Athenaeus, The Deipnosophists, Book 5, book 5, chapter 47

(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 5, book 5, chapter 47)

ἐπαινῶ δ’ ἐγώ, ἄνδρεσ φίλοι, τὸ γενόμενον παρ’ Ἀλεξάνδρῳ τῷ βασιλεῖ τῆσ Συρίασ συμπόσιον. ὁ δ’ Ἀλέξανδροσ οὗτοσ ὢν Ἀντιόχου τοῦ Ἐπιφανοῦσ υἱὸσ ὑποβληθείσ, διό εἶχον μῖσοσ πάντεσ ἄνθρωποι εἰσ Δημήτριον περὶ οὗ ἱστόρησεν ὁ ἑταῖροσ ἡμῶν Ἀθήναιοσ ἐν τοῖσ περὶ τῶν ἐν Συρίᾳ βασιλευσάντων. τὸ οὖν συμπόσιον τοῦτο τοιόνδε τι ἐγένετο. Διογένησ ὁ Ἐπικούρειοσ, ἕξιν ἔχων ἱκανὴν ἐν οἷσ μετεχειρίζετο λόγοισ, τὸ μὲν γένοσ ἦν ἐκ Σελευκείασ τῆσ ἐν Βαβυλωνίᾳ,2 ἀποδοχῆσ δ’ ἐτύγχανε παρὰ τῷ βασιλεῖ καίτοι τοῖσ ἀπὸ τῆσ στοᾶσ λόγοισ χαίροντι. ἐπολυώρει οὖν αὐτὸν ὁ Ἀλέξανδροσ καίπερ ὄντα τῷ βίῳ φαῦλον, ἔτι δὲ βλάσφημον καὶ βάσκανον ἕνεκά τε τοῦ γελοίου μηδὲ τῶν βασιλέων ἀπεχόμενον.

καὶ αἰτησαμένῳ αὐτῷ φιλοσοφίασ ἀλλοτρίαν αἴτησιν, ὅπωσ πορφυροῦν τε χιτωνίσκον φορήσει καὶ χρυσοῦν στέφανον ἔχοντα πρόσωπον Ἀρετῆσ κατὰ μέσον, ἧσ ἱερεὺσ ἠξίου προσαγορεύεσθαι, συνεχώρησε καὶ τὸν στέφανον προσχαρισάμενοσ. ἅπερ ὁ Διογένησ ἐρασθείσ τινοσ λυσιῳδοῦ γυναικὸσ ἐχαρίσατο αὐτῇ. ἀκούσασ δ’ ὁ Ἀλέξανδροσ καὶ συνάγων φιλοσόφων καὶ ἐπισήμων ἀνδρῶν συμπόσιον ἐκάλεσε καὶ τὸν Διογένη· καὶ παραγενόμενον ἠξίου κατακλίνεσθαι ἔχοντα τὸν στέφανον καὶ τὴν ἐσθῆτα.

ἄκαιρον δ’ εἶναι εἰπόντοσ νεύσασ εἰσαγαγεῖν ἐκέλευσε τὰ ἀκούσματα, ἐν οἷσ καὶ ἡ λυσιῳδὸσ εἰσῆλθεν ἐστεφανωμένη τὸν τῆσ Ἀρετῆσ στέφανον, ἐνδῦσα καὶ τὴν πορφυρᾶν ἐσθῆτα. γέλωτοσ οὖν πολλοῦ καταρραγέντοσ ἔμενεν ὁ φιλόσοφοσ καὶ τὴν λυσιῳδὸν ἐπαινῶν οὐκ ἐπαύσατο. τοῦτον τὸν Διογένη ὁ μεταλαβὼν τὴν βασιλείαν Ἀντίοχοσ, οὐκ ἐνέγκασ αὐτοῦ τὴν κακολογίαν, ἀποσφαγῆναι ἐκέλευσεν.

ὁ δ’ Ἀλέξανδροσ προσηνὴσ ἦν ἐν πᾶσι καὶ φιλόλογοσ ἐν ταῖσ ὁμιλίαισ καὶ οὐχ ὅμοιοσ Ἀθηνίωνι τῷ περιπατητικῷ φιλοσόφῳ, τῷ καὶ διατριβῆσ προστάντι φιλοσόφου Ἀθήνησί τε καὶ ἐν Μεσσήνῃ, ἔτι δὲ καὶ ἐν Λαρίσῃ τῆσ Θετταλίασ, καὶ μετὰ ταῦτα τῆσ Ἀθηναίων πόλεωσ τυραννήσαντι. περὶ οὗ καθ’ ἕκαστα ἱστορεῖ Ποσειδώνιοσ ὁ Ἀπαμεύσ, ἅπερ εἰ καὶ μακρότερὰ ἐστιν ἐκθήσομαι, ἵν’ ἐπιμελῶσ πάντασ ἐξετάζωμεν τοὺσ φάσκοντασ εἶναι φιλοσόφουσ καὶ μὴ τοῖσ τριβωνίοισ καὶ τοῖσ ἀκάρτοισ πώγωσι πιστεύωμεν. κατὰ γὰρ τὸν Ἀγάθωνα εἰ μὲν φράσω τἀληθέσ, οὐχὶ σ1̓ εὐφρανῶ·

· εἰ δ’ εὐφρανῶ· τἰ σ1̓, οὐχὶ τἀληθὲσ φράσω. ἀλλὰ φίλη γάρ,3 φασίν, ἡ ἀλήθεια, ἐκθήσομαι τὰ περὶ τὸν ἄνδρα ὡσ ἐγένετο.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION