Ancient Greek-English Dictionary Language

διαιρετός

First/Second declension Adjective; Transliteration:

Principal Part: διαιρετός διαιρετή διαιρετόν

Structure: διαιρετ (Stem) + ος (Ending)

Etym.: diaire/w

Sense

  1. divided, separated, distributed
  2. distinguishable

Examples

  • οὐδὲ διαιρετὸν τὸ ἀγαθὸν ἑκατέρῳ, ἀλλὰ τὸ ἀμφοτέρων τοῦ ἑνὸσ οὗ ἕνεκα ἐστίν. (Aristotle, Eudemian Ethics, Book 7 160:4)
  • νῦν δ’ ὡσ ἔτ’ οὐκ ὢν εἶπε μὲν λέχουσ ὅ τι χρείη μ’ ἑλέσθαι κτῆσιν εἶπε δ’ ἣν τέκνοισ μοῖραν πατρῴασ γῆσ διαιρετὸν νέμοι, χρόνον προτάξασ ὡσ τρίμηνον ἡνίκα χώρασ ἀπείη κἀνιαύσιον βεβώσ, τότ’ ἢ θανεῖν χρείη σφε τῷδε τῷ χρόνῳ ἢ τοῦθ’ ὑπεκδραμόντα τοῦ χρόνου τέλοσ τὸ λοιπὸν ἤδη ζῆν ἀλυπήτῳ βίῳ. (Sophocles, Trachiniae, episode8)
  • τὸ μὲν οὖν κατὰ τὸ ποσὸν ἀδιαίρετον, τὸ μὲν πάντῃ καὶ ἄθετον λέγεται μονάσ, τὸ δὲ πάντῃ καὶ θέσιν ἔχον στιγμή, τὸ δὲ μοναχῇ γραμμή, τὸ δὲ διχῇ ἐπίπεδον, τὸ δὲ πάντῃ καὶ τριχῇ διαιρετὸν κατὰ τὸ ποσὸν σῶμα· (Aristotle, Metaphysics, Book 5 83:6)
  • ποσὸν λέγεται τὸ διαιρετὸν εἰσ ἐνυπάρχοντα ὧν ἑκάτερον ἢ ἕκαστον ἕν τι καὶ τόδε τι πέφυκεν εἶναι. (Aristotle, Metaphysics, Book 5 157:1)
  • λέγεται δὲ πλῆθοσ μὲν τὸ διαιρετὸν δυνάμει εἰσ μὴ συνεχῆ, μέγεθοσ δὲ τὸ εἰσ συνεχῆ· (Aristotle, Metaphysics, Book 5 157:3)

Synonyms

  1. divided

  2. distinguishable

Related

Similar forms

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.

Find this word at Perseus Greek Word Study Tool

SEARCH

MENU NAVIGATION