Ancient Greek-English Dictionary Language

διαχέω

ε-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: διαχέω διαχεῶ διέχεα

Structure: δια (Prefix) + χέ (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. to pour different ways, to disperse, to cut up
  2. to dissolve, break up, destroy
  3. to confound
  4. to be poured from one vessel into another
  5. to run through, spread about
  6. to be dissolved, fall away, to disperse
  7. to be or become diffuse or dissipated

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διάχω διάχεις διάχει
Dual διάχειτον διάχειτον
Plural διάχουμεν διάχειτε διάχουσιν*
SubjunctiveSingular διάχω διάχῃς διάχῃ
Dual διάχητον διάχητον
Plural διάχωμεν διάχητε διάχωσιν*
OptativeSingular διάχοιμι διάχοις διάχοι
Dual διάχοιτον διαχοίτην
Plural διάχοιμεν διάχοιτε διάχοιεν
ImperativeSingular διάχει διαχεῖτω
Dual διάχειτον διαχεῖτων
Plural διάχειτε διαχοῦντων, διαχεῖτωσαν
Infinitive διάχειν
Participle MasculineFeminineNeuter
διαχων διαχουντος διαχουσα διαχουσης διαχουν διαχουντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διάχουμαι διάχει, διάχῃ διάχειται
Dual διάχεισθον διάχεισθον
Plural διαχοῦμεθα διάχεισθε διάχουνται
SubjunctiveSingular διάχωμαι διάχῃ διάχηται
Dual διάχησθον διάχησθον
Plural διαχώμεθα διάχησθε διάχωνται
OptativeSingular διαχοίμην διάχοιο διάχοιτο
Dual διάχοισθον διαχοίσθην
Plural διαχοίμεθα διάχοισθε διάχοιντο
ImperativeSingular διάχου διαχεῖσθω
Dual διάχεισθον διαχεῖσθων
Plural διάχεισθε διαχεῖσθων, διαχεῖσθωσαν
Infinitive διάχεισθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διαχουμενος διαχουμενου διαχουμενη διαχουμενης διαχουμενον διαχουμενου

Imperfect tense

Aorist tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διέχεα διέχεας διε͂χειν*
Dual διεχέατον διεχεάτην
Plural διεχέαμεν διεχέατε διέχεαν
SubjunctiveSingular διάχω διάχῃς διάχῃ
Dual διάχητον διάχητον
Plural διάχωμεν διάχητε διάχωσιν*
OptativeSingular διαχέαιμι διαχέαις διαχέαι
Dual διαχέαιτον διαχεαίτην
Plural διαχέαιμεν διαχέαιτε διαχέαιεν
ImperativeSingular διάχουν διαχεάτω
Dual διαχέατον διαχεάτων
Plural διαχέατε διαχεάντων
Infinitive διαχέαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διαχεᾱς διαχεαντος διαχεᾱσα διαχεᾱσης διαχεαν διαχεαντος
Middle
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular διεχεάμην διέχω διεχέατο
Dual διεχέασθον διεχεάσθην
Plural διεχεάμεθα διεχέασθε διεχέαντο
SubjunctiveSingular διάχωμαι διάχῃ διάχηται
Dual διάχησθον διάχησθον
Plural διαχώμεθα διάχησθε διάχωνται
OptativeSingular διαχεαίμην διαχέαιο διαχέαιτο
Dual διαχέαισθον διαχεαίσθην
Plural διαχεαίμεθα διαχέαισθε διαχέαιντο
ImperativeSingular διαχέαι διαχεάσθω
Dual διαχέασθον διαχεάσθων
Plural διαχέασθε διαχεάσθων
Infinitive διάχεισθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
διαχεαμενος διαχεαμενου διαχεαμενη διαχεαμενης διαχεαμενον διαχεαμενου

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • Ὁ δὲ Ἀντώνιοσ ἐφορῶν αὐτοὺσ καὶ ἐφεδρεύων, ἐπειδὴ λόγων ὕλην οὐκ ἄπορον οὐδὲ ἀναμφίλογον εἶδεν ἐσφερομένην, ἔγνω τὸ ἐνθύμημα αὐτῶν οἰκείῳ φόβῳ καὶ φροντίδι περὶ σφῶν αὐτῶν διαχέαι. (Appian, The Civil Wars, book 2, chapter 18 3:1)
  • ἀλλ’ εἴ τισ ἐστὶ μηχανή, ἴθι καὶ πειρῶ διαχέαι τὰ βεβουλευμένα, ἤν κωσ δύνῃ ἀναγνῶσαι Εὐρυβιάδην μεταβουλεύσασθαι ὥστε αὐτοῦ μένειν. (Herodotus, The Histories, book 8, chapter 57 3:3)
  • ταύτην τὴν Σκιάδα Θεοδώρου τοῦ Σαμίου φασὶν εἶναι ποίημα, ὃσ πρῶτοσ διαχέαι σίδηρον εὑρ͂ε καὶ ἀγάλματα ἀπ’ αὐτοῦ πλάσαι. (Pausanias, Description of Greece, , chapter 12 16:2)

Synonyms

  1. to dissolve

  2. to confound

  3. to be poured from one vessel into another

  4. to run through

  5. to be dissolved

Derived

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION