Plutarch, De communibus notitiis adversus Stoicos, section 42

(플루타르코스, De communibus notitiis adversus Stoicos, section 42)

ἡ μὲν οὖν τοῦ χρόνου νόησισ αὐτοῖσ οἱο͂ν ὕδατοσ περίδραξισ, ὅσῳ μᾶλλον πιέζεται, διαρρέοντοσ καὶ διολισθάνοντοσ· τὰ δὲ τῶν πράξεων καὶ κινήσεων τὴν πᾶσαν ἔχει σύγχυσιν τῆσ ἐναργείασ ἀνάγκη γάρ, εἰ τοῦ νῦν τὸ μὲν εἰσ τὸ παρῳχημένον τὸ δ’ εἰσ τὸ μέλλον διαιρεῖται, καὶ τοῦ κινουμένου κατὰ τὸ νῦν τὸ μὲν κεκινῆσθαι τὸ δὲ κινήσεσθαι πέρασ δὲ κινήσεωσ ἀνῃρῆσθαι καὶ ἀρχὴν μηδενὸσ δ’ ἔργου πρῶτον γεγονέναι μηδ’ ἔσχατον ἔσεσθαι μηδέν, τῷ χρόνῳ τῶν πράξεων συνδιανεμομένων.

ὡσ γὰρ τοῦ ἐνεστῶτοσ χρόνου τὸ μὲν παρῳχῆσθαι τὸ δὲ μέλλειν λέγουσιν, οὕτω τοῦ πραττομένου τὸ μὲν πεπρᾶχθαι τὸ δὲ πραχθήσεσθαι.

πότε τοίνυν ἔσχεν ἀρχὴν πότε δ’ ἕξει τελευτὴν τὸ ἀριστᾶν τὸ γράφειν τὸ βαδίζειν, εἰ πᾶσ μὲν ὁ ἀριστῶν ἠρίστησε καὶ ἀριστήσει πᾶσ δ’ ὁ βαδίζων ἐβάδιζε καὶ βαδιεῖται;

τὸ δὲ δεινῶν, φασί, δεινότατον, εἰ τῷ ζῶντι τὸ ἐζηκέναι καὶ ζήσεσθαι συμβέβηκεν, οὔτ’ ἀρχὴν ἔσχε τὸ ζῆν οὔθ’ ἕξει πέρασ· ἀλλ’ ἕκαστοσ ἡμῶν ὡσ ἐοίκε γέγονε μὴ ἀρξάμενοσ τοῦ ζῆν καὶ τεθνήξεται μὴ παυσάμενοσ.

"ζήσεσθαι Σωκράτη·

ἀληθὲσ ἔσται.

καίτοι τί πέρασ ἂν ἔργου γένοιτο; ; περὶ τοῦ γράφοντοσ.

ἔτι τοίνυν τοῦ γιγνομένου μέροσ οὐδὲν ἐστιν, ὅπερ οὐκ ἤτοι γεγονόσ ἐστιν ἢ γενησόμενον καὶ παρεληλυθὸσ ἢ μέλλον· γεγονότοσ δὲ καὶ γεγενημένου καὶ παρῳχημένου καὶ μέλλοντοσ αἴσθησισ οὐκ ἔστιν· οὐδενὸσ οὖν ἁπλῶσ αἴσθησίσ ἐστιν.

οὔτε γὰρ ὁρῶμεν τὸ παρῳχημένον ἢ τὸ μέλλον οὔτ’ ἀκούομεν οὔτ’ ἄλλην τινὰ λαμβάνομεν αἴσθησιν τῶν γεγονότων ἢ γενησομένων· παρῇ τι, αἰσθητόν ἐστιν, εἰ τοῦ παρόντοσ ἀεὶ τὸ μὲν μέλλει τὸ δὲ παρῴχηκε καὶ τὸ μὲν γεγονόσ ἐστι τὸ δὲ γενησόμενον.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION