Ancient Greek-English Dictionary Language

ἐπαινετός

First/Second declension Adjective; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: ἐπαινετός ἐπαινετή ἐπαινετόν

Structure: ἐπαινετ (Stem) + ος (Ending)

Etym.: from e)paine/w

Sense

  1. to be praised, praiseworthy, laudable

Examples

  • οὗτοσ ἐπαινετὸσ καὶ μέσοσ τούτων. (Aristotle, Eudemian Ethics, Book 3 110:2)
  • οὕτω δὲ καὶ ὁ μὲν ἀληθευτικὸσ μέσοσ ὢν ἐπαινετόσ, οἱ δὲ ψευδόμενοι ἀμφότεροι μὲν ψεκτοί, μᾶλλον δ’ ὁ ἀλαζών. (Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 4 132:2)
  • ὁ δὲ τοιοῦτοσ ἐπαινετόσ. (Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 4 135:2)
  • ἐπαινετὸσ γὰρ οὐκ ἐμμένων οἷσ ἐπείσθη ὑπὸ τοῦ Ὀδυσσέωσ διὰ τὸ λυπεῖσθαι ψευδόμενοσ. (Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 7 20:1)
  • Ἐπαίνετοσ δὲ καὶ ̔ Ἡρακλείδησ ὁ Συρακούσιοσ ἐν Ὀψαρτυτικῷ τῶν ᾠῶν φασι πρωτεύειν τὰ τῶν ταῶν μεθ’ ἃ εἶναι τὰ χηναλωπέκεια· (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 2, book 2, chapter 50 4:4)
  • "τὴν δὲ4" πρῶτοι δὲ Λυδοὶ καὶ τὴν καρύκην ἐξεῦρον, περὶ ἧσ τῆσ σκευασίασ οἱ τὰ Ὀψαρτυτικὰ συνθέντεσ εἰρήκασιν, Γλαῦκόσ τε ὁ Λοκρὸσ καὶ Μίθαικοσ καὶ Διονύσιοσ Ἡρακλεῖδαί τε δύο γένοσ Συρακόσιοι καὶ Ἆγισ καὶ Ἐπαίνετοσ καὶ Διονύσιοσ ἔτι τε Ἡγήσιπποσ καὶ Ἐρασίστρατοσ καὶ Εὐθύδημοσ καὶ Κρίτων, πρὸσ τούτοισ δὲ Στέφανοσ, ι Ἀρχύτασ, Ἀκέστιοσ, Ἀκεσίασ, Διοκλῆσ, Φιλιστίων. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 12, book 12, chapter 11 1:10)
  • Ἐπαίνετοσ δ’ ἐν Ὀψαρτυτικῷ τὰ κεφαλωτὰ καλεῖσθαί φησι γηθυλλίδασ. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 9, book 9, chapter 135)
  • παρῆσαν δὲ πολλάκισ ἡμῖν καὶ οἱ καλούμενοι παραστάται, ὧν μνημονεύει Ἐπαίνετοσ ἐν Ὀψαρτυτικῷ καὶ Σιμάριστοσ ἐν γ# Συνωνύμων καὶ τετάρτῳ. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 9, book 9, chapter 531)
  • Ἐπαίνετοσ δ’ ἐν Ὀψαρτυτικῷ λέγει ταῦτα· (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 14, book 14, chapter 822)

Related

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION