- ἔπεμψεν ἡμᾶσ, ὦ Δελφοί, ὁ ἡμέτεροσ δυνάστησ Φάλαρισ ἄξοντασ τῷ θεῷ τὸν ταῦρον τοῦτον καὶ ὑμῖν διαλεξομένουσ τὰ εἰκότα ὑπέρ τε αὐτοῦ ἐκείνου καὶ ὑπὲρ τοῦ ἀναθήματοσ. (Lucian, Phalaris, book 1 1:1)
(루키아노스, Phalaris, book 1 1:1)
- ὑπὲρ δὲ τοῦ ἀναθήματοσ καιρὸσ ὑμᾶσ ἀκοῦσαι ὅθεν καὶ ὅπωσ τὸν ταῦρον τοῦτον ἐκτησάμην, οὐκ ἐκδοὺσ αὐτὸσ τῷ ἀνδριαντοποιῷ ‐ μὴ γὰρ οὕτω μανείην, ὡσ τοιούτων ἐπιθυμῆσαι κτημάτων ‐ ἀλλὰ Περίλαοσ ἦν τισ ἡμεδαπόσ, χαλκεὺσ μὲν ἀγαθόσ, πονηρὸσ δὲ ἄνθρωποσ. (Lucian, Phalaris, book 1 11:2)
(루키아노스, Phalaris, book 1 11:2)
- λάβετε οὖν αὐτοὶ τὸν ταῦρον καὶ ἀνάθετε καὶ εὔξασθε ὑπέρ τε τῆσ Ἀκράγαντοσ καὶ ὑπὲρ αὐτοῦ Φαλάριδοσ, καὶ μήτε ἡμᾶσ ἀπράκτουσ ἀποπέμψητε μήτε ἐκεῖνον ὑβρίσητε μήτε τὸν θεὸν ἀποστερήσητε καλλίστου τε ἅμα καὶ δικαιοτάτου ἀναθήματοσ. (Lucian, Phalaris, book 1 14:3)
(루키아노스, Phalaris, book 1 14:3)
- ὁ μὲν οὖν Πύθιοσ τὴν δικαίαν ἤδη περὶ τοῦ ἀναθήματοσ ψῆφον ἤνεγκεν εἰ γοῦν ἐμίσει τὸν Φάλαριν ἢ τὸ δῶρον αὐτοῦ ἐμυσάττετο, ῥᾴδιον ἦν ἐν τῷ Ιὀνίῳ μέσῳ καταδῦσαι αὐτὸ μετὰ τῆσ ἀγούσησ ὁλκάδοσ, ὁ δὲ πολὺ τοὐναντίον ἐν εὐδίᾳ τε διαπεραιωθῆναι, ὥσ φασι, παρέσχεν αὐτοῖσ καὶ σῶσ ἐσ τὴν Κίρραν κατᾶραι. (Lucian, Phalaris, book 2 4:1)
(루키아노스, Phalaris, book 2 4:1)
- μέμνηται δὲ οὐδεὶσ πώποτε ψῆφον ὑπὲρ ἀναθήματοσ παρ’ ἡμῖν ἀναδοθεῖσαν οὐδὲ κωλυθέντα τινὰ θύειν ἢ ἀνατιθέναι. (Lucian, Phalaris, book 2 9:1)
(루키아노스, Phalaris, book 2 9:1)