Athenaeus, The Deipnosophists, Book 5, book 5, chapter 13 2:

οὐ νέμεσισ Τρῶασ καὶ ἐυκνήμιδασ Ἀχαιοὺσ τοιῇδ’ ἀμφὶ γυναικὶ πολὺν χρόνον ἄλγεα πάσχειν αἰνῶσ ἀθανάτῃσι θεῇσ1’ εἰσ ὦπα ἐοίκεν. εἶτά φησιν ι ἀλλὰ καὶ ὣσ τοίηπερ ἐοῦσ1’ ἐν νηυσὶ νεέσθω. τὰ δὲ μειράκια τὰ ὡσ τὸν Μενέλαον παραγενόμενα, ὁ Νέστοροσ υἱὸσ καὶ ὁ Τηλέμαχοσ, ἐν οἴνῳ ὄντεσ καὶ ἐν γαμικῷ συμποσίῳ διατρίβοντεσ καὶ τῆσ Ἑλένησ παρακαθημένησ, ὡσ πρέπον ἐστίν, ἡσυχίαν ἄγοντεσ πρὸσ τὸ περιβόητον ἐκκεκωφωμένοι κάλλοσ, ὁ δὲ Σωκράτησ τίνοσ χάριν τῶν αὐλητρίδων ἀνεχόμενοσ καὶ τοῦ ὀρχουμένου παιδὸσ καὶ κιθαρίζοντοσ, ἔτι δὲ καὶ τῆσ κυβιστώσησ γυναικὸσ ἀπρεπῶσ τὸ μύρον ἀπείπατο;