- "ἔνεισι γὰρ καὶ τοιαῦται ἐν τῷ τοιούτῳ ἀθροίσματι φύσεισ, ἐξ ὧν ἂν ψυχρὸν συσταίη, εἰσ δέον τε ἑτέραισ παραζυγεῖσαι ψυχρασίασ φύσιν ἀποτελέσειαν ὅθεν ἐξαπατώμενοι οἱ μὲν ψυκτικὸν τὸ καθόλου φασὶν εἶναι τὸν οἶνον οἱ δὲ θερμαντικόν ὁ δὴ λέγων ἐξηπατῆσθαι τοὺσ πολλούσ, τὸ θερμαῖνον θερμαντικὸν ἢ τὸ ψῦχον ψυκτικὸν ὑπολαμβάνοντασ, εἰ μὴ νομίζοι τὸ μὴ μᾶλλον εἶναι τοῖον ἢ τοῖον ἕκαστον ἀκολουθεῖν οἷσ εἴρηκεν, αὐτὸσ ἐξηπάτηται. (Plutarch, Adversus Colotem, section 63)
(플루타르코스, Adversus Colotem, section 63)
- τοῦτο ἀόριστον, νῦν τὸ ὡρισμένον ἐν ἀθροίσματι προσληφθέν, δύο δέ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, καὶ μεγάλα, εἶτα ταῦτα κατ’ εἶδοσ ἐμέρισεν ἓν μὲν ὅτι οὐ περὶ τῶν ἴσων νῦν ἐμοὶ ὁ ἀγών, ἕτερον δὲ ὃ φύσει πᾶσιν ὑπάρχει, τῶν μὲν λοιδοριῶν καὶ τῶν κατηγοριῶν ἀκούειν ἡδέωσ, τοῖσ ἐπαινοῦσι δ’ ἑαυτοὺσ ἄχθεσθαι. (Aristides, Aelius, Ars Rhetorica, , 2:4)
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, , 2:4)
- ἅπαντα γὰρ ταῦτα περιβολῆσ ἐστιν, ἡ πρόσληψισ τοῦ ἀορίστου πολλὰ μὲν οὖν ἔγωγε ἐλαττοῦμαι, τὸ ἐν ἀθροίσματι συλλαβεῖν δύο δέ, ὦ ἄνδρεσ Ἀθηναῖοι, καὶ μεγάλα, τὸ κατ’ εἶδοσ μερίσαι ἓν μὲν τὸ μὴ περὶ τῶν ἴσων εἶναι τὸν ἀγῶνα, ἕτερον δὲ τὸ πάντασ οὕτωσ ἔχειν, τῶν μὲν λοιδορούντων ἡδέωσ ἀκροᾶσθαι, τοῖσ ἐπαινοῦσι δὲ ἑαυτοὺσ ἄχθεσθαι. (Aristides, Aelius, Ars Rhetorica, , 2:5)
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, , 2:5)
- ἔστι δὲ τὸ <τρίτον> μέροσ πολλὴν παραλλαγὴν εἰληφὸσ τῇ λεπτομερείᾳ καὶ αὐτῶν τούτων, συμπαθὲσ δὲ τούτῳ μᾶλλον καὶ τῷ λοιπῷ ἀθροίσματι· (Diogenes Laertius, Lives of Eminent Philosophers, I, EPIKOUROS 63:2)
(디오게네스 라에르티오스, Lives of Eminent Philosophers, I, EPIKOUROS 63:2)
- δεῖ δὲ καὶ κατὰ μέροσ οὕτω λέγειν καὶ περὶ πολλῶν ἁθροισθέντων, ᾧ δὴ ἁθροίσματι ἄνθρωπόν τε τίθενται καὶ λίθον καὶ ἕκαστον ζῷόν τε καὶ εἶδοσ. (Plato, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, 94:2)
(플라톤, Cratylus, Theaetetus, Sophist, Statesman, 94:2)