δραπέτης
First declension Noun; Masculine
Transliteration:
Principal Part:
δραπέτης
δραπέτου
Structure:
δραπετ
(Stem)
+
ης
(Ending)
Sense
- a runaway, especially a runaway slave
Declension
First declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- δραπέται γὰρ ἐκεῖνοι ἅπαντεσ. (Lucian, Fugitivi, (no name) 27:7)
- ἐπεὶ δὲ δαρὸν ἦμεν ἥμενοι χρόνον, ἐσῆλθεν ἡμᾶσ μὴ λυθέντεσ οἱ ξένοι κτάνοιεν αὐτὴν δραπέται τ’ οἰχοίατο. (Euripides, Iphigenia in Tauris, episode 2:4)
- "ὁρῶντεσ οὖν οἱ λοιποὶ οἰκέται τοὺσ Χίουσ ἡδέωσ τὸ πρᾶγμα προσδεξαμένουσ πολλῷ ἔλαττον ἀπεδίδρασκον φοβούμενοι τὴν ἐκείνου κρίσιν καὶ οἱ ὄντεσ δὲ μετ’ αὐτοῦ δραπέται πολὺ μᾶλλον ἐφοβοῦντο ἐκεῖνον ἢ τοὺσ ἰδίουσ αὑτῶν δεσπότασ καὶ πάντ’ αὐτῷ τὰ δέοντ’ ἐποίουν, πειθαρχοῦντεσ ὡσ ἂν στρατηγῷ, ἐτιμωρεῖτό τε γὰρ τοὺσ ἀτακτοῦντασ καὶ οὐθενὶ ἐπέτρεπε συλᾶν ἀγρὸν οὐδ’ ἄλλο ἀδικεῖν οὐδὲ ἓν ἄνευ τῆσ αὑτοῦ γνώμησ. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 6, book 6, chapter 81 1:70)
- "καὶ αὐτῷ ἔτι καὶ νῦν οἱ δραπέται ἀποφέρουσιν ἀπαρχὰσ πάντων ὧν ἂν ὑφέλωνται. (Athenaeus, The Deipnosophists, Book 6, book 6, chapter 81 1:81)
- ὠκύμοροι καπνοῖο δίκην ἀρθέντεσ ἀπέπταν, καὶ νῦν ὥσπερ ἀγώγιμοι δραπέται τῶν ἱερῶν καὶ τῶν βωμῶν ἀποσπασθέντεσ οὐδὲν ἀλλ’ ἢ τὰ μνήματα καὶ τοὺσ τάφουσ ἔχουσιν. (Plutarch, De Iside et Osiride, section 24 4:1)
