ῥαγδαῖος
First/Second declension Adjective;
자동번역
Transliteration:
Principal Part:
ῥαγδαῖος
ῥαγδαῖη
ῥαγδαῖον
Structure:
ῥαγδαι
(Stem)
+
ος
(Ending)
Declension
First/Second declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- οἱ σεισμοὶ δὲ κοσκινηδὸν καὶ ἡ χιὼν σωρηδὸν καὶ ἡ χάλαζα πετρηδόν, ἵνα σοι φορτικῶσ διαλέγωμαι, ὑετοί τε ῥαγδαῖοι καὶ βίαιοι, ποταμὸσ ἑκάστη σταγών ὥστε τηλικαύτη ἐν ἀκαρεῖ χρόνου ναυαγία ἐπὶ τοῦ Δευκαλίωνοσ ἐγένετο, ὡσ ὑποβρυχίων ἁπάντων καταδεδυκότων μόγισ ἕν τι κιβώτιον περισωθῆναι προσοκεῖλαν τῷ Λυκωρεῖ ζώπυρόν τι τοῦ ἀνθρωπίνου σπέρματοσ διαφυλάττον εἰσ ἐπιγονὴν κακίασ μείζονοσ. (Lucian, Timon, (no name) 3:2)
- περιστομίοισ τοῦ πνεύματοσ τὸ ῥαγδαῖον ἐγκαθεῖρξε καὶ τοῦ προσώπου κατεκόσμησε καὶ ἀπέκρυψε τὴν ἀνωμαλίαν, χρυσῷ δ’ αἰγλήεντι συνήρμοσεν ἀμφιδασείασ κόρσασ, καὶ στόμα λάβρον ὀπισθοδέτοισιν ἱμᾶσιν. (Plutarch, De cohibenda ira, section 6 12:1)
- καὶ ὁ Μαρσύασ, ὡσ ἐοίκε, φορβειᾷ τινι καὶ περιστομίοισ τοῦ πνεύματοσ τὸ ῥαγδαῖον ἐγκαθεῖρξε καὶ τοῦ προσώπου κατεκόσμησε καὶ ἀπέκρυψε τὴν ἀνωμαλίαν, χρυσῷ δ’ αἰγλήεντι συνήρμοσεν ἀμφιδασείασ κόρσασ, καὶ στόμα λάβρον ὀπισθοδέτοισιν ἱμᾶσιν· (Plutarch, De cohibenda ira, section 6 3:5)
- καὶ γὰρ ἐπιθυμίαν καὶ ὀργὴν καὶ φόβον καὶ τὰ τοιαῦτα πάντα δόξασ εἶναι καὶ κρίσεισ πονηράσ, οὐ περὶ ἕν τι γινομένασ τῆσ ψυχῆσ μέροσ, ἀλλ’ ὅλου τοῦ ἡγεμονικοῦ ῥοπὰσ καὶ εἴξεισ καὶ συγκαταθέσεισ καὶ ὁρμάσ, καὶ ὅλωσ ἐνεργείασ τινὰσ οὔσασ ἐν ὀλίγῳ μεταπτωτάσ, ὥσπερ αἱ τῶν παίδων ἐπιδρομαὶ τὸ ῥαγδαῖον καὶ τὸ σφοδρὸν ἐπισφαλὲσ ὑπ’ ἀσθενείασ καὶ ἀβέβαιον ἔχουσι. (Plutarch, De virtute morali, section 7 4:1)
- ἔτι δὲ ὄντοσ αὐτοῦ παιδὸσ ἥ τε σωφροσύνη διεφαίνετο τῷ πρὸσ τἆλλα ῥαγδαῖον ὄντα καὶ φερόμενον σφοδρῶσ ἐν ταῖσ ἡδοναῖσ ταῖσ περὶ τὸ σῶμα δυσκίνητον εἶναι καὶ μετά πολλῆσ πρᾳότητοσ ἅπτεσθαι τῶν τοιούτων, ἥ τε φιλοτιμία παρ’ ἡλικίαν ἐμβριθὲσ εἶχε τὸ φρόνημα καὶ μεγαλόψυχον. (Plutarch, Alexander, chapter 4 4:2)
- ὁ γοῦν παρ’ Ἀντιγόνῳ στρατευόμενοσ ἰταμόσ, φαῦλοσ δὲ τὴν ἕξιν καὶ τὸ σῶμα διεφθορώσ, ἐρομένου τοῦ βασιλέωσ τὴν αἰτίαν τῆσ ὠχρότητοσ ὡμολόγησέ τινα νόσον τῶν ἀπορρήτων ἐπεὶ δὲ φιλοτιμηθεὶσ ὁ βασιλεὺσ προσέταξε τοῖσ ἰατροῖσ, ἐάν τισ ᾖ βοήθεια, μηδὲν ἐλλιπεῖν τῆσ ἄκρασ ἐπιμελείασ, οὕτω θεραπευθεὶσ ὁ γενναῖοσ ἐκεῖνοσ οὐκέτ’ ἦν φιλοκίνδυνοσ οὐδὲ ῥαγδαῖοσ ἐν τοῖσ ἀγῶσιν, ὥστε καὶ τὸν Ἀντίγονον ἐγκαλεῖν καὶ θαυμάζειν τὴν μεταβολήν. (Plutarch, Pelopidas, chapter 1 1:2)