Homer, Odyssey, Book 5 36:

"ὤ μοι ἐγώ, μή τίσ μοι ὑφαίνῃσιν δόλον αὖτε ἀθανάτων, ὅ τέ με σχεδίησ ἀποβῆναι ἀνώγει. ἀλλὰ μάλ’ οὔ πω πείσομ’, ἐπεὶ ἑκὰσ ὀφθαλμοῖσιν γαῖαν ἐγὼν ἰδόμην, ὅθι μοι φάτο φύξιμον εἶναι. ἀλλὰ μάλ’ ὧδ’ ἔρξω, δοκέει δέ μοι εἶναι ἄριστον· ὄφρ’ ἂν μέν κεν δούρατ’ ἐν ἁρμονίῃσιν ἀρήρῃ, τόφρ’ αὐτοῦ μενέω καὶ τλήσομαι ἄλγεα πάσχων· αὐτὰρ ἐπὴν δή μοι σχεδίην διὰ κῦμα τινάξῃ, νήξομ’, ἐπεὶ οὐ μέν τι πάρα προνοῆσαι ἄμεινον.