- "ὅθεν, εἰ καὶ γλίσχρον εἰπεῖν, οὐκ ἀποστρέψομαι τοῦτον εἶναι τὸν τῆσ ἀληθείασ τρίποδα τὸν λόγον, ὃσ τὴν τοῦ λήγοντοσ πρὸσ τὸ προηγούμενου ἀκολουθίαν θέμενοσ εἶτα προσλαβὼν τὴν ὕπαρξιν ἐπάγει τὸ συμπέρασμα τῆσ ἀποδείξεωσ. (Plutarch, De E apud Delphos, section 6 2:17)
(플루타르코스, De E apud Delphos, section 6 2:17)
- γίνεται δὲ καὶ ἐν ἀφελεῖ λόγῳ περιβολή, ὅταν τισ πλαγιάσασ νόημα ἐπεμβάλῃ ἕτερον δεύτερον μήπω τῆσ διανοίασ ἀπηρτισμένησ μηδὲ τοῦ συμπεράσματοσ ἐπηγμένου, ὡσ μίαν δοκεῖν ἔννοιαν, οἱο͂ν βουλευομένων δὲ περὶ τούτων Λακεδαιμονίων Ἀγησίλαοσ ὑπέστη, νῦν τὸ ἀπαρτίζον, διαβήσεσθαι οὐκ ἔτι πλαγιάσασ· (Aristides, Aelius, Ars Rhetorica, , 2:1)
(아리스티데스, 아일리오스, Ars Rhetorica, , 2:1)
- τὸ γάρ, ὦ ἄριστε, συμπεπλεγμένον τι δι’ ἀντικειμένων μὴ φάναι ψεῦδοσ εὐπόρωσ εἶναι, λόγουσ δὲ πάλιν αὖ φάναι τινὰσ ἀληθῆ τὰ λήμματα καὶ τὰσ ἀγωγὰσ ὑγιεῖσ ἔχοντασ ἔτι καὶ τὰ ἀντικείμενα τῶν συμπερασμάτων ἔχειν ἀληθῆ, ποίαν ἔννοιαν ἀποδείξεωσ ἢ τίνα πίστεωσ οὐκ ἀνατρέπει πρόληψιν; (Plutarch, De communibus notitiis adversus Stoicos, section 2 5:1)
(플루타르코스, De communibus notitiis adversus Stoicos, section 2 5:1)
- τὴν δὲ ὅλην ἐπιβουλὴν καὶ σκευωρίαν τοῦ πλάσματοσ οὐ φαύλην οὖσαν οὐδὲ ἀφ’ ὧν ἔτυχεν ἀρξαμένην, ἀλλὰ πολλὰσ καὶ μεγάλασ ὑποθέσεισ, ὥσπερ ἐν διαγράμματι μαθηματικῷ, προσλαβοῦσαν καὶ διὰ λημμάτων χαλεπῶν καὶ δυσπορίστων ἐπὶ τὸ συμπέρασμα προϊοῦσαν, ἡμεῖσ ἀναγράψομεν ἀνδρὸσ ἱστορικοῦ καὶ φιλοσόφου λόγῳ κατακολουθήσαντεσ. (Plutarch, , chapter 25 4:1)
(플루타르코스, , chapter 25 4:1)
- τῆσ μὲν αἰσθήσεωσ οὐδὲν ἢ τὴν πρόσληψιν διδούσησ, τοῦ δὲ λόγου τὰ λήμματα καὶ τὸ συμπέρασμα τοῖσ λήμμασιν ἐπιφέροντοσ. (Plutarch, De sollertia animalium, chapter, section 13 5:3)
(플루타르코스, De sollertia animalium, chapter, section 13 5:3)
- πυθόμενον μὲν γὰρ δεῖ τὴν μίαν πρότασιν μὴ προσερωτᾶν τὸ φανερὸν ἀλλὰ τὸ συμπέρασμα εἰπεῖν, οἱο͂ν Σωκράτησ, Μελήτου οὐ φάσκοντοσ αὐτὸν θεοὺσ νομίζειν, εἰρηκότοσ δὲ ὡσ δαιμόνιόν τι λέγοι, ἤρετο εἰ οὐχ οἱ δαίμονεσ ἤτοι θεῶν παῖδεσ εἰε͂ν ἢ θεῖόν τι, φήσαντοσ δὲ "ἔστιν οὖν" , ἔφη, "ὅστισ θεῶν μὲν παῖδασ οἰέται εἶναι, θεοὺσ δὲ οὔ; (Aristotle, Rhetoric, Book 3, chapter 18 2:2)
(아리스토텔레스, 수사학, Book 3, chapter 18 2:2)
- καὶ συμπεραινομένου, ἐὰν ἐρώτημα ποιῇ τὸ συμπέρασμα, τὴν αἰτίαν εἰπεῖν, οἱο͂ν Σοφοκλῆσ, ἐρωτώμενοσ ὑπὸ Πεισάνδρου εἰ ἔδοξεν αὐτῷ, ὥσπερ καὶ τοῖσ ἄλλοισ προβούλοισ, καταστῆσαι τοὺσ τετρακοσίουσ, ἔφη "τί δέ; (Aristotle, Rhetoric, Book 3, chapter 18 6:1)
(아리스토텔레스, 수사학, Book 3, chapter 18 6:1)