Athenaeus, The Deipnosophists, Book 5, book 5, chapter 17

(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 5, book 5, chapter 17)

κατὰ δὲ τὸ εἰκὸσ οἱ μὲν δακρύουσιν, ἡ δ’ Ἑλένη Διὸσ οὖσα · θυγάτηρ καὶ παρὰ τῶν ἐν Αἰγύπτῳ σοφῶν μεμαθηκυῖα πολλοὺσ λόγουσ εἰσ τὸν οἶνον ἐμβάλλει πανακὲσ τῷ ὄντι φάρμακον καὶ ἄρχεται διηγεῖσθαι τὰ περὶ τοῦ Ὀδυσσέωσ μεταξὺ ταλασιουργίασ ἁπτομένη, οὐ δι’ ἀρέσκειαν τοῦτο πράττουσα, ἀλλ’ οἴκοθεν ἔχουσα τὴν τοιαύτην αἱρ́εσιν. ἡ γοῦν Ἀφροδίτη ἐρχομένη πρὸσ αὐτὴν μετὰ τὸ μονομάχιον εἰκάζεται· γρηὶ δέ μιν εἰκυῖα παλαιγενέι προσέειπεν εἰροκόμῳ, ἣ οἱ Λακεδαίμονι ναιεταούσῃ ἤσκειν εἴρια καλά. ἐμφανίζεται δ’ αὐτῆσ οὐ παρέργωσ τὸ φίλεργον κἀκ τούτων τῇ δ’ ἄρ’ ἅμ’ Ἀδρήστη κλισίην εὔτυκτον ἔθηκεν ’ Ἀλκίππη δὲ τάπητα φέρεν μαλακοῦ ἐρίοιο, Φυλὼ δ’ ἀργύρεον τάλαρον φέρε, τόν οἱ ἔδωκεν Ἀλκάνδρη, Πολύβοιο δάμαρ. τόν ῥὰ οἱ ἀμφίπολοσ Φυλὼ παρέθηκε φέρουσα νήματοσ ἀσκητοῖο βεβυσμένον αὐτὰρ ἐν αὐτῷ ἠλακάτη τετάνυστο ἰοδνεφὲσ εἶροσ ἔχουσα.

ἐοίκε δὲ καὶ αὐτὴ τὴν ἑαυτῆσ καλλιτεχνίαν συνορᾶν. τῷ γοῦν Τηλεμάχῳ πέπλον τινὰ δωρουμένη φησί· δῶρόν τοι καὶ ἐγώ, τέκνον φίλε, τοῦτο δίδωμι, μνῆμ’ Ἑλένησ χειρῶν, πολυηράτου ἐσ γάμου ὡρ́ην, σῇ δ’ ἀλόχῳ φορέειν.

αὕτη δ’ ἡ φιλεργία τὴν σωφροσύνην αὐτῆσ καταμηνύει· οὐ χλιδῶσα γὰρ οὐδὲ θρυπτομένη διὰ τὸ κάλλοσ εἰσάγεται, εὑρίσκεται γοῦν περὶ ἱστὸν ὑφαίνουσα καὶ ποικίλλουσα· τὴν δ’ εὑρ͂’ ἐν μεγάρῳ· δίπλακα μαρμαρέην πολέασ δ’ ἐνέπασσεν ἀέθλουσ Τρώων θ’ ἱπποδάμων καὶ Ἀχαιῶν χαλκοχιτώνων, οὓσ ἕθεν εἵνεκ’ ἔπασχον ὑπ’ Ἄρηοσ παλαμάων.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION