ὠκυπέτης
First declension Noun; Masculine
Transliteration:
Principal Part:
ὠκυπέτης
ὠκυπέτου
Structure:
ὠκυπετ
(Stem)
+
ης
(Ending)
Sense
- swift-flying, swift-running
Declension
First declension
The inflection forms above were generated by rules and some usages of them were not attested.
Due to a bug of system, some forms may display wrong accents.
- ὣσ ἔφατ’ ὠκυπέτησ ἴρηξ, τανυσίπτεροσ ὄρνισ. (Hesiod, Works and Days, Book WD 26:1)
- ἣ δ’ ὠκεῖαν τέκεν Ἶριν ἠυκόμουσ θ’ Ἁρπυίασ Αἐλλώ τ’ Ὠκυπέτην τε, αἵ ῥ’ ἀνέμων πνοιῇσι καὶ οἰωνοῖσ ἅμ’ ἕπονται ὠκείῃσ πτερύγεσσι· (Hesiod, Theogony, Book Th. 28:4)
- οἱ δὲ <ἐκ> Γοργόνοσ Αἰγύπτῳ γενόμενοι ἐκληρώσαντο περὶ τῶν ἐκ Πιερίασ, καὶ λαγχάνει Περίφασ μὲν Ἀκταίην, Οἰνεὺσ δὲ Ποδάρκην, Αἴγυπτοσ Διωξίππην, Μενάλκησ Ἀδίτην, Λάμποσ Ὠκυπέτην, Ἴδμων Πυλάργην. (Apollodorus, Library and Epitome, book 2, chapter 1 5:13)
- ὁ πρὶν ἀελλοπόδων λάμψασ πλέον Αἰετὸσ ἵππων, ὁ πρὶν ὑπαὶ μίτραισ κῶλα καθαψάμενοσ, ὃν Φοίβου χρησμῳδὸσ ἀέθλιον ἔστεφε Πυθώ, ὀρνύμενον πτανοῖσ ὠκυπέταισ ἴκελον, καὶ Νεμέη βλοσυροῖο τιθηνήτειρα λέοντοσ, Πῖσά τε, καὶ δοιὰσ ᾐόνασ Ἰσθμὸσ ἔχων, νῦν κλοιῷ δειρὴν πεπεδημένοσ, οἱᾶ χαλινῷ, καρπὸν ἐλᾷ Δηοῦσ ὀκριόεντι λίθῳ, ἴσαν μοῖραν ἔχων Ἡρακλέι· (Unknown, Greek Anthology, Volume III, book 9, chapter 191)
- ὣσ εἰπὼν ὑπ’ ὄχεσφι τιτύσκετο χαλκόποδ’ ἵππω ὠκυπέτα χρυσέῃσιν ἐθείρῃσιν κομόωντε, χρυσὸν δ’ αὐτὸσ ἔδυνε περὶ χροί̈, γέντο δ’ ἱμάσθλην χρυσείην εὔτυκτον, ἑοῦ δ’ ἐπεβήσετο δίφρου, μάστιξεν δ’ ἐλάαν· (Homer, Iliad, Book 8 6:1)
