ἄσμενος
First/Second declension Adjective;
자동번역
Transliteration:
Principal Part:
ἄσμενος
Structure:
ἀσμεν
(Stem)
+
ος
(Ending)
Etym.: h(/domai, the perf. part. of which would be h(sme/nos
Sense
- well-pleased, glad, gladly, glad to, glad, glad, gladly, readily
Declension
First/Second declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- ἐγὼ δὲ ἅτε μηδὲν ἔχων ἐνέχυρον ἐν τῷ βίῳ, οὐκ ἀγρόν, οὐ συνοικίαν, οὐ χρυσόν, οὐ σκεῦοσ, οὐ δόξαν, οὐκ εἰκόνασ, εἰκότωσ εὔζωνοσ ἦν, κἀπειδὴ μόνον ἡ Ἄτροποσ ἔνευσέ μοι, ἄσμενοσ ἀπορρίψασ τὴν σμίλην καὶ τὸ κάττυμα ‐ κρηπῖδα γάρ τινα ἐν ταῖν χεροῖν εἶχον ‐ ἀναπηδήσασ εὐθὺσ ἀνυπόδητοσ οὐδὲ τὴν μελαντηρίαν ἀπονιψάμενοσ εἱπόμην, μᾶλλον δὲ ἡγούμην, ἐσ τὸ πρόσω ὁρῶν οὐδὲν γάρ με τῶν κατόπιν ἐπέστρεφε καὶ μετεκάλει. (Lucian, Cataplus, (no name) 14:14)
- εἰ δέ τισ ἐλεύθεροσ ἐν ἐλευθέρᾳ τῇ πόλει, μὴ ἀπαγορευόντων τῶν νόμων, τὴν παρὰ ταύτησ ἀηδίαν μυσαχθεὶσ καὶ ἥν φησι κεφάλαιον τῶν πόνων τὴν εὐδαιμονίαν παραγίγνεσθαι λῆρον οἰηθείσ, τοὺσ μὲν ἀγκύλουσ ἐκείνουσ λόγουσ καὶ λαβυρίνθοισ ὁμοίουσ ἀπέφυγε, πρὸσ δὲ τὴν Ἡδονὴν ἄσμενοσ ἐδραπέτευσεν ὥσπερ δεσμά τινα διακόψασ τὰσ τῶν λόγων πλεκτάνασ, ἀνθρώπινα καὶ οὐ βλακώδη φρονήσασ καὶ τὸν μὲν πόνον, ὅπερ ἐστί, πονηρόν, ἡδεῖαν δὲ τὴν ἡδονὴν οἰηθείσ, ἀποκλείειν ἐχρῆν αὐτόν, ὥσπερ ἐκ ναυαγίου λιμένι προσνέοντα καὶ γαλήνησ ἐπιθυμοῦντα συνωθοῦντασ ἐπὶ κεφαλὴν εἰσ τὸν πόνον, καὶ ἔκδοτον τὸν ἄθλιον παρέχειν ταῖσ ἀπορίαισ, καὶ ταῦτα ὥσπερ ἱκέτην ἐπὶ τὸν τοῦ Ἐλέου βωμὸν ἐπὶ τὴν Ἡδονὴν καταφεύγοντα, ἵνα τὴν πολυθρύλητον ἀρετὴν δηλαδὴ ἐπὶ τὸ ὄρθιον ἱδρῶτι πολλῷ ἀνελθὼν ἴδῃ κᾆτα δι’ ὅλου πονήσασ τοῦ βίου εὐδαιμονήσῃ μετὰ τὸν βίον; (Lucian, Bis accusatus sive tribunalia, (no name) 21:4)
- κἀγὼ ἄσμενοσ ἤδη ἐδεχόμην τὴν φιλοφροσύνην ταύτην ὁρῶν οἷ κινδύνου καθειστήκειν, καὶ μετ’ ὀλίγον προῆλθον φίλοσ γεγενημένοσ. (Lucian, Alexander, (no name) 55:6)
- ἐπειδὰν δὲ ἄσιτόν τε καὶ ἄποτον ἡ νὺξ καταλάβῃ, λουσάμενοσ πονηρῶσ ἀωρὶ περὶ αὐτό που σχεδὸν τὸ μεσονύκτιον ἥκεισ ἐπὶ τὸ δεῖπνον, οὐκέθ’ ὁμοίωσ ἔντιμοσ οὐδὲ περίβλεπτοσ τοῖσ παροῦσιν, ἀλλ’ ἤν τισ ἄλλοσ ἐπεισέλθῃ νεαλέστεροσ, εἰσ τοὐπίσω σύ καὶ οὕτωσ εἰσ τὴν ἀτιμοτάτην γωνίαν ἐξωσθεὶσ κατάκεισαι μάρτυσ μόνον τῶν παραφερομένων, τὰ ὀστᾶ, εἰ ἐφίκοιτο μέχρι σοῦ, καθάπερ οἱ κύνεσ περιεσθίων ἢ τὸ σκληρὸν τῆσ μαλάχησ φύλλον ᾧ τὰ ἄλλα συνειλοῦσιν, εἰ ὑπεροφθείη ὑπὸ τῶν προκατακειμένων, ἄσμενοσ ὑπὸ λιμοῦ παροψώμενοσ. (Lucian, De mercede, (no name) 26:1)
- ω χαψε μἑλαθμον πρόπυλὰ θ’ ἑστίασ ἐμῆσ, ὡσ ἄσμενὸσ σ1’ ἐσεῖδον ἐσ φάοσ μολών. (Lucian, Necyomantia, (no name) 1:1)