Sense

1. to throw a reproach upon, cast in, teeth, object or impute, impute
2. to reproach, upbraid
3. did'st reproach, with

Examples

• ὁ γὰρ μακάριοσ ‐ κοὐκ ὀνειδίζω τύχασ ‐ Διὸσ πεφυκώσ, ὡσ λέγουσι, Τάνταλοσ κορυφῆσ ὑπερτέλλοντα δειμαίνων πέτρον ἀέρι ποτᾶται· (Euripides, episode 1:2)
• τὰ τούτου δ’ οὐκ ὀνειδίζω κακά. (Euripides, episode 5:6)
• καὶ οὐ τὸ δυστύχημα ὀνειδίζω, ἀλλὰ τὸν τρόπον ἐξετάξω. (Aeschines, Speeches, , section 781)
• "Ἄδρηστε, ἐγώ σε συμφορῇ, πεπληγμένον ἀχάρι, τήν τοι οὐκ ὀνειδίζω, ἐκάθηρα καὶ οἰκίοισι ὑποδεξάμενοσ ἔχω, παρέχων πᾶσαν δαπάνην. (Herodotus, The Histories, book 1, chapter 41 2:2)

Similar forms

• ὀνειδίζειν (49)
• ὀνειδίζων (39)
• ὀνειδισμὸν (37)
• ὀνειδίζεις (15)
• ὀνειδισμοῦ (15)
• ὀνειδίζει (15)
• ὀνειδίσαι (14)
• ὀνειδισμόν (11)
• ὀνειδίσας (7)
• ὀνειδισμοὺς (6)
• ὀνειδιεῖ (6)
• ὀνειδισμὸς (6)
• ὀνειδίζουσι (5)
• ὀνειδίζω (4)
• ὀνειδίζεται (4)
• ὀνειδίσῃ (4)
• ὀνειδίζοντα (4)
• ὀνειδισμοῖς (3)
• ὀνειδίζετε (3)
• ὀνείδιζε (3)
• ὀνειδίζωσιν (3)
• ὀνειδίσαντα (3)
• ὀνειδιῶν (2)
• ὀνειδίζουσί (2)
• ὀνείδισμα (2)
• ὀνειδίζοι (2)
• ὀνειδισμῶν (2)
• ὀνειδιῶ (2)
• ὀνειδιεῖν (2)
• ὀνειδίζομεν (2)
• ὀνειδίζῃ (2)
• ὀνειδισμοὶ (2)
• ὀνειδισμῷ (2)
• ὀνειδίσωσιν (2)
• ὀνείδισας (2)
• ὀνειδίσαιμι (2)
• ὀνειδίσειεν (2)
• ὀνείδισον (1)
• ὀνειδιεῖσθε (1)
• ὀνειδίσασαν (1)
• ὀνειδίσωσί (1)
• ὀνειδίζοντά (1)
• ὀνειδίξοι (1)
• ὀνειδιστὰς (1)
• ὀνειδίσειε (1)
• ὀνειδισμοί (1)
• ὀνειδίζουσα (1)
• ὀνειδίσασα (1)
• ὀνειδίσω (1)
• ὀνειδισθεὶς (1)
• ὀνείδιζ (1)
• ὀνειδῖσαι (1)
• ὀνειδίσει (1)
• ὀνειδίζεσθε (1)
• ὀνειδιστέον (1)
• ὀνειδίζοις (1)

Source: Henry George Liddell. Robert Scott. "A Greek-English Lexicon". revised and augmented throughout by. Sir Henry Stuart Jones.