ἐπίχαρτος
First/Second declension Adjective;
자동번역
Transliteration:
Principal Part:
ἐπίχαρτος
ἐπίχαρτος
ἐπίχαρτον
Structure:
ἐπιχαρτ
(Stem)
+
ος
(Ending)
Sense
- feeling joy, being delighted, especially over one's enemies.
- exultant, triumphant
Declension
First/Second declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- ἀποθανὼν δίκαιοσ ἔλιπε μετάμελον, πρόχειροσ δὲ γίνεται καὶ ἐπίχαρτοσ ἀσεβῶν ἀπώλεια. (Septuagint, Liber Proverbiorum 11:3)
- καὶ γὰρ οἱ μὲν ἐρωτηθέντεσ, ἂν σφαλῶσιν ἐν τῷ ἀποκρίνασθαι, συγγνώμησ δικαίασ τυγχάνουσιν ὁ δ’ αὐθαιρέτωσ ὑφιστάμενοσ καὶ προλαμβάνων τὸν λόγον ἀηδὴσ μέν ἐστι καὶ κατορθῶν, διαμαρτάνων δὲ παντάπασιν ἐπίχαρτοσ γίνεται καὶ καταγέλαστοσ. (Plutarch, De garrulitate, section 19 4:2)
- ὁ δ’ αὐθαιρέτωσ ὑφιστάμενοσ καὶ προλαμβάνων τὸν λόγον ἀηδὴσ μέν ἐστι καὶ κατορθῶν, διαμαρτάνων δὲ παντάπασιν ἐπίχαρτοσ γίγνεται καὶ καταγέλαστοσ. (Plutarch, De garrulitate, section 19 12:1)
- τρίτον δὲ προκαλεῖσθαι χρὴ βασιλέα γίγνεσθαι Συρακουσῶν, ἑκόντα ἑκούσησ τῆσ πόλεωσ, τὸν νῦν τοῦ τῶν πολεμίων ἄρχοντα στρατοπέδου, Διονύσιον τὸν Διονυσίου, ἐὰν ἐθέλῃ ἑκὼν εἰσ βασιλέωσ σχῆμα ἀπαλλάττεσθαι, δεδιὼσ μὲν τὰσ τύχασ, ἐλεῶν δὲ πατρίδα καὶ ἱερῶν ἀθεραπευσίαν καὶ τάφουσ, μὴ διὰ φιλονικίαν πάντωσ πάντα ἀπολέσῃ βαρβάροισ ἐπίχαρτοσ γενόμενοσ. (Plato, Epistles, Letter 8 28:2)
- οὐδὲν οὖν τούτου διαφέρουσιν οἱ πρὸσ πᾶσαν ἀποδυόμενοι πολιτικὴν πρᾶξιν, ἀλλὰ μεμπτούσ τε ταχὺ ποιοῦσιν ἑαυτοὺσ τοῖσ πολλοῖσ, ἐπαχθεῖσ τε γίγνονται καὶ κατορθοῦντεσ ἐπίφθονοι , κἂν σφαλῶσιν, ἐπίχαρτοι, καὶ τὸ θαυμαζόμενον αὐτῶν ἐν ἀρχῇ τῆσ ἐπιμελείασ εἰσ χλευασμὸν ὑπονοστεῖ καὶ γέλωτα. (Plutarch, Praecepta gerendae reipublicae, chapter, section 15 12:1)
- "τρίτον δὲ προκαλεῖσθαι χρὴ βασιλέα γίγνεσθαι Συρακουσῶν, ἑκόντα ἑκούσησ τῆσ πόλεωσ, τὸν νῦν τοῦ τῶν πολεμίων ἄρχοντα στρατοπέδου, Διονύσιον τὸν Διονυσίου, ἐὰν ἐθέλῃ ἑκὼν εἰσ βασιλέωσ σχῆμα ἀπαλλάττεσθαι, δεδιὼσ μὲν τὰσ τύχασ, ἐλεῶν δὲ πατρίδα καὶ ἱερῶν ἀθεραπευσίαν καὶ τάφουσ, μὴ διὰ φιλονεικίαν πάντωσ πάντα ἀπολέσῃ, βαρβάροισ ἐπίχαρτοσ γενόμενοσ. (Aristides, Aelius, Orationes, 79:7)