Sense

1. to rub between, rub hard, rub away, consume, waste, to perish utterly
2. to waste time, pass it away, to pass all one's time, to go on talking, to employ oneself on or in
3. to lose time, delay, to lose time
4. to put off by delay, to thwart, hinder, put, off

Examples

• οὐκοῦν εἰ μὲν ἐάσομεν ὑμᾶσ τούτων συμβάντων, οὐ καθαροῖσ οὖσιν ὁμοῦ διατρίψομεν· (Demosthenes, Speeches 21-30, 55:2)
• εἰ γὰρ διατρίψομεν τὴν τήμερον ἡμέραν, οἵ τε νῦν ἡμᾶσ ὁρῶντεσ πολέμιοι θαρραλεώτεροι ἔσονται καὶ ἄλλουσ εἰκὸσ τούτων θαρρούντων πλείουσ προσγενέσθαι. (Xenophon, Anabasis, , chapter 6 10:2)
• ὃ δὲ τῇ τε παρούσῃ συνόδῳ μάλιστα πρέπειν ἀκοῦσαί μοι δοκεῖ καὶ αὐτῶν ἰδιαιότατον ἐγκώμιον καὶ τῶν εἰσ μνήμην ἡκόντων ἐν λόγῳ θαυμαστότατον καὶ πᾶσαν τὴν εὐγένειάν τε καὶ παιδείαν ἔχει συλλαβὸν καὶ οὔτ’ ἰδιώτησ οὐδεὶσ δύναται σιωπᾶν πόλισ τε ἅπασα καὶ γένη ἅπαντα ἀνθρώπων ἐκπέπληκται, περὶ τοῦτο εἰσ ὅσον ἔξεστι διατρίψομεν. (Aristides, Aelius, Orationes, 6:8)

Similar forms

• διατρίβειν (122)
• διατριβὴν (106)
• διατριβῆς (89)
• διατρίβων (86)
• διατριβὰς (78)
• διατριβήν (37)
• διατρίψας (35)
• διατριβαῖς (34)
• διατριβὴ (30)
• διατρίβοντα (29)
• διατριβῇ (28)
• διατριβάς (26)
• διατριβαὶ (18)
• διατριβῶν (18)
• διατριβή (17)
• διατρίβει (12)
• διατρίβουσι (12)
• διατρῖψαι (12)
• διατρίβω (10)
• διατρίβεις (9)
• διατρίψαντα (9)
• διατρίβοντι (8)
• διατρίβομεν (7)
• διατριβαί (6)
• διατρίβουσα (4)
• διατρίβετε (4)
• διατρῖψαί (4)
• διατρίψασα (3)
• διατρίψει (3)
• διάτριβε (3)
• διατρίψομεν (3)
• διατρίβοι (2)
• διατρίψῃ (2)
• διάτριχα (2)
• διατρίψω (2)
• διατρίψεις (2)
• διατρῖβον (2)
• διατρίβωσιν (1)
• διατρίψωμεν (1)
• διατρίψαντ (1)
• διατρίβῃσιν (1)
• διατρίψειε (1)
• διατρίβοιμι (1)
• διατρίβωσι (1)
• διατριβικόν (1)
• διατρίβουσ1 (1)
• διατρίβωμεν (1)
• διατριπτέον (1)
• διατρίβοιεν (1)
• διατριβικοὶ (1)
• διατρίβωμέν (1)
• διατρίψειν (1)
• διάτριβ (1)
• διατριβῆναι (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.