Plutarch, De communibus notitiis adversus Stoicos, section 40

(플루타르코스, De communibus notitiis adversus Stoicos, section 40)

καὶ μὴν τὸ μηδενὸσ ἅπτεσθαι μηδὲν παρὰ τὴν ἔννοιάν ἐστιν· οὐχ ἧττον δὲ τοῦτο, ἅπτεσθαι μὲν ἀλλήλων τὰ σώματα μηδενὶ δ’ ἅπτεσθαι τοῦτο δ’ ἀνάγκη προσδέχεσθαι τοῖσ μὴ ἀπολείπουσιν ἐλάχιστα μέρη σώματοσ, ἀλλ’ ἀεί τι τοῦ δοκοῦντοσ ἅπτεσθαι πρότερον λαμβάνουσι καὶ μηδέποτε τοῦ προάγειν ἐπέκεινα παυομένοισ.

"τὸ μήθ’ ὅλοισ ὅλων ἁφὴν εἶναι μήτε μέρεσι μερῶν τὸ μὲν γὰρ οὐχ ἁφὴν ἀλλὰ κρᾶσιν ποιεῖν, τὸ δ’ οὐκ εἶναι δυνατόν, μέρη τῶν ἀμερῶν οὐκ ἐχόντων" πῶσ οὖν οὐκ αὐτοὶ τούτῳ περιπίπτουσι, μηδὲν μέροσ ἔσχατον μηδὲ πρῶτον ἀπολείποντεσ;

"ψαύειν κατὰ πέρασ τὰ σώματα οὐχ ὅλα ὅλων οὐδὲ κατὰ μέροσ λέγουσι·

"τὸ δὲ πέρασ σῶμα οὔκ ἐστιν. ἅψεται τοίνυν σῶμα σώματοσ ἀσωμάτῳ·

καὶ οὐχ ἅψεται πάλιν, ἀσωμάτου μεταξὺ ὄντοσ. εἰ δ’ ἅψεται, καὶ ποιήσει τι καὶ πείσεται τῷ ἀσωμάτῳ τὸ σῶμα· ποιεῖν γάρ τι καὶ πάσχειν ὑπ’ ἀλλήλων καὶ ἅπτεσθαι τὰ σώματα πέφυκεν.

εἰ δ’ ἁφὴν ἴσχει τῷ ἀσωμάτῳ τὸ σῶμα, καὶ συναφὴν ἕξει καὶ κρᾶσιν καὶ συμφυϊάν.

ἔτι γὰρ ἐν ταῖσ συναφαῖσ; καὶ κράσεσιν ἢ μένειν ἀναγκαῖον ἢ μὴ μένειν, ἀλλ’ ἐφθάρθαι τὰ πέρατα τῶν σωμάτων. ἑκάτερον δὲ παρὰ τὴν ἔννοιάν ἐστι· φθορὰσ μὲν γὰρ ἀσωμάτων καὶ γενέσεισ οὐδ’ αὐτοὶ καταλείπουσι κρᾶσισ δὲ καὶ συναφὴ σωμάτων ἰδίοισ χρωμένων πέρασιν οὐκ ἂν γένοιτο τὸ γὰρ πέρασ ὁρίζει καὶ ἵστησι τὴν τοῦ σώματοσ φύσιν·

αἱ δὲ κράσεισ, εἰ μὴ μερῶν παρὰ μέρη παραθέσεισ εἰσὶν ἀλλ’ ὅλοισ ὅλα τὰ κιρνάμενα συγχέουσιν, ὥσπερ οὗτοι λέγουσι, φθορὰσ ἀπολειπτέον περάτων ἐν ταῖσ μίξεσιν, εἶτα γενέσεισ ἐν ταῖσ διαστάσεσι ταῦτα δ’ οὐδεὶσ ἂν ῥᾳδίωσ νοήσειεν.

ἀλλὰ μὴν καθ’ ὃ γ’ ἅπτεται τὰ σώματα ἀλλήλων, κατὰ τοῦτο καὶ πιέζεται καὶ θλίβεται καὶ συντρίβεται ὑπ’ ἀλλήλων ἀσώματον δὲ ταῦτα πάσχειν ἢ ποιεῖν οὐ δυνατόν, ἀλλ’ οὐδὲ διανοητόν ἐστι·

τοῦτο δὲ βιάζονται νοεῖν ἡμᾶσ. κατὰ σημεῖον ἅπτεται, δῆλον ὅτι καὶ σύρεται κατὰ σημεῖον διὰ τοῦ ἐπιπέδου·

κἂν μίλτῳ τὴν ἐπιφάνειαν ἀληλιμμένη, μιλτίνην ἐνομόρξεται τῷ ἐπιπέδῳ γραμμήν·

κἂν πεπυρρωμένη, πυρρώσει τὸ ἐπίπεδον ἀσωμάτῳ δὲ χρώζεσθαι καὶ ἀσωμάτῳ πυροῦσθαι σῶμα παρὰ τὴν ἔννοιάν ἐστιν. ἂν δὲ δὴ κεραμεᾶν ἢ κρυσταλλίνην σφαῖραν εἰσ ἐπίπεδον φερομένην λίθινον ἀφ’ ὕψουσ νοήσωμεν, ἄλογον εἰ μὴ συντριβήσεται, πληγῆσ πρὸσ ἀντίτυπον γενομένησ ἀτοπώτερον δὲ τὸ συντριβῆναι κατὰ πέρασ καὶ σημεῖον ἀσώματον προσπεσοῦσαν.

προλήψεισ, μᾶλλον δ’ ἀναιρεῖσθαι, πολλὰ τῶν ἀδυνάτων παρατιθεμένοισ παρὰ τὴν ἔννοιάν ἐστι χρόνον εἶναι μέλλοντα καὶ παρῳχημένον, ἐνεστῶτα δὲ μὴ εἶναι χρόνον, ἀλλὰ τὸ μὲν ἄρτι καὶ τὸ πρῴην ὑφεστάναι, τὸ δὲ νῦν ὅλωσ μηδὲν εἶναι.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION