Aristotle, Rhetoric, Book 2, chapter 26

(아리스토텔레스, 수사학, Book 2, chapter 26)

τὸ δ’ αὔξειν καὶ μειοῦν οὐκ ἔστιν ἐνθυμήματοσ στοιχεῖον· τὸ γὰρ αὐτὸ λέγω στοιχεῖον καὶ τόπον· ἔστιν γὰρ στοιχεῖον καὶ τόποσ εἰσ ὃ πολλὰ ἐνθυμήματα ἐμπίπτει. τὸ δ’ αὔξειν καὶ μειοῦν ἐστὶν ἐνθυμήματα πρὸσ τὸ δεῖξαι ὅτι μέγα ἢ μικρόν, ὥσπερ καὶ ὅτι ἀγαθὸν ἢ κακόν, ἢ δίκαιον ἢ ἄδικον, καὶ τῶν ἄλλων ὁτιοῦν. ταῦτα δ’ ἐστὶν πάντα περὶ ἃ οἱ συλλογισμοὶ καὶ τὰ ἐνθυμήματα, ὥστ’ εἰ μηδὲ τούτων ἕκαστον ἐνθυμήματοσ τόποσ, οὐδὲ τὸ αὔξειν καὶ μειοῦν.

οὐδὲ τὰ λυτικὰ ἐνθυμήματοσ εἶδόσ τί ἐστιν ἄλλο τῶν κατασκευαστικῶν·

δῆλον γὰρ ὅτι λύει μὲν ἢ δείξασ ἢ ἔνστασιν ἐνεγκών, ἀνταποδείκνυσι δὲ τὸ ἀντικείμενον, οἱο͂ν εἰ ἔδειξε ὅτι γέγονεν, οὗτοσ ὅτι οὐ γέγονεν, εἰ δὲ ὅτι οὐ γέγονεν, οὗτοσ ὅτι γέγονεν· ὥστε αὕτη μὲν οὐκ ἂν εἰή ἡ διαφορά τοῖσ αὐτοῖσ γὰρ χρῶνται ἀμφότεροι· ὅτι γὰρ οὐκ ἔστιν ἢ ἔστιν, ἐνθυμήματα φέρουσιν· ἡ δ’ ἔνστασισ οὐκ ἔστιν ἐνθύμημα, ἀλλά, καθάπερ ἐν τοῖσ Τοπικοῖσ, τὸ εἰπεῖν δόξαν τινὰ ἐξ ἧσ ἔσται δῆλον ὅτι οὐ συλλελόγισται ἢ ὅτι ψεῦδόσ τι εἴληφεν.

ἐπεὶ δὲ τρία ἔστιν ἃ δεῖ πραγματευθῆναι περὶ τὸν λόγον, ὑπὲρ μὲν παραδειγμάτων καὶ γνωμῶν καὶ ἐνθυμημάτων καὶ ὅλωσ τῶν περὶ τὴν διάνοιαν, ὅθεν τε εὐπορήσομεν καὶ ὡσ αὐτὰ λύσομεν, εἰρήσθω ἡμῖν τοσαῦτα, λοιπὸν δὲ διελθεῖν περὶ λέξεωσ καὶ τάξεωσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION