Ancient Greek Text

Ancient Greek Text

헬라어 문장 내 검색 Language

οὐδὲ διαιρετὸν τὸ ἀγαθὸν ἑκατέρῳ, ἀλλὰ τὸ ἀμφοτέρων τοῦ ἑνὸσ οὗ ἕνεκα ἐστίν.
(아리스토텔레스, 에우데모스 윤리학, Book 7 160:4)
τὸ μὲν οὖν κατὰ τὸ ποσὸν ἀδιαίρετον, τὸ μὲν πάντῃ καὶ ἄθετον λέγεται μονάσ, τὸ δὲ πάντῃ καὶ θέσιν ἔχον στιγμή, τὸ δὲ μοναχῇ γραμμή, τὸ δὲ διχῇ ἐπίπεδον, τὸ δὲ πάντῃ καὶ τριχῇ διαιρετὸν κατὰ τὸ ποσὸν σῶμα·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 5 83:6)
ποσὸν λέγεται τὸ διαιρετὸν εἰσ ἐνυπάρχοντα ὧν ἑκάτερον ἢ ἕκαστον ἕν τι καὶ τόδε τι πέφυκεν εἶναι.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 5 157:1)
λέγεται δὲ πλῆθοσ μὲν τὸ διαιρετὸν δυνάμει εἰσ μὴ συνεχῆ, μέγεθοσ δὲ τὸ εἰσ συνεχῆ·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 5 157:3)
δεήσει γὰρ διαιρετὸν εἶναι ἀεὶ τὸ γιγνόμενον, καὶ εἶναι τὸ μὲν τόδε τὸ δὲ τόδε, λέγω δ’ ὅτι τὸ μὲν ὕλην τὸ δὲ εἶδοσ.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 7 112:3)
ἴσωσ γὰρ πᾶν συνεχὲσ διαιρετόν.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 10 23:3)
ἀντίκειται δὲ τὸ ἓν καὶ τὰ πολλὰ κατὰ πλείουσ τρόπουσ, ὧν ἕνα τὸ ἓν καὶ τὸ πλῆθοσ ὡσ ἀδιαίρετον καὶ διαιρετόν·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 10 44:1)
τὸ μὲν γὰρ ἢ διῃρημένον ἢ διαιρετὸν πλῆθόσ τι λέγεται, τὸ δὲ ἀδιαίρετον ἢ μὴ διῃρημένον ἕν.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 10 44:2)
λέγεται δὲ ἐκ τοῦ ἐναντίου καὶ δηλοῦται τὸ ἕν, ἐκ τοῦ διαιρετοῦ τὸ ἀδιαίρετον, διὰ τὸ μᾶλλον αἰσθητὸν τὸ πλῆθοσ εἶναι καὶ τὸ διαιρετὸν ἢ τὸ ἀδιαίρετον, ὥστε τῷ λόγῳ πρότερον τὸ πλῆθοσ τοῦ ἀδιαιρέτου διὰ τὴν αἴσθησιν.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 10 45:1)
ὥσπερ εἴρηται, ὅτι διαιρετὸν τὸ δ’ ἀδιαίρετον, τὸ δ’ ὡσ πρόσ τι ὥσπερ ἡ ἐπιστήμη ἐπιστητῷ, ἐὰν ᾖ ἀριθμὸσ τὸ δ’ ἓν μέτρον.
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 10 104:1)
εἰ γὰρ μήτε μέγεθοσ μήτε πλῆθοσ, οὐσία δ’ αὐτὸ τὸ ἄπειρον καὶ μὴ συμβεβηκόσ, ἀδιαίρετον ἔσται τὸ γὰρ διαιρετὸν ἢ μέγεθοσ ἢ πλῆθοσ, εἰ δὲ ἀδιαίρετον, οὐκ ἄπειρον, εἰ μὴ καθάπερ ἡ φωνὴ ἀόρατοσ·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 11 153:2)
ἔσται γὰρ ὁτιοῦν αὐτοῦ ἄπειρον μέροσ τὸ λαμβανόμενον τὸ γὰρ ἀπείρῳ εἶναι καὶ ἄπειρον τὸ αὐτό, εἴπερ οὐσία τὸ ἄπειρον καὶ μὴ καθ’ ὑποκειμένου, ὥστε ἢ ἀδιαίρετον, ἢ εἰσ ἄπειρα διαιρετόν, εἰ μεριστόν·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 11 155:2)
ὅτι οὐ διαιρετόν, φασίν·
(아리스토텔레스, 형이상학, Book 13 182:3)
νῦν δ’ ὡσ ἔτ’ οὐκ ὢν εἶπε μὲν λέχουσ ὅ τι χρείη μ’ ἑλέσθαι κτῆσιν εἶπε δ’ ἣν τέκνοισ μοῖραν πατρῴασ γῆσ διαιρετὸν νέμοι, χρόνον προτάξασ ὡσ τρίμηνον ἡνίκα χώρασ ἀπείη κἀνιαύσιον βεβώσ, τότ’ ἢ θανεῖν χρείη σφε τῷδε τῷ χρόνῳ ἢ τοῦθ’ ὑπεκδραμόντα τοῦ χρόνου τέλοσ τὸ λοιπὸν ἤδη ζῆν ἀλυπήτῳ βίῳ.
(소포클레스, 트라키니아이, episode8)

SEARCH

MENU NAVIGATION