Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

εὑρετικός

First/Second declension Adjective; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: εὑρετικός εὑρετική εὑρετικόν

Structure: εὑρετικ (Stem) + ος (Ending)

Etym.: eu(rei=n

Sense

  1. inventive, ingenious

Declension

First/Second declension
Masculine Feminine Neuter
SingularNominative εὑρετικός εὑρετική εὑρετικόν
Genitive εὑρετικοῦ εὑρετικῆς εὑρετικοῦ
Dative εὑρετικῷ εὑρετικῇ εὑρετικῷ
Accusative εὑρετικόν εὑρετικήν εὑρετικόν
Vocative εὑρετικέ εὑρετική εὑρετικόν
DualN/A/V εὑρετικώ εὑρετικᾱ́ εὑρετικώ
G/D εὑρετικοῖν εὑρετικαῖν εὑρετικοῖν
PluralNominative εὑρετικοί εὑρετικαί εὑρετικά
Genitive εὑρετικῶν εὑρετικῶν εὑρετικῶν
Dative εὑρετικοῖς εὑρετικαῖς εὑρετικοῖς
Accusative εὑρετικούς εὑρετικᾱ́ς εὑρετικά
Vocative εὑρετικοί εὑρετικαί εὑρετικά
Positive Comparative Superlative
Adjective εὑρετικός εὑρετικοῦ εὑρετικότερος εὑρετικοτεροῦ εὑρετικότατος εὑρετικοτατοῦ
Adverb εὑρετικώς εὑρετικότερον εὑρετικότατα

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • εὑρετικὸσ γάρ ἐστι τῶν ἐν τοῖσ πράγμασιν ἐνόντων λόγων ὁ ἀνήρ, οὐ μόνον ὧν ἅπαντεσ ἂν εὑρ́οιμεν, ἀλλὰ καὶ ὧν μηθείσ. (Dionysius of Halicarnassus, chapter 15 1:2)
  • καὶ φιλόλογοσ ἀεί τινοσ αἰτίασ εὑρετικὸσ ἔσται, δι’ ἣν οὐκ ἀπὸ τρόπου τῶν λεγόντων ἕκαστον ἐπαινῶν φανεῖται. (Plutarch, De Recta Ratione Audiendi, chapter, section 13 18:3)
  • καὶ ὁ μὲν ἀπὸ βραχείασ μαθήσεωσ ἐπὶ πολὺ εὑρετικὸσ εἰή οὗ ἔμαθεν, ὁ δὲ πολλῆσ μαθήσεωσ τυχὼν καὶ μελέτησ μηδ’ ἃ ἔμαθε σῴζοιτο; (Plato, Republic, book 5 130:3)

Synonyms

  1. inventive

Related

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION