Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek Dictionary

Ancient Greek-English Dictionary Language

ὑφαίνω

Non-contract Verb; 자동번역 Transliteration:

Principal Part: ὑφαίνω

Structure: ὑπ (Prefix) + αί̔ν (Stem) + ω (Ending)

Sense

  1. I weave

Conjugation

Present tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ὑφαίνω ὑφαίνεις ὑφαίνει
Dual ὑφαίνετον ὑφαίνετον
Plural ὑφαίνομεν ὑφαίνετε ὑφαίνουσιν*
SubjunctiveSingular ὑφαίνω ὑφαίνῃς ὑφαίνῃ
Dual ὑφαίνητον ὑφαίνητον
Plural ὑφαίνωμεν ὑφαίνητε ὑφαίνωσιν*
OptativeSingular ὑφαίνοιμι ὑφαίνοις ὑφαίνοι
Dual ὑφαίνοιτον ὑφαινοίτην
Plural ὑφαίνοιμεν ὑφαίνοιτε ὑφαίνοιεν
ImperativeSingular ὑφαίνε ὑφαινέτω
Dual ὑφαίνετον ὑφαινέτων
Plural ὑφαίνετε ὑφαινόντων, ὑφαινέτωσαν
Infinitive ὑφαίνειν
Participle MasculineFeminineNeuter
ὑφαινων ὑφαινοντος ὑφαινουσα ὑφαινουσης ὑφαινον ὑφαινοντος
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ὑφαίνομαι ὑφαίνει, ὑφαίνῃ ὑφαίνεται
Dual ὑφαίνεσθον ὑφαίνεσθον
Plural ὑφαινόμεθα ὑφαίνεσθε ὑφαίνονται
SubjunctiveSingular ὑφαίνωμαι ὑφαίνῃ ὑφαίνηται
Dual ὑφαίνησθον ὑφαίνησθον
Plural ὑφαινώμεθα ὑφαίνησθε ὑφαίνωνται
OptativeSingular ὑφαινοίμην ὑφαίνοιο ὑφαίνοιτο
Dual ὑφαίνοισθον ὑφαινοίσθην
Plural ὑφαινοίμεθα ὑφαίνοισθε ὑφαίνοιντο
ImperativeSingular ὑφαίνου ὑφαινέσθω
Dual ὑφαίνεσθον ὑφαινέσθων
Plural ὑφαίνεσθε ὑφαινέσθων, ὑφαινέσθωσαν
Infinitive ὑφαίνεσθαι
Participle MasculineFeminineNeuter
ὑφαινομενος ὑφαινομενου ὑφαινομενη ὑφαινομενης ὑφαινομενον ὑφαινομενου

Imperfect tense

Active
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ύ̔φῃνον ύ̔φῃνες ύ̔φῃνεν*
Dual ὑφῇνετον ὑφῄνετην
Plural ὑφῇνομεν ὑφῇνετε ύ̔φῃνον
Middle/Passive
1st person2nd person3rd person
IndicativeSingular ὑφῄνομην ὑφῇνου ὑφῇνετο
Dual ὑφῇνεσθον ὑφῄνεσθην
Plural ὑφῄνομεθα ὑφῇνεσθε ὑφῇνοντο

The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.

Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.

Examples

  • καὶ καθεῖλε τὸν οἶκον τῶν καδησὶμ τῶν ἐν τῷ οἴκῳ Κυρίου, οὗ αἱ γυναῖκεσ ὕφαινον ἐκεῖ Χεττιί̈μ τῷ ἄλσει. (Septuagint, Liber II Regum 23:7)
  • ταὶ δὲ παρ’ αὐτὰν αἴγειροι πτελέαι τε ἐύσκιον ἄλσοσ ὕφαινον, χλωροῖσιν πετάλοισι κατηρεφέεσ κομόωσαι. (Theocritus, Idylls, 3)
  • καὶ τῶν οἰκοδομημάτων τὰ μὲν ἁπλᾶ, τὰ δὲ μειγνύντεσ τοὺσ λίθουσ ποικίλα ὕφαινον παιδιᾶσ χάριν, ἡδονὴν αὐτοῖσ σύμφυτον ἀπονέμοντεσ· (Plato, Hippias Major, Hippias Minor, Ion, Menexenus, Cleitophon, Timaeus, Critias, Minos, Epinomis, 68:4)
  • οἱ δ’ ἔνδοθι μῆτιν ὕφαινον. (Homer, Odyssey, Book 4 77:3)
  • πάντασ δὲ δόλουσ καὶ μῆτιν ὕφαινον ὥσ τε περὶ ψυχῆσ· (Homer, Odyssey, Book 9 43:5)

Synonyms

  1. I weave

Related

Derived

Similar forms

Source: Ancient Greek entries from Wiktionary

Find this word at Wiktionary

SEARCH

MENU NAVIGATION