Plutarch, De communibus notitiis adversus Stoicos, section 17

(플루타르코스, De communibus notitiis adversus Stoicos, section 17)

διαδουμ Ἀλλὰ πολλὰ μὲν λέγεται, τὰ δὲ νῦν τοῖσ ἀναγκαίοισ χρηστέον. εὐήθεσ οἰέσθαι φρονήσεωσ ἕνεκα γένεσιν κακῶν ὑποστῆναι καὶ ἀγαθῶν.

ὄντων γὰρ ἀγαθῶν καὶ κακῶν ἐπιγίνεται φρόνησισ, ὥσπερ ἰατρικὴ νοσερῶν ὑποκειμένων καὶ ὑγιεινῶν. οὐ γὰρ τάγαθὸν ὑφίσταται καὶ τὸ κακόν, ἵνα γένηται φρόνησισ, ἀλλ’ ᾗ τἀγαθὸν καὶ τὸ κακὸν ὄντα καὶ ὑφεστῶτα κρίνομεν, ὠνομάσθη φρόνησισ· ἀλλὰ μᾶλλον ἡμῶν πρὸσ τὸ,τὰ τοιαῦτα κρίνειν ὄψεωσ δεηθέντων.

δεύτερον, ὅταν ἐκπυρώσωσι τὸν κόσμον οὗτοι, κακὸν μὲν οὐδ’ ὁτιοῦν ἀπολείπεται, τὸ δ’ ὅλον φρόνιμόν ἐστι τηνικαῦτα καὶ σοφόν·

ἔστι τοίνυν φρόνησισ, οὐκ ὄντοσ κακοῦ· καὶ οὐκ ἀνάγκη κακὸν ὑπάρχειν, εἰ φρόνησισ ἔνι. πάντωσ δεῖ τὴν φρόνησιν ἀγαθῶν εἶναι καὶ κακῶν ἐπιστήμην, τί δεινόν, εἰ τῶν κακῶν ἀναιρεθέντων οὐκ ἔσται φρόνησισ ἑτέραν τ’ ἀντ’ ἐκείνησ ἀρετὴν ἕξομεν, οὐκ ἀγαθῶν καὶ κακῶν ἀλλ’ ἀγαθῶν μόνων ἐπιστήμην οὖσαν;

ἐξαπόλοιτο παντάπασιν, εἶτά τισ βιάζοιτο καὶ τὴν ὄψιν ἀπολωλέναι, λευκῶν γὰρ οὐκ εἶναι καὶ μελάνων αἴσθησιν τί κωλύει φάναι πρὸσ αὐτόν, ὅτι δεινὸν οὐδέν, εἰ τὴν μὲν ὑπὸ σοῦ λεγομένην ὄψιν οὐκ ἔχομεν, ἄλλη δὲ πάρεστιν ἀντ’ ἐκείνησ αἴσθησισ ἡμῖν καὶ δύναμισ, λευκῶν ἀντιλαμβανόμεθα καὶ μὴ λευκῶν χρωμάτων;

ἐγὼ μὲν γὰρ οὔτε γεῦσιν οἶμαι φροῦδον ἂν γενέσθαι, πικρῶν ἐπιλιπόντων, οὔθ’ ἁφήν, ἀλγηδόνοσ ἀναιρεθείσησ, οὔτε φρόνησιν, κακοῦ μὴ παρόντοσ·

ταύτην τε τὴν φρόνησιν ἀγαθῶν καὶ μὴ ἀγαθῶν ἐπιστήμην οὖσαν.

οἷσ δὲ μὴ δοκεῖ, τοὔνομα λαβόντεσ ἀπολιπέτωσαν ἡμῖν τὸ πρᾶγμα.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION