- Ἀδμήτῳ δέ τινι ποιητῇ φαύλῳ λέγοντι γεγραφέναι μονόστιχον ἐπίγραμμα, ὅπερ ἐν ταῖσ διαθήκαισ κεκέλευκεν ἐπιγραφῆναι αὑτοῦ τῇ στήλῃ ‐ ‐ οὐ χεῖρον δὲ καὶ αὐτὸ εἰπεῖν, Γαῖα λάβ’ Ἀδμήτου ἔλυτρον, βῆ δ’ εἰσ θεὸν αὐτόσ ‐ γελάσασ εἶπεν, Οὕτω καλόν ἐστιν, ὦ Ἄδμητε, τὸ ἐπίγραμμα, ὥστε ἐβουλόμην αὐτὸ ἤδη ἐπιγεγράφθαι. (Lucian, (no name) 44:1)
(루키아노스, (no name) 44:1)
- "καὶ κυλιχνίων ἀργυρῶν ξυλίνοισ ἐγκειμένων ἐλύτροισ τὸν μὲν ἄργυρον συνιζῆσαι τακέντα, τὸ δὲ ξύλον ἄθικτον καὶ ἀπαθὲσ εὑρεθῆναι. (Plutarch, Quaestiones Convivales, book 4, 16:9)
(플루타르코스, Quaestiones Convivales, book 4, 16:9)
- ἴσωσ δέ γ’, ὦ θαυμάσιε, πλείω ἂν τοιαῦτ’ ἔπαθεσ εἴ τίσ σε προσηρώτα εἰ ἐπίστασθαι ἔστι μὲν ὀξύ, ἔστι δὲ ἀμβλύ, καὶ ἐγγύθεν μὲν ἐπίστασθαι, πόρρωθεν δὲ μή, καὶ σφόδρα καὶ ἠρέμα τὸ αὐτό, καὶ ἄλλα μυρία, ἃ ἐλλοχῶν ἂν πελταστικὸσ ἀνὴρ μισθοφόροσ ἐν λόγοισ ἐρόμενοσ, ἡνίκ’ ἐπιστήμην καὶ αἴσθησιν ταὐτὸν ἔθου, ἐμβαλὼν ἂν εἰσ τὸ ἀκούειν καὶ ὀσφραίνεσθαι καὶ τὰσ τοιαύτασ αἰσθήσεισ, ἤλεγχεν ἂν ἐπέχων καὶ οὐκ ἀνιεὶσ πρὶν θαυμάσασ τὴν πολυάρατον σοφίαν συνεποδίσθησ ὑπ’ αὐτοῦ, οὗ δή σε χειρωσάμενόσ τε καὶ συνδήσασ ἤδη ἂν τότε ἐλύτρου χρημάτων ὅσων σοί τε κἀκείνῳ ἐδόκει. (Plato, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, 144:2)
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, 144:2)
- ἔξω μόνον ἔλυτρον ὁρῶντι, ἓν ζῷον φαίνεσθαι, ἄνθρωπον. (Plato, Republic, book 9 471:1)
(플라톤, Republic, book 9 471:1)
- κατύπερθε δὲ πολλῷ Βαβυλῶνοσ ὤρυσσε ἔλυτρον λίμνῃ, ὀλίγον τι παρατείνουσα ἀπὸ τοῦ ποταμοῦ, βάθοσ μὲν ἐσ τὸ ὕδωρ αἰεὶ ὀρύσσουσα, εὖροσ δὲ τὸ περίμετρον αὐτοῦ ποιεῦσα εἴκοσί τε καὶ τετρακοσίων σταδίων· (Herodotus, The Histories, book 1, chapter 185 5:1)
(헤로도토스, The Histories, book 1, chapter 185 5:1)
- "ἡ δ’ ἀνθρώπου φύσισ εἰσ ἔθη καὶ δόγματα καὶ νόμουσ ἑαυτὴν ἐμβαλοῦσα, κρύπτει τὰ φαῦλα καὶ τὰ καλὰ μιμεῖται πολλάκισ, ὥστ’ ἢ παντάπασιν ἐξαλεῖψαι καὶ διαφυγεῖν ἐγγενῆ κηλῖδα τῆσ κακίασ, ἢ διαλαθεῖν πολὺν χρόνον, οἱο͂ν ἔλυτρόν τι ἑαυτῇ τὴν πανουργίαν περιβαλοῦσα, διαλαθεῖν δ’ ἡμᾶσ τοὺσ ὥσπερ ὑπὸ πληγῆσ ἢ δήγματοσ ἑκάστου τῶν ἀδικημάτων μόλισ αἰσθανομένουσ τῆσ κακίασ, μᾶλλον δ’ ὅλωσ τότε γίγνεσθαι νομίζοντασ ἀδίκουσ ὅτ’ ἀδικοῦσιν, ἀκολάστουσ ὅθ’ ὑβρίζουσιν καὶ ἀνάνδρουσ ὅτε φεύγουσιν ὥσπερ εἴ τισ οἰοίτο τοῖσ σκορπίοισ ἐμφύεσθαι τὸ κέντρον ὅτε τύπτουσι, καὶ ταῖσ ἐχίδναισ τὸν ἰὸν ὅτε δάκνουσιν· (Plutarch, De sera numinis vindicta, section 204)
(플루타르코스, De sera numinis vindicta, section 204)
- ἐπείτε γὰρ ὤρυσσε τὸ ἔλυτρον τῇ λίμνῃ, μνημόσυνον τόδε ἄλλο ἀπὸ τοῦ αὐτοῦ ἔργου ἐλίπετο· (Herodotus, The Histories, book 1, chapter 186 2:4)
(헤로도토스, The Histories, book 1, chapter 186 2:4)