Sense

1. unceasing, never-ending
2. not to be stopped or assuaged, insatiable
3. never ceasing from

Examples

• ἄπληστοσ ἅδε μ’ ἐξάγει χάρισ γόων πολύπονοσ, ὡσ ἐξ ἀλιβάτου πέτρασ ὑγρὰ ῥέουσα σταγὼν ἄπαυστοσ αἰεί· (Euripides, Suppliants, choral, antistrophe 31)
• "ἆρ’ οὖν, ἄνπερ ἡ νῦν οὖσα περὶ ἡμᾶσ ἕξισ ἄπαυστοσ διαμένῃ παρὰ πάντα τὸν βίον, οὐκ ἀεὶ σχολὴν ἕξομεν ἀλλήλοισ συνεῖναι, μὴ δεδιότεσ πενίαν μηδ’ εἰδότεσ πλοῦτον; (Plutarch, Septem sapientium convivium, chapter, section 1613)
• ὡσ δ’ ὅτε τίσ τε μύωπι τετυμμένοσ ἔσσυτο ταῦροσ πίσεά τε προλιπὼν καὶ ἑλεσπίδασ, οὐδὲ νομήων οὐδ’ ἀγέλησ ὄθεται, πρήσσει δ’ ὁδόν, ἄλλοτ’ ἄπαυστοσ, ἄλλοτε δ’ ἱστάμενοσ, καὶ ἀνὰ πλατὺν αὐχέν’ ἀείρων ἱήσιν μύκημα, κακῷ βεβολημένοσ οἴστρῳ· (Apollodorus, Argonautica, book 1 22:8)
• οὐ γὰρ διαλείπουσι οὐρέοντεσ, ἀλλὰ ὅκωσπερ ἐξ ἀφέσιοσ ὀχετῶν ἄπαυστοσ ἡ φορή. (Aretaeus, The Extant Works of Aretaeus, The Cappadocian., , 48)
• καὶ ἡ ἡλίου τε ἄπαυστοσ κίνησισ ὑπὲρ γῆσ τε καὶ ὑπὸ γῆν Διόσ ἐστι πρόρρησισ ἡλίῳ προειρημένη ὑπὲρ τῆσ τοῦ παντὸσ κόσμου φανότητοσ, καὶ σελήνησ δρόμοι καὶ χορεῖαι πάντων ἄστρων Διόσ ἐστι διάκοσμοσ· (Aristides, Aelius, Orationes, 7:1)

Similar forms

• ἄπαυστον (16)
• ἀπαύστως (13)
• ἄπαυστος (5)
• ἀπαύστους (5)
• ἀπαύστῳ (5)
• ἀπαύστων (4)
• ἀπαύστου (4)
• ἀπαύστοις (4)
• ἄπαυστοι (2)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.