Plutarch, De communibus notitiis adversus Stoicos, section 2

(플루타르코스, De communibus notitiis adversus Stoicos, section 2)

ὅμοια πολλοῖσ ἴσωσ πέπονθασ. εἰ δ’ οἱ ποιηταί σε πείθουσι, λέγοντεσ ὡσ ἐκ θεῶν προνοίασ ἀνατροπὴν ἔσχεν ἡ παλαιὰ Σίπυλοσ τὸν Τάνταλον κολαζόντων, πείθου τοῖσ ἀπὸ τῆσ στοᾶσ ἑταίροισ, ὅτι καὶ Χρύσιππον οὐκ ἀπὸ τύχησ ἀλλ’ ἐκ προνοίασ ἡ φύσισ ἤνεγκεν, ἄνω τὰ κάτω καὶ τοὔμπαλιν ἀνατρέψαι δεομένη τὸν βίον· πολιτείασ τοῖσ δημοσίοισ προσελθεῖν πράγμασιν, οὕτωσ ἐμοὶ δοκεῖ μετὰ πλείστησ ἐπιμελείασ καὶ δεινότητοσ οὗτοσ ὁ ἀνὴρ ἀνατρέπειν καὶ καταβάλλειν τὴν συνήθειαν, ὡσ ἐνιαχοῦ καὶ αὐτοὶ μαρτυροῦσιν οἱ τὸν ἄνδρα σεμνύνοντεσ, ὅταν αὐτῷ περὶ τοῦ ψευδομένου μάχωνται.

τὸ γάρ, ὦ ἄριστε, συμπεπλεγμένον τι δι’ ἀντικειμένων μὴ φάναι ψεῦδοσ εὐπόρωσ εἶναι, λόγουσ δὲ πάλιν αὖ φάναι τινὰσ ἀληθῆ τὰ λήμματα καὶ τὰσ ἀγωγὰσ ὑγιεῖσ ἔχοντασ ἔτι καὶ τὰ ἀντικείμενα τῶν συμπερασμάτων ἔχειν ἀληθῆ, ποίαν ἔννοιαν ἀποδείξεωσ ἢ τίνα πίστεωσ οὐκ ἀνατρέπει πρόληψιν;

τὸν μέν γε πολύποδά φασι τὰσ πλεκτάνασ αὑτοῦ περιβιβρώσκειν ὡρ́ᾳ χειμῶνοσ, ἡ δὲ Χρυσίππου διαλεκτικὴ τὰ κυριώτατα μέρη καὶ τὰσ ἀρχὰσ αὑτῆσ ἀναιροῦσα καὶ περικόπτουσα τίνα τῶν ἄλλων ἐννοιῶν ἀπολέλοιπεν ἀνύποπτον;

οὐ γὰρ οἱο͂́ν τε δήπου καὶ τὰ ἐποικοδομούμενα μὴ βέβαια κεῖσθαι καὶ πάγια, τῶν πρώτων μὴ μενόντων ἀπορίασ δὲ καὶ ταραχὰσ ἐχόντων τηλικαύτασ.

ἀλλ’ ὥσπερ οἱ πηλὸν ἢ κονιορτὸν ἐπὶ τοῦ σώματοσ ἔχοντεσ τὸν ἁπτόμενον αὐτῶν καὶ προσαναχρωννύμενον οὐ κινεῖν ἀλλὰ προσβάλλειν τὸ τραχῦνον δοκοῦσιν·

οὕτωσ ἔνιοι τοὺσ Ἀκαδημαϊκοὺσ αἰτιῶνται καὶ νομίζουσι τὰσ αἰτίασ παρέχειν ὧν ἀναπεπλησμένουσ ἀποδεικνύουσιν αὐτούσ· ἐπεὶ τάσ γε κοινὰσ ἐννοίασ τίνεσ μᾶλλον διαστρέφουσιν;

εἰ δὲ βούλει, τὸ κατηγορεῖν ἐκείνων ἀφέντεσ, ὑπὲρ ὧν ἐγκαλοῦσιν ἡμῖν ἀπολογησώμεθα.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION