Aristotle, Rhetoric, Book 2, chapter 7

(아리스토텔레스, 수사학, Book 2, chapter 7)

τίσιν δὲ χάριν ἔχουσι καὶ ἐπὶ τίσιν καὶ πῶσ αὐτοὶ ἔχοντεσ, ὁρισαμένοισ τὴν χάριν δῆλον ἔσται. ἔστω δὴ χάρισ, καθ’ ἣν ὁ ἔχων λέγεται χάριν ἔχειν, ὑπουργία τῷ δεομένῳ μὴ ἀντί τινοσ, μηδ’ ἵνα τι αὐτῷ τῷ ὑπουργοῦντι ἀλλ’ ἵνα τι ἐκείνῳ·

μεγάλη δὲ ἂν ᾖ σφόδρα δεόμενοσ, ἢ μεγάλων καὶ χαλεπῶν, ἢ ἐν καιροῖσ τοιούτοισ, ἢ μόνοσ ἢ πρῶτοσ ἢ μάλιστα. δεήσεισ δέ εἰσιν αἱ ὀρέξεισ, καὶ τούτων μάλιστα αἱ μετὰ λύπησ τοῦ μὴ γιγνομένου.

τοιαῦται δὲ αἱ ἐπιθυμίαι, οἱο͂ν ἔρωσ, καὶ αἱ ἐν ταῖσ τοῦ σώματοσ κακώσεσιν καὶ ἐν κινδύνοισ· καὶ γὰρ ὁ κινδυνεύων ἐπιθυμεῖ καὶ ὁ λυπούμενοσ· διὸ οἱ ἐν πενίᾳ παριστάμενοι καὶ φυγαῖσ, κἂν μικρὰ ὑπηρετήσωσιν, διὰ τὸ μέγεθοσ τῆσ δεήσεωσ καὶ τὸν καιρὸν κεχαρισμένοι, οἱο͂ν ὁ ἐν Λυκείῳ τὸν φορμὸν δούσ. ἀνάγκη οὖν μάλιστα μὲν εἰσ ταὐτὰ ἔχειν τὴν ὑπουργίαν, εἰ δὲ μή, εἰσ ἴσα ἢ μείζω·

ὥστε ἐπεὶ φανερὸν καὶ οἷσ καὶ ἐφ’ οἷσ γίγνεται χάρισ καὶ πῶσ ἔχουσι, δῆλον ὅτι ἐκ τούτων παρασκευαστέον, τοὺσ μὲν δεικνύντασ ἢ ὄντασ ἢ γεγενημένουσ ἐν τοιαύτῃ λύπῃ καὶ δεήσει, τοὺσ δὲ ὑπηρετηκότασ ἐν τοιαύτῃ χρείᾳ τοιοῦτόν τι ἢ ὑπηρετοῦντασ.

φανερὸν δὲ καὶ ὅθεν ἀφαιρεῖσθαι ἐνδέχεται τὴν χάριν καὶ ποιεῖν ἀχαρίστουσ· ἢ γὰρ ὅτι αὑτῶν ἕνεκα ὑπηρετοῦσιν ἢ ὑπηρέτησαν τοῦτο δ’ οὐκ ἦν χάρισ, ἢ ὅτι ἀπὸ τύχησ συνέπεσεν ἢ συνηναγκάσθησαν, ἢ ὅτι ἀπέδωκαν ἀλλ’ οὐκ ἔδωκαν, εἴτε εἰδότεσ εἴτε μή· ἀμφοτέρωσ γὰρ τὸ ἀντί τινοσ, ὥστε οὐδ’ οὕτωσ ἂν εἰή χάρισ. καὶ περὶ ἁπάσασ τὰσ κατηγορίασ σκεπτέον·

ἡ γὰρ χάρισ ἐστὶν ἢ ὅτι τοδὶ ἢ τοσόνδε ἢ τοιόνδε ἢ πότε ἢ ποῦ. σημεῖον δὲ εἰ ἔλαττον μὴ ὑπηρέτησαν, καὶ εἰ τοῖσ ἐχθροῖσ ἢ ταὐτὰ ἢ ἴσα ἢ μείζω· δῆλον γὰρ ὅτι οὐδὲ ταῦτα ἡμῶν ἕνεκα. ἢ εἰ φαῦλα εἰδώσ· οὐδεὶσ γὰρ ὁμολογεῖ δεῖσθαι φαύλων.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION