Sense

1. a surname or additional name;, by surname, by surname
2. a name
3. an imputation
4. a calling upon, invocation, appeal

Examples

• Λεύκιον δὲ τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ μετὰ τῶν κατηγόρων συστὰσ καταδίκῃ περιέβαλε χρημάτων πολλῶν πρὸσ τὸ δημόσιον, ἣν οὐκ ἔχων ἐκεῖνοσ ἀπολύσασθαι καὶ κινδυνεύων δεθῆναι μόλισ ἐπικλήσει τῶν δημάρχων ἀφείθη. (Plutarch, Marcus Cato, chapter 15 2:2)
• ἔστι δ’ ἡ Ἄλβα καθ’ Ἑλλάδα γλῶσσαν Λευκή, σαφηνισμοῦ δ’ ἕνεκα διορίζεται παρ’ ἑτέραν πόλιν ὁμώνυμον ἐπικλήσει τὸ σχῆμα ἐπικατηγορούσῃ, καί ἐστιν ὥσπερ σύνθετον ἤδη τοὔνομα ἐξ ἀμφοῖν Ἄλβα λόγγα, τοῦτο δ’ ἔστι Λευκὴ μακρά. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, book 1, chapter 66 1:2)
• ὁ δὲ Ῥωμύλοσ ἐπικλήσει τε εὐπρεπεῖ τὸ πρᾶγμα ἐκόσμησε πατρωνείαν ὀνομάσασ τὴν τῶν πενήτων καὶ ταπεινῶν προστασίαν, καὶ τὰ ἔργα χρηστὰ προσέθηκεν ἑκατέροισ, καὶ φιλανθρώπουσ καὶ πολιτικὰσ κατασκευαζόμενοσ αὐτῶν τὰσ συζυγίασ. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, book 2, chapter 9 6:1)
• στασιαζόντων δὲ τούτων καὶ πρὸσ ἀλλήλουσ φιλοτιμουμένων ὑπὲρ τῆσ ἰδίασ ἀρχῆσ πολέμουσ τε συνεχεῖσ καὶ μακροὺσ συνέβη γίγνεσθαι καὶ τὰσ πόλεισ κακοπαθεῖν καὶ πολλοὺσ ἐν τοῖσ ἀγῶσιν ἀποβάλλειν τῶν οἰκητόρων, ὡσ καὶ τὴν Συρίαν ἅπασαν ὑπὸ Πτολεμαίου τοῦ Λάγου τότε Σωτῆροσ χρηματίζοντοσ τἀναντία παθεῖν αὐτοῦ τῇ ἐπικλήσει. (Flavius Josephus, Antiquitates Judaicae, Book 12 5:1)

Similar forms

• ἐπίκλησιν (223)
• ἐπίκλησις (50)
• ἐπικλήσεις (16)
• ἐπικλήσεως (11)
• ἐπικλήσει (4)
• ἐπίκλησίν (3)
• ἐπικλήσεσι (2)
• ἐπίκλησίς (2)
• ἐπικλήσιος (1)
• ἐπικλήσι (1)
• Ἐπικλήσεων (1)
• ἐπικλησις (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.