Hellas Alive Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary

δικάζω

Non-contract Verb;

Transliteration:

Principal Part:

Structure: δικάζ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: di/kh

Sense

to judge, to give judgment on, decide or determine
to adjudge, to decree, as, to ordain, to be decided
to pass judgment on, condemn
to plead in
to decide between, judge, cause, to be judged or accused
to be judge, give judgment, to sit as judges or jurymen
to plead one's own case, defend one's right, have one's case tried, go to law, to go to law, for

Active
	1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	δικάζω	δικάζεις	δικάζει
Dual		δικάζετον	δικάζετον
Plural	δικάζομεν	δικάζετε	δικάζουσιν*
Subjunctive	Singular	δικάζω	δικάζῃς	δικάζῃ
Dual		δικάζητον	δικάζητον
Plural	δικάζωμεν	δικάζητε	δικάζωσιν*
Optative	Singular	δικάζοιμι	δικάζοις	δικάζοι
Dual		δικάζοιτον	δικαζοίτην
Plural	δικάζοιμεν	δικάζοιτε	δικάζοιεν
Imperative	Singular		δίκαζε	δικαζέτω
Dual		δικάζετον	δικαζέτων
Plural		δικάζετε	δικαζόντων, δικαζέτωσαν
Infinitive	δικάζειν
Participle	Masculine	Feminine	Neuter
δικαζων δικαζοντος	δικαζουσα δικαζουσης	δικαζον δικαζοντος
Middle/Passive
	1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	δικάζομαι	δικάζει, δικάζῃ	δικάζεται
Dual		δικάζεσθον	δικάζεσθον
Plural	δικαζόμεθα	δικάζεσθε	δικάζονται
Subjunctive	Singular	δικάζωμαι	δικάζῃ	δικάζηται
Dual		δικάζησθον	δικάζησθον
Plural	δικαζώμεθα	δικάζησθε	δικάζωνται
Optative	Singular	δικαζοίμην	δικάζοιο	δικάζοιτο
Dual		δικάζοισθον	δικαζοίσθην
Plural	δικαζοίμεθα	δικάζοισθε	δικάζοιντο
Imperative	Singular		δικάζου	δικαζέσθω
Dual		δικάζεσθον	δικαζέσθων
Plural		δικάζεσθε	δικαζέσθων, δικαζέσθωσαν
Infinitive	δικάζεσθαι
Participle	Masculine	Feminine	Neuter
δικαζομενος δικαζομενου	δικαζομενη δικαζομενης	δικαζομενον δικαζομενου

Active

1st person

2nd person

3rd person

Indicative

Singular

Dual

Plural

Subjunctive

Singular

Dual

Plural

Optative

Singular

Dual

Plural

Imperative

Singular

Dual

Plural

δικαζόντων, δικαζέτωσαν

Infinitive

δικάζειν

Participle

Masculine

Feminine

Neuter

δικαζων δικαζοντος

δικαζουσα δικαζουσης

δικαζον δικαζοντος

Middle/Passive

1st person

2nd person

3rd person

Indicative

Singular

Dual

Plural

Subjunctive

Singular

Dual

Plural

Optative

Singular

Dual

Plural

Imperative

Singular

Dual

Plural

δικαζέσθων, δικαζέσθωσαν

Infinitive

δικάζεσθαι

Participle

Masculine

Feminine

Neuter

δικαζομενος δικαζομενου

δικαζομενη δικαζομενης

δικαζομενον δικαζομενου

Active
	1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	δικάσω	δικάσεις	δικάσει
Dual		δικάσετον	δικάσετον
Plural	δικάσομεν	δικάσετε	δικάσουσιν*
Optative	Singular	δικάσοιμι	δικάσοις	δικάσοι
Dual		δικάσοιτον	δικασοίτην
Plural	δικάσοιμεν	δικάσοιτε	δικάσοιεν
Infinitive	δικάσειν
Participle	Masculine	Feminine	Neuter
δικασων δικασοντος	δικασουσα δικασουσης	δικασον δικασοντος
Middle
	1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	δικάσομαι	δικάσει, δικάσῃ	δικάσεται
Dual		δικάσεσθον	δικάσεσθον
Plural	δικασόμεθα	δικάσεσθε	δικάσονται
Optative	Singular	δικασοίμην	δικάσοιο	δικάσοιτο
Dual		δικάσοισθον	δικασοίσθην
Plural	δικασοίμεθα	δικάσοισθε	δικάσοιντο
Infinitive	δικάσεσθαι
Participle	Masculine	Feminine	Neuter
δικασομενος δικασομενου	δικασομενη δικασομενης	δικασομενον δικασομενου

Active

1st person

2nd person

3rd person

Indicative

Singular

Dual

Plural

Optative

Singular

Dual

Plural

Infinitive

Participle

Masculine

Feminine

Neuter

δικασων δικασοντος

δικασουσα δικασουσης

δικασον δικασοντος

Middle

1st person

2nd person

3rd person

Indicative

Singular

Dual

Plural

Optative

Singular

Dual

Plural

Infinitive

Participle

Masculine

Feminine

Neuter

δικασομενος δικασομενου

δικασομενη δικασομενης

δικασομενον δικασομενου

Active
	1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	ἐδίκαζον	ἐδίκαζες	ἐδίκαζεν*
Dual		ἐδικάζετον	ἐδικαζέτην
Plural	ἐδικάζομεν	ἐδικάζετε	ἐδίκαζον
Middle/Passive
	1st person	2nd person	3rd person
Indicative	Singular	ἐδικαζόμην	ἐδικάζου	ἐδικάζετο
Dual		ἐδικάζεσθον	ἐδικαζέσθην
Plural	ἐδικαζόμεθα	ἐδικάζεσθε	ἐδικάζοντο

Active

1st person

2nd person

3rd person

Indicative

Singular

Dual

Plural

Middle/Passive

1st person

2nd person

3rd person

Indicative

Singular

Dual

Plural

Examples

τύπτομαι, ἔπειτ’ ἐπισχὼν ὀλίγον ἐπιμαρτύρομαι, εἶτ’ αὖθισ ἀκαρῆ διαλιπὼν δικάζομαι. (Aristophanes, Clouds, Episode19)
ἐπειδὴ δ’ οὐ ποιεῖ ταῦτα, τηνικαῦτα, φησίν, δικάζομαι. (Demosthenes, Speeches 31-40, 51:2)
ἀποστεροῦμαι δὲ τὴν προῖκα τῆσ ἐμαυτοῦ μητρόσ, περὶ ἧσ νυνὶ δικάζομαι, αὐτὸσ μὲν τούτοισ δίκασ ὑπὲρ ὧν ἐνεκάλουν μοι πάντων δεδωκώσ, πλὴν εἴ τινα νῦν ἕνεκα τῆσ δίκησ ταύτησ ἀντειλήχασίν μοι συκοφαντοῦντεσ, ὡσ καὶ ὑμῖν ἔσται καταφανέσ, παρὰ δὲ τούτων ἐν ἕνδεκα ἔτεσιν οὐ δυνάμενοσ τυχεῖν τῶν μετρίων, ἀλλὰ νῦν εἰσ ὑμᾶσ βοηθοὺσ καταπεφευγώσ. (Demosthenes, Speeches 31-40, 4:1)
μετὰ δὲ ταῦτα ἀντὶ τοῦ ὀνόματοσ οὗ ἔθετο αὐτῷ ὁ πατὴρ Βοιωτόν, ὥσπερ καὶ πρὸσ ὑμᾶσ μεμαρτύρηται, ἐπειδὴ ἐκεῖνοσ ἐτελεύτησε, Μαντίθεον ἑαυτὸν ἐγγράψασ εἰσ τοὺσ δημότασ, καὶ τοῦ αὐτοῦ ἐμοὶ καὶ πατρὸσ καὶ δήμου προσαγορευόμενοσ, οὐ μόνον τὴν δίκην ταύτην, περὶ ἧσ νυνὶ δικάζομαι, ἀνάδικον ἐποίησεν, ἀλλὰ καὶ χειροτονησάντων ὑμῶν ἐμὲ ταξίαρχον, ἧκεν αὐτὸσ ἐπὶ τὸ δικαστήριον δοκιμασθησόμενοσ, δίκην δὲ ἐξούλησ ὠφληκώσ, ταύτην οὐκ αὐτὸσ ὠφληκέναι φησίν, ἀλλ’ ἐμέ. (Demosthenes, Speeches 31-40, 41:1)
ὑμεῖσ οὖν, ἐάν τι τοιοῦτον τεχνάζῃ, μὴ ἐπιτρέπετε αὐτῷ, ἀλλ’ ἐξελέγχετε, καὶ ὅ τι ἂν μὴ ἕκαστοσ ὑμῶν εἰδῇ, μηδὲ τὸν πλησίον δοκιμαζέτω εἰδέναι, ἀλλ’ ἀξιούτω τοῦτον ἀποδεικνύναι σαφῶσ ὑπὲρ ὧν ἂν λέγῃ, καὶ μὴ ὑμᾶσ φάσκοντα εἰδέναι, περὶ ὧν αὐτὸσ οὐδὲν ἕξει εἰπεῖν δίκαιον, ἀποδιδράσκειν τὴν ἀλήθειαν, ἐπεὶ καὶ ἐγώ, ὦ ἄνδρεσ δικασταί, πάντων ὑμῶν εἰδότων ὃν τρόπον ἀναγκασθεὶσ ὁ πατήρ μου ἐποιήσατο τούτουσ, οὐδὲν ἧττον δικάζομαι νῦν αὐτοῖσ καὶ μάρτυρασ ὑποδίκουσ παρέσχημαι. (Demosthenes, Speeches 31-40, 66:1)

Synonyms

to judge
- διαγιγνώσκω (to decide, to give judgment)
- διαδικάζω (to give judgment in a case, to decide)
- διαιρέω (to determine, decide)
- διαιτάω (to determine, decide)
- ἐπικρίνω (to decide, determine)
- καταδιαιτάω (to decide as arbitrator against, give judgment against, to be decided against one)
to plead in
- συνηγορέω (to be an advocate, to be, advocate)
- ὑπερδικέω (to plead for, act as advocate for, to advocate)

Derived

διαδικάζω (to give judgment in a case, to decide, to go to law)
ἐκδικάζω (to decide finally, settle, to avenge)
ἐπιδικάζω (to adjudge property to, having had, adjudged to one)
καταδικάζω (to give judgment against, pass sentence upon, condemn)
συνδικάζω (to be assessor to a judge)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

MENU NAVIGATION

호흡부호 보기

강세부호 보기

장단부호 보기

작은 Iota 보기

모든 부호 보기

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

English

한국어

δικάζω

Sense

Conjugation

Present tense

Future tense

Imperfect tense

Examples

Synonyms

to judge

to plead in

Related

Derived

Similar forms

SEARCH

MENU NAVIGATION

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language English 한국어

δικάζω

Sense

Conjugation

Present tense

Future tense

Imperfect tense

Examples

Synonyms

to judge

to plead in

Related

Derived

Similar forms

SEARCH

MENU NAVIGATION

Ancient Greek-English Dictionary Language

English

한국어