Ancient Greek-English Dictionary Language

κατακηρύσσω

Non-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: κατακηρύσσω κατακηρύξω

Structure: κατα (Prefix) + κηρύσς (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to proclaim or command by public crier
  2. to order, to be knocked down

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κατακηρύσσω κατακηρύσσεις κατακηρύσσει
Dual κατακηρύσσετον κατακηρύσσετον
Plural κατακηρύσσομεν κατακηρύσσετε κατακηρύσσουσιν*
SubjunctiveSingular κατακηρύσσω κατακηρύσσῃς κατακηρύσσῃ
Dual κατακηρύσσητον κατακηρύσσητον
Plural κατακηρύσσωμεν κατακηρύσσητε κατακηρύσσωσιν*
OptativeSingular κατακηρύσσοιμι κατακηρύσσοις κατακηρύσσοι
Dual κατακηρύσσοιτον κατακηρυσσοίτην
Plural κατακηρύσσοιμεν κατακηρύσσοιτε κατακηρύσσοιεν
ImperativeSingular κατακήρυσσε κατακηρυσσέτω
Dual κατακηρύσσετον κατακηρυσσέτων
Plural κατακηρύσσετε κατακηρυσσόντων, κατακηρυσσέτωσαν
Infinitive κατακηρύσσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
κατακηρυσσων κατακηρυσσοντος κατακηρυσσουσα κατακηρυσσουσης κατακηρυσσον κατακηρυσσοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κατακηρύσσομαι κατακηρύσσει, κατακηρύσσῃ κατακηρύσσεται
Dual κατακηρύσσεσθον κατακηρύσσεσθον
Plural κατακηρυσσόμεθα κατακηρύσσεσθε κατακηρύσσονται
SubjunctiveSingular κατακηρύσσωμαι κατακηρύσσῃ κατακηρύσσηται
Dual κατακηρύσσησθον κατακηρύσσησθον
Plural κατακηρυσσώμεθα κατακηρύσσησθε κατακηρύσσωνται
OptativeSingular κατακηρυσσοίμην κατακηρύσσοιο κατακηρύσσοιτο
Dual κατακηρύσσοισθον κατακηρυσσοίσθην
Plural κατακηρυσσοίμεθα κατακηρύσσοισθε κατακηρύσσοιντο
ImperativeSingular κατακηρύσσου κατακηρυσσέσθω
Dual κατακηρύσσεσθον κατακηρυσσέσθων
Plural κατακηρύσσεσθε κατακηρυσσέσθων, κατακηρυσσέσθωσαν
Infinitive κατακηρύσσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
κατακηρυσσομενος κατακηρυσσομενου κατακηρυσσομενη κατακηρυσσομενης κατακηρυσσομενον κατακηρυσσομενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κατακηρύξω κατακηρύξεις κατακηρύξει
Dual κατακηρύξετον κατακηρύξετον
Plural κατακηρύξομεν κατακηρύξετε κατακηρύξουσιν*
OptativeSingular κατακηρύξοιμι κατακηρύξοις κατακηρύξοι
Dual κατακηρύξοιτον κατακηρυξοίτην
Plural κατακηρύξοιμεν κατακηρύξοιτε κατακηρύξοιεν
Infinitive κατακηρύξειν
Participle MasculineFeminineNeuter
κατακηρυξων κατακηρυξοντος κατακηρυξουσα κατακηρυξουσης κατακηρυξον κατακηρυξοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular κατακηρύξομαι κατακηρύξει, κατακηρύξῃ κατακηρύξεται
Dual κατακηρύξεσθον κατακηρύξεσθον
Plural κατακηρυξόμεθα κατακηρύξεσθε κατακηρύξονται
OptativeSingular κατακηρυξοίμην κατακηρύξοιο κατακηρύξοιτο
Dual κατακηρύξοισθον κατακηρυξοίσθην
Plural κατακηρυξοίμεθα κατακηρύξοισθε κατακηρύξοιντο
Infinitive κατακηρύξεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
κατακηρυξομενος κατακηρυξομενου κατακηρυξομενη κατακηρυξομενης κατακηρυξομενον κατακηρυξομενου

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Synonyms

  1. to proclaim or command by public crier

  2. to order

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION