헬라어 텍스트

Plutarch, De communibus notitiis adversus Stoicos, section 16

(플루타르코스, De communibus notitiis adversus Stoicos, section 16)

λαμπρ Οὐδαμῶσ, ὦ φίλοσ, ἐμὴν χάριν ἐπιθυμῶ γὰρ πυθέσθαι, τίνα δὴ τρόπον οἱ ἄνδρεσ τὰ κακὰ τῶν ἀγαθῶν καὶ τὴν κακίαν τῆσ ἀρετῆσ προεισάγουσιν. διαδουμ Ἀμέλει καὶ ἄξιον, ὦ ἑταῖρε πολὺσ μὲν γὰρ ὁ ψελλισμὸσ αὐτῶν, τέλοσ δὲ τὴν μὲν φρόνησιν ἐπιστήμην ἀγαθῶν καὶ κακῶν οὖσαν, ἀναιρεθέντων τῶν κακῶν, καὶ παντάπασιν ἀναιρεῖσθαι λέγουσιν·

ὡσ δ’ ἀληθῶν ὄντων ἀδύνατον μὴ καὶ ψευδῆ τινα εἶναι, παραπλησίωσ οἰόνται προσήκειν, ἀγαθῶν ὑπαρχόντων, καὶ κακὰ ὑπάρχειν.

λαμπρ.

ἀλλὰ τοῦτο μὲν οὐ φαύλωσ λέλεκται, τὸ δ’ ἕτερον οἶμαι μηδ’ ἐμὲ λανθάνειν. ὁρῶ γὰρ διαφοράν, τὸ μὲν οὐκ ἀληθὲσ εὐθὺσ ψεῦδόσ ἐστιν, οὐ μὴν εὐθὺσ κακὸν τὸ μὴ ἀγαθόν.

ὅθεν ἀληθῶν μὲν καὶ ψευδῶν οὐδέν ἐστι μέσον, ἀγαθῶν δὲ καὶ κακῶν τὸ ἀδιάφορον. καὶ οὐκ ἀνάγκη ταῦτα συνυπάρχειν ἐκείνοισ· ἐξήρκει γὰρ τὴν φύσιν ἔχειν τἀγαθόν, τοῦ κακοῦ μὴ δεομένην, ἀλλὰ τὸ μήτ’ ἀγαθὸν μήτε κακὸν ἔχουσαν.

πρὸσ δὲ τὸν πρότερον λόγον εἴ τι λέγεται παρ’ ὑμῶν, ἀκουστέον.