Ancient Greek-English Dictionary Language

βασιλεύω

Non-contract Verb; Transliteration:

Principal Part: βασιλεύω

Structure: βασιλεύ (Stem) + ω (Ending)

Etym.: basileu/s

Sense

  1. to be king, to rule, reign as king
  2. to enjoy as absolute master
  3. (absolute) to live right royally
  4. (causal) to appoint as king

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular βασιλεύω βασιλεύεις βασιλεύει
Dual βασιλεύετον βασιλεύετον
Plural βασιλεύομεν βασιλεύετε βασιλεύουσιν*
SubjunctiveSingular βασιλεύω βασιλεύῃς βασιλεύῃ
Dual βασιλεύητον βασιλεύητον
Plural βασιλεύωμεν βασιλεύητε βασιλεύωσιν*
OptativeSingular βασιλεύοιμι βασιλεύοις βασιλεύοι
Dual βασιλεύοιτον βασιλευοίτην
Plural βασιλεύοιμεν βασιλεύοιτε βασιλεύοιεν
ImperativeSingular βασίλευε βασιλευέτω
Dual βασιλεύετον βασιλευέτων
Plural βασιλεύετε βασιλευόντων, βασιλευέτωσαν
Infinitive βασιλεύειν
Participle MasculineFeminineNeuter
βασιλευων βασιλευοντος βασιλευουσα βασιλευουσης βασιλευον βασιλευοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular βασιλεύομαι βασιλεύει, βασιλεύῃ βασιλεύεται
Dual βασιλεύεσθον βασιλεύεσθον
Plural βασιλευόμεθα βασιλεύεσθε βασιλεύονται
SubjunctiveSingular βασιλεύωμαι βασιλεύῃ βασιλεύηται
Dual βασιλεύησθον βασιλεύησθον
Plural βασιλευώμεθα βασιλεύησθε βασιλεύωνται
OptativeSingular βασιλευοίμην βασιλεύοιο βασιλεύοιτο
Dual βασιλεύοισθον βασιλευοίσθην
Plural βασιλευοίμεθα βασιλεύοισθε βασιλεύοιντο
ImperativeSingular βασιλεύου βασιλευέσθω
Dual βασιλεύεσθον βασιλευέσθων
Plural βασιλεύεσθε βασιλευέσθων, βασιλευέσθωσαν
Infinitive βασιλεύεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
βασιλευομενος βασιλευομενου βασιλευομενη βασιλευομενης βασιλευομενον βασιλευομενου

Imperfect tense

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • τούτῳ δὴ κατὰ γένοσ προσήκων ὁ Οὐαλλέριοσ, ὥσ φασι, βασιλευομένησ μὲν ἔτι τῆσ Ῥώμησ ἐπιφανὴσ ἦν διὰ λόγον καὶ πλοῦτον, ὧν τῷ μὲν ὀρθῶσ καὶ μετὰ παρρησίασ ἀεὶ χρώμενοσ ὑπὲρ τῶν δικαίων, ἀφ’ οὗ δὲ τοῖσ δεομένοισ ἐλευθερίωσ καὶ φιλανθρώπωσ ἐπαρκῶν, δῆλοσ ἦν εὐθύσ, εἰ γένοιτο δημοκρατία, πρωτεύσων. (Plutarch, Publicola, chapter 1 2:1)
  • τότε δ’ οὖν ὁ Ῥωμύλοσ ἐπειδὴ τὰ παρὰ τοῦ δαιμονίου βέβαια προσέλαβε, συγκαλέσασ τὸν δῆμον εἰσ ἐκκλησίαν καὶ τὰ μαντεῖα δηλώσασ βασιλεὺσ ἀποδείκνυται πρὸσ αὐτῶν καὶ κατεστήσατο ἐν ἔθει τοῖσ μετ’ αὐτὸν ἅπασι μήτε βασιλείασ μήτε ἀρχὰσ λαμβάνειν, ἐὰν μὴ καὶ τὸ δαιμόνιον αὐτοῖσ ἐπιθεσπίσῃ, διέμεινέ τε μέχρι πολλοῦ φυλαττόμενον ὑπὸ Ῥωμαίων τὸ περὶ τοὺσ οἰωνισμοὺσ νόμιμον, οὐ μόνον βασιλευομένησ τῆσ πόλεωσ, ἀλλὰ καὶ μετὰ κατάλυσιν τῶν μονάρχων ἐν ὑπάτων καὶ στρατηγῶν καὶ τῶν ἄλλων τῶν κατὰ νόμουσ ἀρχόντων αἱρέσει. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, book 2, chapter 6 1:1)
  • τῶν εὐπατριδῶν τυραννικοὺσ καὶ ἀνίσουσ, καὶ οὐδὲ τοῦ προβουλεῦσαι περὶ αὐτῶν ἐξουσίαν τῇ βουλῇ καταλείποντεσ, ἀλλ’ ἀφαιρούμενοι καὶ ταύτην αὐτῆσ τὴν τιμήν, ἣν ἐκ τοῦ παντὸσ εἶχεν ἀναμφίλεκτον χρόνου, βασιλευομένησ τε καὶ τυραννουμένησ τῆσ πόλεωσ. (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books VII-IX, book 9, chapter 44 12:1)
  • καὶ γὰρ ἀτελεῖσ αὐτοὺσ ἁπάντων ἐψηφίσαντο εἶναι τῶν κοινῶν τελῶν, ὅσα βασιλευομένησ τῆσ πόλεωσ ἐτέλουν, καὶ ἀνεισφόρουσ τῶν εἰσ τὰ στρατιωτικὰ καὶ τοὺσ πολέμουσ ἀναλισκομένων ἐποίησαν, μέγα κέρδοσ ἡγούμενοι τοῖσ κοινοῖσ, εἰ τὰ σώματα μόνον αὐτῶν ἕξουσι προκινδυνεύοντα τῆσ πατρίδοσ· (Dionysius of Halicarnassus, Antiquitates Romanae, Books IV-VI, book 5, chapter 22 3:1)
  • καὶ δῆλον παντὶ ὅτι τυραννουμένησ μὲν οὐκ ἔστιν ἀθλιωτέρα, βασιλευομένησ δὲ οὐκ εὐδαιμονεστέρα. (Plato, Republic, book 9 126:2)

Synonyms

  1. to be king

  2. to appoint as king

Related

Derived

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION