Athenaeus, The Deipnosophists, Book 5, book 5, chapter 6

(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 5, book 5, chapter 6)

πάντα δ’ ὢν ἀκριβὴσ Ὅμηροσ καὶ τὸ μικρὸν τοῦτο οὐ παρέλιπε τὸ δεῖν θεραπεύσαντα τὸ σωμάτιον καὶ λουσάμενον ἰέναι πρὸσ τὸ δεῖπνον. ἐπὶ γοῦν τοῦ Ὀδυσσέωσ εἶπε πρὸ τῆσ παρὰ Φαίαξι θοίνησ· αὐτόδιον δ’ ἄρα μιν ταμίη λούσασθαι ἄνωγεν. ἐπὶ δὲ τῶν περὶ Τηλέμαχον· ἒσ ῥ’ ἀσαμίνθουσ βάντεσ ἐυξέστασ λούσαντο. "ἀπρεπὲσ γὰρ ἦν, φησὶν Ἀριστοτέλησ, ἥκειν εἰσ τὸ συμπόσιον σὺν ἱδρῶτι πολλῷ καὶ κονιορτῷ. δεῖ γὰρ τὸν χαρίεντα μήτε ῥυπᾶν μήτε αὐχμεῖν μήτε βορβόρῳ χαίρειν καθ’ Ἡράκλειτον. δεῖ δὲ καὶ τὸν πρῶτον εἰσ ἀλλοτρίαν οἰκίαν ἐρχόμενον ἐπὶ δεῖπνον μὴ γαστρισόμενον εὐθὺσ ἐπὶ τὸ συμπόσιον χωρεῖν, ἀλλά τι δοῦναι πρότερον τῷ φιλοθεάμονι καὶ κατανοῆσαν τὴν οἰκίαν. οὐδὲ γὰρ τοῦτο παρέλιπεν ὁ ποιητήσ·

αὐτοὶ δ’ εἰσῆλθον θεῖον δόμον οἱ δὲ ἰδόντεσ θαύμαζον κατὰ δῶμα διοτρεφέοσ βασιλῆοσ. ὥστε γὰρ ἠελίου αἴγλη πέλεν ἠὲ σελήνησ δῶμα καθ’ ὑψερεφὲσ Μενελάου κυδαλίμοιο. καὶ Ἀριστοφάνησ ἐν Σφηξὶ ποιεῖ τὸν ἄγριον γέροντα καὶ φιλοδικαστὴν καταρρυθμιζόμενον εἰσ βίον ἥμερον ὑπὸ τοῦ παιδόσ· παῦ’·

ἀλλὰ δευρὶ κατακλινεὶσ προσμάνθανε ξυμποτικὸσ εἶναι καὶ ξυνουσιαστικόσ. διδάξασ τε αὐτὸν ὡσ δεῖ κατακλίνεσθαί φησιν ἔπειτ’ ἐπαίνεσόν τι τῶν χαλκωμάτων, ὀροφὴν θέασαι, κρεκάδι’ αὐλῆσ θαύμασον.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION