Aristotle, Rhetoric, Book 2, chapter 24 2:

(아리스토텔레스, 수사학, Book 2, chapter 24 2:)

τόποι δ’ εἰσὶ τῶν φαινομένων ἐνθυμημάτων εἷσ μὲν ὁ παρὰ τὴν λέξιν, καὶ τούτου ἓν μὲν μέροσ, ὥσπερ ἐν τοῖσ διαλεκτικοῖσ, τὸ μὴ συλλογισάμενον συμπερασματικῶσ τὸ τελευταῖον εἰπεῖν, "οὐκ ἄρα τὸ καὶ τό, ἀνάγκη ἄρα τὸ καὶ τό" , ἐν τοῖσ ἐνθυμήμασι τὸ συνεστραμμένωσ καὶ ἀντικειμένωσ εἰπεῖν φαίνεται ἐνθύμημα ἡ γὰρ τοιαύτη λέξισ χώρα ἐστὶν ἐνθυμήματοσ· καὶ ἐοίκε τὸ τοιοῦτον εἶναι παρὰ τὸ σχῆμα τῆσ λέξεωσ. ἔστι δὲ εἰσ τὸ τῇ λέξει συλλογιστικῶσ λέγειν χρήσιμον τὸ συλλογισμῶν πολλῶν κεφάλαια λέγειν, ὅτι τοὺσ μὲν ἔσωσε, τοῖσ δ’ ἑτέροισ ἐτιμώρησε, τοὺσ δ’ Ἕλληνασ ἠλευθέρωσε· ἕκαστον μὲν γὰρ τούτων ἐξ ἄλλων ἀπεδείχθη, συντεθέντων δὲ φαίνεται καὶ ἐκ τούτων τι γίγνεσθαι. ἓν δὲ τὸ παρὰ τὴν ὁμωνυμίαν, τὸ φάναι σπουδαῖον εἶναι μῦν, ἀφ’ οὗ γ’ ἐστὶν ἡ τιμιωτάτη πασῶν τελετή· τὰ γὰρ μυστήρια πασῶν τιμιωτάτη τελετή. ἢ εἴ τισ κύνα ἐγκωμιάζων τὸν ἐν τῷ οὐρανῷ συμπαραλαμβάνοι, ἢ τὸν Πᾶνα, ὅτι Πίνδαροσ ἔφησεν ὦ μάκαρ, ὅν τε μεγάλασ θεοῦ κύνα παντοδαπὸνκαλέουσιν Ὀλύμπιοι, ἢ ὅτι τὸ μηδένα εἶναι κύν’ ἀτιμότατόν ἐστιν, ὥστε τὸ κύνα δῆλον ὅτι τίμιον. καὶ τὸ κοινωνικὸν φάναι τὸν Ἑρμῆν εἶναι μάλιστα τῶν θεῶν· μόνοσ γὰρ καλεῖται κοινὸσ Ἑρμῆσ. καὶ τὸ τὸν λόγον εἶναι σπουδαιότατον, ὅτι οἱ ἀγαθοὶ ἄνδρεσ οὐ χρημάτων ἀλλὰ λόγου εἰσὶν ἄξιοι· τὸ γὰρ λόγου ἄξιον οὐχ ἁπλῶσ λέγεται.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION