Aristotle, Rhetoric, Book 2, chapter 18

(아리스토텔레스, 수사학, Book 2, chapter 18)

ἐπεὶ δὲ ἡ τῶν πιθανῶν λόγων χρῆσισ πρὸσ κρίσιν ἐστί περὶ ὧν γὰρ ἴσμεν καὶ κεκρίκαμεν οὐδὲν ἔτι δεῖ λόγου, ἔστι δ’ ἐάν τε πρὸσ ἕνα τισ τῷ λόγῳ χρώμενοσ προτρέπῃ ἢ ἀποτρέπῃ, οἱο͂ν οἱ νουθετοῦντεσ ποιοῦσιν ἢ πείθοντεσ οὐδὲν γὰρ ἧττον κριτὴσ ὁ εἷσ· ὃν γὰρ δεῖ πεῖσαι, οὗτόσ ἐστιν ὡσ εἰπεῖν ἁπλῶσ κριτήσ, ἐάν τε πρὸσ ἀμφισβητοῦντασ, ἐάν τε πρὸσ ὑπόθεσιν λέγῃ τισ, ὁμοίωσ τῷ γὰρ λόγῳ ἀνάγκη χρῆσθαι καὶ ἀναιρεῖν τὰ ἐναντία, πρὸσ ἃ ὥσπερ ἀμφισβητοῦντα τὸν λόγον ποιεῖται, ὡσαύτωσ δὲ καὶ ἐν τοῖσ ἐπιδεικτικοῖσ ὥσπερ γὰρ πρὸσ κριτὴν τὸν θεωρὸν ὁ λόγοσ συνέστηκεν, ὅλωσ δὲ μόνοσ ἐστὶν ἁπλῶσ κριτὴσ ἐν τοῖσ πολιτικοῖσ ἀγῶσιν ὁ τὰ ζητούμενα κρίνων· τά τε γὰρ ἀμφισβητούμενα ζητεῖται πῶσ ἔχει, καὶ περὶ ὧν βουλεύονται, περὶ δὲ τῶν κατὰ τὰσ πολιτείασ ἠθῶν ἐν τοῖσ συμβουλευτικοῖσ εἴρηται πρότερον ‐ ὥστε διωρισμένον ἂν εἰή πῶσ τε καὶ διὰ τίνων τοὺσ λόγουσ ἠθικοὺσ ποιητέον. ἐπεὶ δὲ περὶ ἕκαστον μὲν γένοσ τῶν λόγων ἕτερον ἦν τὸ τέλοσ, περὶ ἁπάντων δ’ αὐτῶν εἰλημμέναι δόξαι καὶ προτάσεισ εἰσὶν ἐξ ὧν τὰσ πίστεισ φέρουσιν καὶ συμβουλεύοντεσ καὶ ἐπιδεικνύμενοι καὶ ἀμφισβητοῦντεσ, ἔτι δὲ ἐξ ὧν ἠθικοὺσ τοὺσ λόγουσ ἐνδέχεται ποιεῖν, καὶ περὶ τούτων διώρισται, λοιπὸν ἡμῖν διελθεῖν περὶ τῶν κοινῶν.

πᾶσι γὰρ ἀναγκαῖον τῷ περὶ τοῦ δυνατοῦ καὶ ἀδυνάτου προσχρῆσθαι ἐν τοῖσ λόγοισ, καὶ τοὺσ μὲν ὡσ ἔσται τοὺσ δὲ ὡσ γέγονε πειρᾶσθαι δεικνύναι.

ἔτι δὲ <τὸ> περὶ μεγέθουσ κοινὸν ἁπάντων ἐστὶ τῶν λόγων·

χρῶνται γὰρ πάντεσ τῷ μειοῦν καὶ αὔξειν καὶ συμβουλεύοντεσ καὶ ἐπαινοῦντεσ ἢ ψέγοντεσ καὶ κατηγοροῦντεσ ἢ ἀπολογούμενοι. τούτων δὲ διορισθέντων περὶ τῶν ἐνθυμημάτων κοινῇ πειραθῶμεν εἰπεῖν, εἴ τι ἔχομεν, καὶ περὶ παραδειγμάτων, ὅπωσ τὰ λοιπὰ προσθέντεσ ἀποδῶμεν τὴν ἐξ ἀρχῆσ πρόθεσιν.

ἔστιν δὲ τῶν κοινῶν τὸ μὲν αὔξειν οἰκειότατον τοῖσ ἐπιδεικτικοῖσ, ὥσπερ εἴρηται, τὸ δὲ γεγονὸσ τοῖσ δικανικοῖσ περὶ τούτων γὰρ ἡ κρίσισ, τὸ δὲ δυνατὸν καὶ ἐσόμενον τοῖσ συμβουλευτικοῖσ.

일치하는 문장이 없습니다.

SEARCH

MENU NAVIGATION