Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

δύναμαι

-μι athematic Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: δύναμαι δυνήσομαι ἐδυνησάμην δεδύνημαι

Structure: δύνα (Stem) + μαι (Ending)

Etym.: decl. in pres. and imperf. like i(/stamai

Sense

  1. (with infinitive) to be able, capable, strong enough to do
  2. (of moral possibility) to be able, to dare, to bear to do
  3. (with ὡς ‎(hōs) and a superlative) as much as one can

Conjugation

Present tense

Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δύναμαι δύνασαι δύναται
Dual δύνασθον δύνασθον
Plural δυνάμεθα δύνασθε δύνανται
SubjunctiveSingular δυνῶμαι δυνῇ δυνῆται
Dual δυνῆσθον δυνῆσθον
Plural δυνώμεθα δυνῆσθε δυνῶνται
OptativeSingular δυναίμην δυναῖο δυναῖτο
Dual δυναῖσθον δυναίσθην
Plural δυναίμεθα δυναῖσθε δυναῖντο
ImperativeSingular δύνασο δυνάσθω
Dual δύνασθον δυνάσθων
Plural δύνασθε δυνάσθων
Infinitive δύνασθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
δυναμενος δυναμενου δυναμενη δυναμενης δυναμενον δυναμενου

Future tense

Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δυνήσομαι δυνήσει, δυνήσῃ δυνήσεται
Dual δυνήσεσθον δυνήσεσθον
Plural δυνησόμεθα δυνήσεσθε δυνήσονται
OptativeSingular δυνησοίμην δυνήσοιο δυνήσοιτο
Dual δυνήσοισθον δυνησοίσθην
Plural δυνησοίμεθα δυνήσοισθε δυνήσοιντο
Infinitive δυνήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
δυνησομενος δυνησομενου δυνησομενη δυνησομενης δυνησομενον δυνησομενου

Imperfect tense

Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐδυνάμην ἐδυνῶ, ἐδύνασο ἐδύνατο
Dual ἐδύνασθον ἐδυνάσθην
Plural ἐδυνάμεθα ἐδύνασθε ἐδύναντο

Aorist tense

Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐδυνησάμην ἐδυνήσω ἐδυνήσατο
Dual ἐδυνήσασθον ἐδυνησάσθην
Plural ἐδυνησάμεθα ἐδυνήσασθε ἐδυνήσαντο
SubjunctiveSingular δυνήσωμαι δυνήσῃ δυνήσηται
Dual δυνήσησθον δυνήσησθον
Plural δυνησώμεθα δυνήσησθε δυνήσωνται
OptativeSingular δυνησίμην δυνήσιο δυνήσιτο
Dual δυνήσισθον δυνησίσθην
Plural δυνησίμεθα δυνήσισθε δυνήσιντο
ImperativeSingular δύνησαι δυνησάσθω
Dual δυνήσασθον δυνησάσθων
Plural δυνήσασθε δυνησάσθων
Infinitive δυνήσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
δυνησαμενος δυνησαμενου δυνησαμενη δυνησαμενης δυνησαμενον δυνησαμενου

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • καθ’ αὑτήν, ἔτι δὲ θαυμαστοτέρου τοῦ εὑρήσοντοσ καὶ ἄλλον δυνησομένου διδάξαι ταῦτα πάντα ἱκανῶσ διευκρινησάμενον. (Plato, Parmenides, Philebus, Symposium, Phaedrus, 177:1)
  • πιστευθείσησ δὲ τῆσ ἐπιστολῆσ διὰ τὴν συνήθειαν τὴν προϋπάρχουσαν τοῖσ σατράπαισ ὁ μὲν Εὐμενὴσ ἐκέλευσε περιενεγκεῖν καὶ δεῖξαι τοῖσ τε ἡγεμόσι καὶ τῶν ἄλλων στρατιωτῶν τοῖσ πλείστοισ, τὸ δὲ στρατόπεδον ἅπαν μετετέθη ταῖσ διανοίαισ καὶ πάντεσ ἀπέβλεπον πρὸσ τὰσ Εὐμενοῦσ ἐλπίδασ, ὡσ τούτου δυνησομένου καὶ προάγειν διὰ τῶν βασιλέων οὓσ ἂν βούληται καὶ δίκασ λαβεῖν παρὰ τῶν ἀδικούντων. (Diodorus Siculus, Bibliotheca Historica, Books XVIII-XX, book 19, chapter 23 3:2)
  • ἐλέγετο μὲν οὖν ταῦτα καὶ παραπλήσια τούτοισ πλεονάκισ ὑπ’ ἀμφοτέρων κατὰ τὰσ διαπρεσβείασ καὶ τὰσ ἐντεύξεισ, ἐπετελεῖτο δὲ τὸ παράπαν οὐδέν, ἅτε τῆσ δικαιολογίασ γινομένησ διὰ τῶν κοινῶν φίλων, μεταξὺ δὲ μηδενὸσ ὑπάρχοντοσ τοῦ δυνησομένου παρακατασχεῖν καὶ κωλῦσαι τὴν τοῦ δοκοῦντοσ ἀδικεῖν ὁρμήν. (Polybius, Histories, book 5, chapter 67 11:1)

Synonyms

  1. to be able

Related

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION