Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

δραπέτης

First declension Noun; Masculine Transliteration:

Principal Part: δραπέτης δραπέτου

Structure: δραπετ (Stem) + ης (Ending)

Etym.: didra/skw

Sense

  1. a runaway, especially a runaway slave

Declension

First declension
Singular Dual Plural
Nominative δραπέτης δραπέτᾱ δραπέται
Genitive δραπέτου δραπέταιν δραπετῶν
Dative δραπέτῃ δραπέταιν δραπέταις
Accusative δραπέτην δραπέτᾱ δραπέτᾱς
Vocative δραπέτα δραπέτᾱ δραπέται

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • ταπεινωθεὶσ ὑπὸ τῶν κατ̓ αὐτὸν νομιζομένων ἐλαχίστων εἶναι, τῇ τοῦ Κυρίου βοηθείᾳ τὴν δοξικὴν ἀποθέμενοσ ἐσθῆτα, διὰ τῆσ μεσογείου, δραπέτου τρόπον, ἔρημον ἑαυτὸν ποιήσασ, ἧκεν εἰσ Ἀντιόχειαν ὑπεράγαν δυσημερήσασ ἐπὶ τῇ τοῦ στρατοῦ διαφθορᾷ. (Septuagint, Liber Maccabees II 8:35)
  • "καὶ ὃσ ἀφελόμενοσ αὐτοῦ τὴν κεφαλὴν λαμβάνει παρὰ τῶν Χίων τὰ ἐπικηρυχθέντα χρήματα καὶ θάψασ τὸ σῶμα τοῦ δραπέτου εἰσ τὴν ἰδίαν ἐχώρησε. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 6, book 6, chapter 81 1:79)
  • Ἀντιγόνου δὲ θαυμάζειν τὴν τόλμαν, εἰ πολεμίου Ῥωμαίων υἱὸσ ὢν καὶ Ῥωμαίων δραπέτου καὶ τὸ νεωτεροποιὸσ εἶναι καὶ στασιώδησ αὐτὸσ πατρῷον ἔχων, παρὰ τῷ Ῥωμαίων ἡγεμόνι κατηγορεῖν ἐπικεχείρηκεν ἑτέρων καὶ πειρᾶται τυχεῖν ἀγαθοῦ τινοσ, δέον ἀγαπᾶν ὅτι ζῇ· (Flavius Josephus, De bello Judaico libri vii, 282:1)

Synonyms

  1. a runaway

Related

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION