Athenaeus, The Deipnosophists, Book 5, book 5, chapter 4

(아테나이오스, The Deipnosophists, Book 5, book 5, chapter 4)

ἐδίδαξεν δ’ Ὅμηροσ καὶ οὓσ οὐ δεῖ καλεῖν, ἀλλ’ αὐτομάτουσ ἰέναι, πρεπόντωσ ἐξ ἑνὸσ τῶν ἀναγκαίων δεικνὺσ τὴν τῶν ὁμοίων παρουσίαν αὐτόματοσ δέ οἱ ἦλθε βοὴν ἀγαθὸσ Μενέλαοσ. δῆλον γὰρ ὡσ οὔτε ἀδελφὸν οὔτε γονέασ οὔτε γυναῖκα κλητέον οὔτ’ εἴ τισ ἰσοτίμωσ τινὰσ τούτοισ ἄγει· καὶ γὰρ ἂν ψυχρὸν εἰή καὶ ἄφιλον. καίτοι τινὲσ στίχον προσέγραψαν τὴν αἰτίαν προστιθέντεσ ᾔδεε γὰρ κατὰ θυμὸν ἀδελφεὸν ὡσ ἐπονεῖτο, ὥσπερ δέον εἰπεῖν αἰτίαν δι’ ἣν ἀδελφὸσ αὐτόματοσ ἂν ἥκοι πρὸσ δεῖπνον, πιθανῆσ τῆσ αἰτίασ ἀποδιδομένησ, πότερον γάρ φησιν ὡσ οὐκ ᾔδει τὸν ἀδελφὸν ἑστιῶντα; καὶ πῶσ οὐ γελοῖον, ὁπότε περιφανὴσ ἦν ἡ βουθυσία καὶ πᾶσι γνώριμοσ;

πῶσ δ’ ἂν ἦλθεν, εἰ μὴ ᾔδει; ἢ νὴ Δία περισπώμενον, φησίν, αὐτὸν εἰδὼσ συνεγνωμόνει τῷ μὴ κεκληκέναι καὶ συμπεριφερόμενοσ ἦλθεν αὐτόματοσ; ὥσπερ ὁ φήσασ ἄκλητον ἥκειν, ἵνα μὴ πρωίασ ὑποβλέπωσιν ἀλλήλουσ, ὁ μὲν αἰδούμενοσ, ὁ δὲ μεμφόμενοσ, ἀλλὰ γελοῖον ἦν ἐπιλαθέσθαι τὸν Ἀγαμέμνονα τοῦ ἀδελφοῦ, καὶ ταῦτα δι’ ἐκεῖνον οὐ μόνον εἰσ τὸ παρὸν θύοντα, ἀλλὰ καὶ τὸν πόλεμον ἀναδεδεγμένον, καὶ κεκληκότα τοὺσ μήτε γένει προσήκοντασ μήτε πατρίδι προσῳκειωμένουσ. Ἀθηνοκλῆσ δ’ ὁ Κυζικηνὸσ μᾶλλον Ἀριστάρχου κατακούων τῶν Ὁμηρικῶν ἐπῶν εὐπαιδευτότερον ἡμῖν φησι τοῦτον Ὅμηρον καταλιπεῖν, ὅσῳ τῆσ ἀνάγκησ ὁ Μενέλεωσ οἰκειοτέρωσ εἶχεν.

Δημήτριοσ δ’ ὁ Φαληρεὺσ ἐπαρίστερον τὴν τοῦ στίχου παράληψιν ἐπειπὼν καὶ τῆσ ποιήσεωσ ἀλλότριον,3 τὸν ᾔδεε γὰρ κατὰ θυμὸν ἀδελφεὸν ὡσ ἐπονεῖτο μικρολογίαν ἐμβάλλειν τοῖσ ἤθεσιν. "οἶμαι γάρ, φησίν, ἕκαστον τῶν χαριέντων ἀνθρώπων ἔχειν καὶ οἰκεῖον καὶ φίλον πρὸσ ὃν ἂν ἔλθοι θυσίασ οὔσησ τὸν καλοῦντα μὴ περιμείνασ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION