Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

δικάζω

Non-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: δικάζω

Structure: δικάζ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: di/kh

Sense

  1. to judge, to give judgment on, decide or determine
  2. to adjudge, to decree, as, to ordain, to be decided
  3. to pass judgment on, condemn
  4. to plead in
  5. to decide between, judge, cause, to be judged or accused
  6. to be judge, give judgment, to sit as judges or jurymen
  7. to plead one's own case, defend one's right, have one's case tried, go to law, to go to law, for

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δικάζω δικάζεις δικάζει
Dual δικάζετον δικάζετον
Plural δικάζομεν δικάζετε δικάζουσιν*
SubjunctiveSingular δικάζω δικάζῃς δικάζῃ
Dual δικάζητον δικάζητον
Plural δικάζωμεν δικάζητε δικάζωσιν*
OptativeSingular δικάζοιμι δικάζοις δικάζοι
Dual δικάζοιτον δικαζοίτην
Plural δικάζοιμεν δικάζοιτε δικάζοιεν
ImperativeSingular δίκαζε δικαζέτω
Dual δικάζετον δικαζέτων
Plural δικάζετε δικαζόντων, δικαζέτωσαν
Infinitive δικάζειν
Participle MasculineFeminineNeuter
δικαζων δικαζοντος δικαζουσα δικαζουσης δικαζον δικαζοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δικάζομαι δικάζει, δικάζῃ δικάζεται
Dual δικάζεσθον δικάζεσθον
Plural δικαζόμεθα δικάζεσθε δικάζονται
SubjunctiveSingular δικάζωμαι δικάζῃ δικάζηται
Dual δικάζησθον δικάζησθον
Plural δικαζώμεθα δικάζησθε δικάζωνται
OptativeSingular δικαζοίμην δικάζοιο δικάζοιτο
Dual δικάζοισθον δικαζοίσθην
Plural δικαζοίμεθα δικάζοισθε δικάζοιντο
ImperativeSingular δικάζου δικαζέσθω
Dual δικάζεσθον δικαζέσθων
Plural δικάζεσθε δικαζέσθων, δικαζέσθωσαν
Infinitive δικάζεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
δικαζομενος δικαζομενου δικαζομενη δικαζομενης δικαζομενον δικαζομενου

Future tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δικάσω δικάσεις δικάσει
Dual δικάσετον δικάσετον
Plural δικάσομεν δικάσετε δικάσουσιν*
OptativeSingular δικάσοιμι δικάσοις δικάσοι
Dual δικάσοιτον δικασοίτην
Plural δικάσοιμεν δικάσοιτε δικάσοιεν
Infinitive δικάσειν
Participle MasculineFeminineNeuter
δικασων δικασοντος δικασουσα δικασουσης δικασον δικασοντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular δικάσομαι δικάσει, δικάσῃ δικάσεται
Dual δικάσεσθον δικάσεσθον
Plural δικασόμεθα δικάσεσθε δικάσονται
OptativeSingular δικασοίμην δικάσοιο δικάσοιτο
Dual δικάσοισθον δικασοίσθην
Plural δικασοίμεθα δικάσοισθε δικάσοιντο
Infinitive δικάσεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
δικασομενος δικασομενου δικασομενη δικασομενης δικασομενον δικασομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐδίκαζον ἐδίκαζες ἐδίκαζεν*
Dual ἐδικάζετον ἐδικαζέτην
Plural ἐδικάζομεν ἐδικάζετε ἐδίκαζον
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ἐδικαζόμην ἐδικάζου ἐδικάζετο
Dual ἐδικάζεσθον ἐδικαζέσθην
Plural ἐδικαζόμεθα ἐδικάζεσθε ἐδικάζοντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • λεγόντων δὲ τῶν κατεληλυθότων καὶ τίσ αὕτη δίκη εἰή ὅπου αὐτοὶ οἱ ἀδικοῦντεσ δικάζοιεν, οὐδὲν εἰσήκουον. (Xenophon, Hellenica, , chapter 3 14:4)
  • ὥσπερ δὲ ἐν σχεδίῳ πόλισ καὶ ἀγορά τισ ἀποδείκνυται καὶ χειροτέχναισ χωρίον θῶκοί τε λοχαγοῖσ καὶ ταξιάρχοισ, ὅπῃ δικάζοιεν, εἴ τινεσ διαφέροιντο. (Flavius Josephus, De bello Judaico libri vii, 104:1)

Synonyms

  1. to judge

  2. to plead in

Related

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION