Sense

1. that may be taken or conquered, that may be understood
2. to be chosen, eligible
3. chosen, elected

Examples

• ἐπεὶ δ ἁπλῶς ἀγαθὸν καὶ ἁπλῶς ἡδὺ τὸ αὐτὸ καὶ ἅμα, ἂν μή τι ἐμποδίζῃ, ὁ δ ἀληθινὸς φίλος καὶ ἁπλῶς ὁ πρῶτος ἐστίν, ἔστι δὲ τοιοῦτος ὁ δι αὑτὸν αὐτὸς αἱρετός ἀνάγκη δ εἶναι τοιοῦτον: (Aristotle, Eudemian Ethics, Book 7 52:1)
• ὁ γὰρ δικτάτωρ οὐκ ἔστιν ὑπὸ τοῦ πλήθους οὐδὲ τῆς βουλῆς αἱρετός, ἀλλὰ τῶν ὑπάτων τις ἢ τῶν στρατηγῶν προελθὼν εἰς τὸν δῆμον ὃν αὐτῷ δοκεῖ λέγει δικτάτορα, καὶ διὰ τοῦτο δικτάτωρ ὁ ῥηθεὶς καλεῖται: (Plutarch, Marcellus, chapter 24 7:1)
• καὶ γὰρ καθ αὑτὸν αἱρετὸς ὁ φίλος καὶ ποιητικὸς πολλῶν. (Aristotle, Rhetoric, Book 1, chapter 6 12:2)
• φυσικώτερον δ ἐπισκοποῦσιν ἐοίκεν ὁ σπουδαῖος φίλος τῷ σπουδαίῳ τῇ φύσει αἱρετὸς εἶναι. (Aristotle, Nicomachean Ethics, Book 9 115:2)
• ἀμφισβητεῖται δὲ παρ αὐτῶν τῶν ὁμολογούντων τὸν μετ ἀρετῆς εἶναι βίον αἱρετώτατον πότερον ὁ πολιτικὸς καὶ πρακτικὸς βίος αἱρετὸς ἢ μᾶλλον ὁ πάντων τῶν ἐκτὸς ἀπολελυμένος, οἱο῀ν θεωρητικός τις, ὃν μόνον τινές φασιν εἶναι φιλόσοφον. (Aristotle, Politics, Book 7 28:1)

Similar forms

• αἱρετὸν (44)
• αἱρετῶν (24)
• αἴρεται (23)
• αἱρετόν (21)
• αἱρετέον (17)
• αἱρετὰ (14)
• αἱρετὰς (12)
• αἱρετοὺς (11)
• αἱρετὸς (11)
• αἱρετὴν (10)
• αἱρεταὶ (9)
• αἱρετοῦ (8)
• αἱρετώτερα (8)
• αἱρετός (7)
• αἱρετὴ (7)
• αἱρετοὶ (7)
• αἱρετά (6)
• αἱρετοί (6)
• αἱρετή (4)
• αἱρετιστὰς (4)
• αἱρετήν (4)
• αἱρεταί (4)
• αἱρετέοις (3)
• αἱρετιεῖ (3)
• αἱρετούς (3)
• αἱρετωτάτη (3)
• αἴρετ (3)
• αἴρετε (3)
• αἱρετωτέρα (3)
• αἴρεταί (2)
• αἱρετίζει (2)
• αἰρέτω (2)
• αἱρετιῶ (1)
• αἱρετιστὴν (1)
• αἱρετοῖσιν (1)
• αἱρετέον· (1)
• αἱρετὶς (1)
• αἱρετέα (1)
• αἱρετῆς (1)
• αἱρετιστῶν (1)
• αἱρετῷ (1)
• αἱρετοῖς (1)
• αἱρετώτερά (1)
• αἱρετικῶς (1)
• αἱρετιστὴς (1)
• αἱρετισταὶ (1)
• αἱρετου? (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.