εὐλόγιστος
First/Second declension Adjective;
Transliteration:
Principal Part:
εὐλόγιστος
εὐλόγιστον
Structure:
εὐλογιστ
(Stem)
+
ος
(Ending)
Sense
- rightly reckoning, thoughtful
Declension
First/Second declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- ὅθεν ἔδοξεν ἐνίοισ ἔκνουσ ὑπὸ γήρωσ ἢ μεγέθουσ κακῶν γεγονέναι καὶ τῶν ἀτυχημάτων ἀναίσθητοσ, αὐτοῖσ ὡσ ἀληθῶἀναισθήτοισ οὖσιν ὅσον ἐξ εὐφυϊάσ καὶ τοῦ γεγονέναι καὶ τετράφθαι καλῶσ ὄφελόσ ἐστι πρὸσ ἀλυπίαν ἀνθρώποισ, καὶ ὅτι τῆσ ἀρετῆσ ἡ τύχη φυλαττομένησ μὲν τὰ κακὰ πολλάκισ περίεστιν, ἐν δὲ τῷ πταῖσαι τὸ φέρειν εὐλογίστωσ οὐ παραιρεῖται. (Plutarch, Caius Gracchus, chapter 19 3:1)
- τὰσ δὲ πολλὰσ ὁρῶμεν μητέρασ, ὅταν ὑπ’ ἄλλων τὰ παιδία καθαρθῇ καὶ γανωθῇ, καθάπερ παίγνια λαμβανούσασ εἰσ χεῖρασ, εἶτ’ ἀποθανόντων ἐκχεομένασ εἰσ κενὸν καὶ ἀχάριστον πένθοσ, οὐχ ὑπ’ εὐνοίασ εὐλόγιστον γὰρ εὔνοια καὶ καλόν· (Plutarch, Consolatio ad uxorem, section 61)
- τούτοισ γὰρ τοῖσ ἀνδράσιν οὐδεὶσ ἀγαθὸσ σύμβουλοσ εἶναι δοκεῖ, οὐ στρατηγὸσ φρόνιμοσ,1 οὐ σοφιστὴσ ἀξιόλογοσ, οὐ ποιητὴσ ὠφέλιμοσ, οὐ δῆμοσ εὐλόγιστοσ ἀλλ’ ἢ Σωκράτησ ὁ μετὰ τῶν Ἀσπασίασ αὐλητρίδων ἐπὶ τῶν ἐργαστηρίων συνδιατρίβων καὶ Πίστωνι τῷ θωρακοποιῷ διαλεγόμενοσ καὶ Θεοδότην διδάσκων τὴν ἑταίραν ὡσ δεῖ τοὺσ ἐραστὰσ παλεύειν,3 ὡσ Ξενοφῶν παρίστησιν ἐν δευτέρῳ Ἀπομνημονευμάτων, τοιαῦτα γὰρ ποιεῖ αὐτὸν παραγγέλματα τῇ Θεοδότῃ λέγοντα, ἃ οὔτε Νικὼ ἡ Σαμία ἢ Καλλιστράτη ἡ Λεσβία ἢ Φιλαινὶσ ἡ Λευκαδία, ἀλλ’ οὐδὲ ὁ Ἀθηναῖοσ Πυθόνικοσ συνεωράκασιν πόθων θέλγητρα· (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 5, book 5, chapter 63 1:2)
- καὶ γὰρ οὐχ ὑόμενοι καθήμεθ’ οὐδὲ κλαίομεν καὶ σοὶ τοίνυν παρ’ ὁντιναοῦν ἔστι τὸ κατεψυγμένον τοῦτο τοῦ βίου μέροσ ἀναζωπυρεῖν καὶ ἀναθάλπειν, ἑτέρων βοηθημάτων μὴ δεόμενον ἀλλὰ χρώμενον εὐλογίστωσ τοῖσ παροῦσιν. (Plutarch, De exilio, section 4 1:2)
- εἰ γὰρ αὐτὰ μὲν τὰ πρῶτα κατὰ φύσιν ἀγαθὰ μή ἐστιν, ἡ δ’ εὐλόγιστοσ ἐκλογὴ καὶ λῆψισ αὐτῶν καὶ τὸ πάντα τὰ παρ’ ἑαυτὸν ποιεῖν ἕκαστον ἕνεκα τοῦ τυγχάνειν τῶν πρώτων κατὰ φύσιν, ἐπ’ ἐκεῖνο δεῖ πάντα ἔχειν τὰ πραττόμενα τὴν ἀναφοράν, τὸ τυγχάνειν τῶν πρώτων κατὰ φύσιν. (Plutarch, De communibus notitiis adversus Stoicos, section 26 2:1)
- ἐκλογὴ δ’ οὐκ ἔστιν εὐλόγιστοσ ἡ μὴ πρόσ τι γενομένη τέλοσ, ὡσ προείρηται. (Plutarch, De communibus notitiis adversus Stoicos, section 27 11:2)
- ἔστω γάρ, ὡσ αὐτοὶ λέγουσιν, εὐλόγιστοσ; (Plutarch, De communibus notitiis adversus Stoicos, section 27 14:3)
- προσῆν δ’ αὐτοῦ τοῖσ λόγοισ οὐχ ὡσ πολίτου δῆμον ἀναδιδάσκοντοσ εὐλόγιστοσ αἰδώσ, οὐδ’ ὡσ ἰδιώτου πολλοῖσ ἀπεχθομένου σώφρων εὐλάβεια πρὸσ τὰσ τοῦ κρατοῦντοσ ὀργάσ, ἀλλ’ ὡσ ἐχθροῦ προπηλακίζοντοσ ἀδεῶσ τοὺσ ὑπὸ χεῖρασ ἄκρατόσ τισ χολὴ καὶ βαρεῖα τοῦ κακῶσ πάσχοντοσ ὑπεροψία. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 7, chapter 34 8:1)