Plutarch, De communibus notitiis adversus Stoicos, section 31

(플루타르코스, De communibus notitiis adversus Stoicos, section 31)

ἀλλὰ, μὴ δοκῇ ταῦτα λογικωτέραν ἔχειν τὴν ἀπορίαν, ἁψώμεθα τῶν φυσικωτέρων. ἐπεὶ τοίνυν Ζεὺσ ἀρχὴ Ζεὺσ μέσσα Διὸσ δ’ ἐκ πάντα τέτυκται ὡσ αὐτοὶ λέγουσι, μάλιστα μὲν ἔδει τὰσ περὶ θεῶν ἐννοίασ, εἴ τι ταραχῶδεσ ἢ πλανητὸν ἐγγέγονεν αὐταῖσ, ἰωμένουσ ἀπευθύνειν καὶ κατορθοῦν ἐπὶ τὸ βέλτιστον·

εἰ δὲ μή, μεθέντασ γ’ ἐᾶν ὡσ ἔχουσιν ὑπὸ τοῦ νόμου ἕκαστοι καὶ τῆσ συνηθείασ πρὸσ τὸ θεῖον.

οὐ γάρ τι νῦν γε κἀχθὲσ ἀλλ’ ἀεί ποτε ζῇ ταῦτα, κοὐδεὶσ οἶδεν ἐξ ὅτου φάνη. ὡσ ἁπλῶσ εἰπεῖν, ἔννοιαν ὑγιᾶ καὶ ἀκέραιον ἀπολελοίπασι.

τίσ γάρ ἐστιν ἄλλοσ ἀνθρώπων ἢ γέγονεν, ὃσ οὐκ ἄφθαρτον νοεῖ καὶ ἀίδιον τὸ θεῖον;

καὶ τὸ κεῖνοι γάρ τ’ ἄνοσοι καὶ ἀγήραοι πόνων τ’ ἄπειροι, βαρυβόαν πορθμὸν πεφευγότεσ Ἀχέροντοσ;

καὶ ἴσωσ ἐντύχοι τισ ἂν ἔθνεσι βαρβάροισ καὶ ἀγρίοισ θεὸν μὴ νοοῦσι, θεὸν δὲ νοῶν μὴ νοῶν δ’ ἄφθαρτον μηδ’ ἀίδιον, ἄνθρωποσ;

οὐδὲ εἷσ γέγονεν.

οἱ γοῦν ἄθεοι προσαγορευθέντεσ οὗτοι, Θεόδωροι καὶ Διαγόραι καὶ Ἵππωνεσ, οὐκ ἐτόλμησαν εἰπεῖν τὸ θεῖον ὅτι φθαρτόν ἐστιν, ἀλλ’ οὐκ ἐπίστευσαν ὡσ ἔστι τι ἄφθαρτον τοῦ μὲν ἀφθάρτου τὴν ὕπαρξιν μὴ ἀπολείποντεσ τοῦ δὲ θεοῦ τὴν πρόληψιν φυλάττοντεσ. ὡσ ἔποσ εἰπεῖν, τῷ λόγῳ θεῶν τὸν οὐρανὸν τὴν γῆν τὸν ἀέρα τὴν θάλατταν, οὐδένα τῶν τοσούτων ἄφθαρτον οὐδ’ ἀίδιον ἀπολελοίπασι, πλὴν μόνου τοῦ Διόσ, εἰσ ὃν πάντασ καταναλίσκουσι τοὺσ ἄλλουσ·

ὥστε καὶ τούτῳ τὸ φθείρειν προσεῖναι τοῦ φθείρεσθαι μὴ ἐπιεικέστερον ἀσθενείᾳ γάρ τινι καὶ τὸ μεταβάλλον εἰσ ἕτερον φθείρεται καὶ τὸ τοῖσ ἄλλοισ εἰσ ἑαυτὸ φθειρομένοισ τρεφόμενον σῴζεται.

βοῶντεσ ἐν τοῖσ περὶ Θεῶν καὶ Προνοίασ Εἱμαρμένησ τε καὶ Φύσεωσ γράμμασι διαρρήδην λέγουσι τοὺσ ἄλλουσ θεοὺσ ἅπαντασ εἶναι γεγονότασ καὶ φθαρησομένουσ ὑπὸ πυρόσ, τηκτοὺσ κατ’ αὐτοὺσ ὥσπερ κηρίνουσ ἢ καττιτερίνουσ ὄντασ.

ἔστιν οὖν παρὰ τὴν ἔννοιαν, ὡσ τὸ ἄνθρωπον ἀθάνατον εἶναι, καὶ τὸ θεὸν θνητὸν εἶναι μᾶλλον δ’ οὐχ ὁρῶ, τίσ ἔσται θεοῦ πρὸσ ἄνθρωπον διαφορά, εἰ καὶ ὁ θεὸσ ζῷον λογικὸν καὶ φθαρτόν ἐστιν.

ἢ γὰρ αὖ τὸ σοφὸν τοῦτο καὶ καλὸν ἀντιθῶσι, θνητὸν εἶναι τὸν ἄνθρωπον, οὐ θνητὸν δὲ τὸν θεὸν ἀλλὰ φθαρτόν, ὁρ́α τὸ συμβαῖνον αὐτοῖσ·

ἢ γὰρ ἀθάνατον εἶναι φήσουσιν ἅμα τὸν θεὸν καὶ φθαρτόν, ἢ μήτε θνητὸν εἶναι μήτε ἀθάνατον.

ὧν οὐκ ἔστιν οὐδὲ πλάττοντασ ἐξεπίτηδεσ ἕτερα παρὰ τὴν κοινὴν ἔννοιαν ὑπερβάλλειν τὴν ἀτοπίαν· λέγω δὲ τοὺσ ἄλλουσ·

ἐπεὶ τούτοισ γε τῶν ἀτοπωτάτων οὐδὲν ἄρρητον οὐδ’ ἀνεπιχείρητόν ἐστι παρειμένον.

ἐπὶ τὴν αὑτῶν φθορὰν καὶ ἀναίρεσιν.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION