Euripides, The Trojan Women, episode 2:

(에우리피데스, The Trojan Women, episode 2:)

εἰε͂̔ν. οὐ σέ, ἀλλ’ ἐμαυτὴν τοὐπὶ τῷδ’ ἐρήσομαι· τί δὴ φρονοῦσά γ’ ἐκ δόμων ἅμ’ ἑσπόμην ξένῳ, προδοῦσα πατρίδα καὶ δόμουσ ἐμούσ; τὴν θεὸν κόλαζε καὶ Διὸσ κρείσσων γενοῦ, ὃσ τῶν μὲν ἄλλων δαιμόνων ἔχει κράτοσ, κείνησ δὲ δοῦλόσ ἐστι· συγγνώμη δ’ ἐμοί. ἔνθεν δ’ ἔχοισ ἂν εἰσ ἔμ’ εὐπρεπῆ λόγον· ἐπεὶ θανὼν γῆσ ἦλθ’ Ἀλέξανδροσ μυχούσ, χρῆν μ’, ἡνίκ’ οὐκ ἦν θεοπόνητά μου λέχη, λιποῦσαν οἴκουσ ναῦσ ἐπ’ Ἀργείων μολεῖν. ἔσπευδον αὐτὸ τοῦτο· μάρτυρεσ δέ μοι πύργων πυλωροὶ κἀπὸ τειχέων σκοποί, οἳ πολλάκισ μ’ ἐφηῦρον ἐξ ἐπάλξεων πλεκταῖσιν ἐσ γῆν σῶμα κλέπτουσαν τόδε. βίᾳ δ’ ὁ καινόσ μ’ οὗτοσ ἁρπάσασ πόσισ Δηίφοβοσ ἄλοχον εἶχεν ἀκόντων Φρυγῶν. πῶσ οὖν ἔτ’ ἂν θνῄσκοιμ’ ἂν ἐνδίκωσ, πόσι, . . . . . . . πρὸσ σοῦ δικαίωσ, ἣν ὁ μὲν βίᾳ γαμεῖ, τὰ δ’ οἴκοθεν κεῖν’ ἀντὶ νικητηρίων πικρῶσ ἐδούλευσ’; εἰ δὲ τῶν θεῶν κρατεῖν βούλῃ, τὸ χρῄζειν ἀμαθέσ ἐστί σου τόδε. βασίλει’, ἄμυνον σοῖσ τέκνοισι καὶ πάτρᾳ πειθὼ διαφθείρουσα τῆσδ’, ἐπεὶ λέγει καλῶσ κακοῦργοσ οὖσα· δεινὸν οὖν τόδε. ταῖσ θεαῖσι πρῶτα σύμμαχοσ γενήσομαι καὶ τήνδε δείξω μὴ λέγουσαν ἔνδικα. ἐγὼ γὰρ Ἥραν παρθένον τε Παλλάδα οὐκ ἐσ τοσοῦτον ἀμαθίασ ἐλθεῖν δοκῶ, ὥσθ’ ἣ μὲν Ἄργοσ βαρβάροισ ἀπημπόλα, Παλλὰσ δ’ Ἀθήνασ Φρυξὶ δουλεύειν ποτέ, εἰ παιδιαῖσι καὶ χλιδῇ μορφῆσ πέρι ἦλθον πρὸσ Ἴδην. τοῦ γὰρ οὕνεκ’ ἂν θεὰ Ἥρα τοσοῦτον ἔσχ’ ἔρωτα καλλονῆσ; πότερον ἀμείνον’ ὡσ λάβῃ Διὸσ πόσιν; ἢ γάμον Ἀθηνᾶ θεῶν τίνοσ θηρωμένη ‐ ἣ παρθενείαν πατρὸσ ἐξῃτήσατο, φεύγουσα λέκτρα; μὴ ἀμαθεῖσ ποίει θεὰσ τὸ σὸν κακὸν κοσμοῦσα, μὴ οὐ πείσῃσ σοφούσ. Κύπριν δ’ ἔλεξασ ‐ ταῦτα γὰρ γέλωσ πολύσ ‐ ἐλθεῖν ἐμῷ ξὺν παιδὶ Μενέλεω δόμουσ. οὐκ ἂν μένουσ’ ἂν ἥσυχόσ σ’ ἐν οὐρανῷ αὐταῖσ Ἀμύκλαισ ἤγαγεν πρὸσ Ἴλιον;

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION