Ancient Greek-English Dictionary Language

ἐκκρούω

Non-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: ἐκκρούω ἐκκρούσω

Structure: ἐκ (Prefix) + κρού (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to knock out
  2. to drive back, repulse, to frustrate, of
  3. to hiss, off, explodere
  4. to put off, adjourn by evasions, to baffle by putting off, elude

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐκκρούω ἐκκρούεις ἐκκρούει
Dual ἐκκρούετον ἐκκρούετον
Plural ἐκκρούομεν ἐκκρούετε ἐκκρούουσιν*
SubjunctiveSingular ἐκκρούω ἐκκρούῃς ἐκκρούῃ
Dual ἐκκρούητον ἐκκρούητον
Plural ἐκκρούωμεν ἐκκρούητε ἐκκρούωσιν*
OptativeSingular ἐκκρούοιμι ἐκκρούοις ἐκκρούοι
Dual ἐκκρούοιτον ἐκκρουοίτην
Plural ἐκκρούοιμεν ἐκκρούοιτε ἐκκρούοιεν
ImperativeSingular ἐκκρούε ἐκκρουέτω
Dual ἐκκρούετον ἐκκρουέτων
Plural ἐκκρούετε ἐκκρουόντων, ἐκκρουέτωσαν
Infinitive ἐκκρούειν
Participle MasculineFeminineNeuter
ἐκκρουων ἐκκρουοντος ἐκκρουουσα ἐκκρουουσης ἐκκρουον ἐκκρουοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐκκρούομαι ἐκκρούει, ἐκκρούῃ ἐκκρούεται
Dual ἐκκρούεσθον ἐκκρούεσθον
Plural ἐκκρουόμεθα ἐκκρούεσθε ἐκκρούονται
SubjunctiveSingular ἐκκρούωμαι ἐκκρούῃ ἐκκρούηται
Dual ἐκκρούησθον ἐκκρούησθον
Plural ἐκκρουώμεθα ἐκκρούησθε ἐκκρούωνται
OptativeSingular ἐκκρουοίμην ἐκκρούοιο ἐκκρούοιτο
Dual ἐκκρούοισθον ἐκκρουοίσθην
Plural ἐκκρουοίμεθα ἐκκρούοισθε ἐκκρούοιντο
ImperativeSingular ἐκκρούου ἐκκρουέσθω
Dual ἐκκρούεσθον ἐκκρουέσθων
Plural ἐκκρούεσθε ἐκκρουέσθων, ἐκκρουέσθωσαν
Infinitive ἐκκρούεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ἐκκρουομενος ἐκκρουομενου ἐκκρουομενη ἐκκρουομενης ἐκκρουομενον ἐκκρουομενου

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • μυρία δὲ καὶ ἄλλα ἔκ τε ποιητῶν καὶ συγγραφέων καὶ φιλοσόφων καταδεῖξαί σοι ἔχων, προτιμώντων τὸ ὑγιαίνειν, τοῦτο μὲν παραιτήσομαι, ὡσ μὴ εἰσ ἀπειροκαλίαν τινὰ μειρακιώδη ἐκπέσῃ μοι τὸ σύγγραμμα καὶ κινδυνεύωμεν ἄλλῳ ἥλῳ ἐκκρούειν τὸν ἧλον, ὀλίγα δέ σοι τῆσ ἀρχαίασ ἱστορίασ ὁπόσα μέμνημαι οἰκεῖα τῷ παρόντι προσγράψαι καλῶσ ἔχειν ὑπέλαβον. (Lucian, Pro lapsu inter salutandum 16:1)
  • εἰσ φιλοσοφίαν καταβάλλων ἡμεῖσ δὲ τῇ περὶ τὴν ἱστορίαν διατριβῇ καὶ τῆσ γραφῆσ τῇ συνηθείᾳ παρασκευάζομεν ἑαυτούσ, τὰσ τῶν ἀρίστων καὶ δοκιμωτάτων μνήμασ ὑποδεχομένουσ ἀεὶ ταῖσ ψυχαῖσ, εἴ τι φαῦλον ἢ κακόηθεσ ἢ ἀγεννὲσ αἱ τῶν συνόντων ἐξ ἀνάγκησ ὁμιλίαι προσβάλλουσιν, ἐκκρούειν καὶ διωθεῖσθαι, πρὸσ τὰ κάλλιστα τῶν παραδειγμάτων ἵλεω καὶ πρᾳεῖαν ἀποστρέφοντεσ τὴν διάνοιαν. (Plutarch, Aemilius Paulus, chapter 1 3:1)
  • οἱ μὲν γὰρ ἐκκρούειν τε τοῖσ ξίφεσι τὰσ σαρίσασ ἐπειρῶντο καὶ πιέζειν τοῖσ θυρεοῖσ καὶ ταῖσ χερσὶν αὐταῖσ ἀντιλαμβανόμενοι παραφέρειν, οἱ δὲ τὴν προβολὴν κρατυνάμενοι δι’ ἀμφοτέρων καὶ τοὺσ προσπίπτοντασ αὐτοῖσ ὅπλοισ διελαύνοντεσ, οὔτε θυρεοῦ στέγοντοσ οὔτε θώρακοσ τὴν βίαν τῆσ σαρίσησ, ἀνερρίπτουν ὑπὲρ κεφαλὴν τὰ σώματα τῶν Πελιγνῶν καὶ Μαρρουκινῶν, κατ’ οὐδένα λογισμὸν, ἀλλὰ θυμῷ θηριώδει, πρὸσ ἐναντίασ πληγὰσ καὶ προὖπτον ὠθουμένων θάνατον. (Plutarch, Aemilius Paulus, chapter 20 2:1)
  • ὥστε καὶ τοὺσ αὖθισ ἐκκρούειν τὰ πράγματα καὶ παραβιάζεσθαι βουλομένουσ μηδὲν περαίνειν ἀλλ’ ἐλέγχεσθαι κακουργοῦντασ καὶ σοφιζομένουσ. (Plutarch, De communibus notitiis adversus Stoicos, section 1 10:1)
  • ΜαρτυρίαΠρόκλησισ ταύτην τοίνυν τὴν πρόκλησιν οὐ δεξάμενοσ, ἀλλ’ ἐνεδρεύων με καὶ τὴν δίκην ὅτι πλεῖστον χρόνον ἐκκρούειν βουλόμενοσ, κατηγορήσει, ὡσ ἐγὼ πυνθάνομαι, οὐ μόνον ἐμοῦ, ἀλλὰ καὶ τοῦ πατρόσ, λέγων ὡσ ἐκεῖνοσ ἐμοὶ χαριζόμενοσ πολλὰ τοῦτον ἠδίκησεν. (Demosthenes, Speeches 31-40, 53:4)

Synonyms

  1. to knock out

  2. to drive back

Related

Derived

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION