Plutarch, De communibus notitiis adversus Stoicos, section 38

(플루타르코스, De communibus notitiis adversus Stoicos, section 38)

καὶ μὴν παρὰ τὴν ἔννοιαν μήτ’ ἄκρον ἐν τῇ φύσει τῶν σωμάτων μήτε πρῶτον μήτ’ ἔσχατον μηδέν, εἰσ ὃ λήγει τὸ μέγεθοσ τοῦ σώματοσ, ἀλλ’ ἀεί τι τοῦ ληφθέντοσ ἐπέκεινα φαινόμενον εἰσ ἄπειρον καὶ ἀόριστον ἐμβάλλειν τὸ ὑποκείμενον. οὔτε γὰρ μεῖζον οὔτε ἔλαττον ἔσται νοεῖν ἕτερον ἑτέρου μέγεθοσ, εἰ τὸ προϊέναι τοῖσ μέρεσιν ἐπ’ ἄπειρον ἀμφοτέροισ συμβέβηκεν, ἀλλ’ ἀνισότητοσ αἴρεται φύσισ ἀνίσων γὰρ νοουμένων, τὸ μὲν προαπολείπεται τοῖσ ἐσχάτοισ μέρεσι τὸ δὲ παραλλάττει καὶ περίεστι·

μὴ οὔσησ δ’ ἀνισότητοσ, ἕπεται μὴ ἀνωμαλίαν εἶναι μηδὲ τραχύτητα σώματοσ·

ἀνωμαλία μὲν γάρ ἐστι μιᾶσ ἐπιφανείασ ἀνισότησ πρὸσ ἑαυτήν, τραχύτησ δ’ ἀνωμαλία μετὰ σκληρότητοσ· ἀπολείπουσιν οἱ σῶμα εἰσ ἔσχατον μέροσ περαίνοντεσ ἀλλὰ πάντα πλήθει μερῶν ἐπ’ ἄπειρον ἐξάγοντεσ καίτοι πῶσ οὐκ ἐναργέσ ἐστι τὸν ἄνθρωπον ἐκ πλειόνων συνεστηκέναι μορίων ἢ τὸν δάκτυλον τοῦ ἀνθρώπου, καὶ πάλιν τὸν κόσμον ἢ τὸν ἄνθρωπον;

ταῦτα γὰρ ἐπίστανται καὶ διανοοῦνται πάντεσ, ἂν μὴ Στωικοὶ γένωνται γενόμενοι δὲ Στωικοὶ τἀναντία λέγουσι καὶ δοξάζουσιν, ὡσ οὐκ ἔστιν ἐκ πλειόνων μορίων ὁ ἄνθρωποσ ἢ ὁ δάκτυλοσ οὐδ’ ὁ κόσμοσ ἢ ὁ ἄνθρωποσ·

ἐπ’ ἄπειρον γὰρ ἡ τομὴ προάγει τὰ σώματα·

τῶν δ’ ἀπείρων οὐδέν ἐστι πλέον οὐδ’ ἔλαττον οὐδ’ ὅλωσ ὑπερβάλλει πλῆθοσ, ἢ παύσεται τὰ μέρη τοῦ ὑπολειπομένου μεριζόμενα καὶ παρέχοντα πλῆθοσ ἐξ αὑτῶν ὁτισοῦν.

λαμπρ Πῶσ οὖν ἀμύνονται ταύτασ; τὰσ ἀπορίασ; διαδουμ.

"τῶν τοιούτων ἐστὶν ὑποληπτέον, ἀλλὰ ῥητέον οὔτ’ ἔκ τινων συνεστάναι καὶ ὁμοίωσ οὔτ’ ἐξ ὁποσωνοῦν οὔτ’ ἐξ ἀπείρων οὔτ’ ἐκ πεπερασμένων.

καί μοι δοκῶ ταῖσ ἐκείνου κεχρῆσθαι λέξεσιν αὐταῖσ, ὅπωσ συνίδῃσ ὃν τρόπον διεφύλαττε τὰσ κοινὰσ ἐννοίασ, κελεύων ἡμᾶσ νοεῖν τῶν σωμάτων ἕκαστον οὔτ’ ἔκ τινων οὔτ’ ἐξ ὁποσωνοῦν μερῶν οὔτ’ ἐξ ἀπείρων οὔτ’ ἐκ πεπερασμένων συγκείμενον. εἰ μὲν γάρ, ὡσ ἀγαθοῦ καὶ κακοῦ τὸ ἀδιάφορον, οὕτω πεπερασμένου τι καὶ ἀπείρου μέσον ἐστίν, εἰπόντα τί τοῦτ’ ἐστὶν ἔδει λῦσαι τὴν ἀπορίαν·

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION