, μὴ κάμνοντα τὸν Δέκμου στρατὸν ὁ Ἀντώνιοσ παραλάβοι. (Appian, The Civil Wars, book 3, chapter 9 2:7)
  • ὃ δ’ ἀριστερὸν ὦμον ἔκαμνεν ἔμπεδον αἰὲν ἔχων σάκοσ αἰόλον· (Homer, Iliad, Book 16 7:5)

Synonyms

  1. exert oneself

Related

Derived

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION